Yasin APAYDIN

KÂNÛNÎ‘YE İTHAF EDİLEN UMÛR-I ÂMME RİSÂLESİ: ÖZGÜLÜK TEMELLİ YORUM BAĞLAMINDA BİR KATKI

Bu çalışma, Kanûnî Sultan Süleyman’a (1520-1566) ithaf edilen müellifi meçhul bir umûr-ı âmme risâlesini merkeze alarak umûr-ı âmme sorununa odaklanmaktadır. Fahreddîn Râzî ile başlayan dönem ve sonrasında kaleme alınan felsefe ve daha özelde kelâm eserlerinde müstakil bir başlık hüviyetine kavuşan umûr-ı âmme, tanımlanmasına ve kapsamına yönelik birtakım farklı fikirlerin öne sürüldüğü bir alan olmuştur. Bu tanımlama çabaları arasında etkisini sonraki yüzyıllarda da gösteren ve kendine birçok taraftar bulanı özgülük temelli yorumdur. Umûr-ı âmmenin ne olduğu sorusunu mevcudun kısımlarıyla irtibatlı bir şekilde özgü olmamak şeklinde yanıtlayan bu anlayış, özgü olmamanın hangi yönde ve ne şekilde gerçekleşeceği hususlarındaki görüş farklılığı neticesinde düşünürlere göre değişkenlik göstermiştir. XVI. yüzyılda kaleme alınan ve müellifine dair bir kayda rastlanmayan umûr-ı âmme risâlesi, Îcî tarafından el-Mevâkıf’ta dile getirilen özgülük temelli yoruma yeni ve farklı bir açılım getirme, hem mahiyet hem de kapsamı cihetiyle umûr-ı âmmeyi daha önceki alımlanış tarzlarından farklı ele alma iddiası taşımaktadır. Makale, XV. ve XVI. yüzyıllarda Osmanlı topraklarında umûr-ı âmmeye dair tartışmaların bağlamını ortaya koyma ve zikredilen risâlenin başta özgülük temelli tanımı olmak üzere diğer bakış açılarından ne oranda ayrıştığını göstermeyi hedeflemektedir. Ayrıca ele alınan konuların zeminini teşkil eden risâle metninin günümüze ulaşan tek nüshasından hareketle yapılan neşri ve tercümesi çalışmanın sonunda ek olarak sunulmaktadır.

AN ANONYMOUS TREATISE ON AL-UMUR AL-AMMAH DEDICATED TO SULTAN SULEYMAN THE LAWGIVER: A NEW PERSPECTIVE IN THE CONTEXT OF INTERPRETATION OF IRREDUCIBILITY

This article focuses on al-umūr al-āmmah (general metaphysics) discussed in an anonymous treatise dedicated to Suleymān the Lawgiver (1520-1566). By the time of al-Rāzī (d. 606/1210) al-umūr al-āmmah sections began to take a central position in philosophical and theological works. It became an independent field of study in which its meaning and scope was refined. What makes a concept belonging to the class of concepts known as al-umūr al-āmmah is whether or not it is peculiar to one of the three parts of existence namely necessary, substance or accident. There were variying views according to the philosophcal and theological diversity among thinkers in defining the direction of irreducibility. The anonymous author of the treatise claims that the reception of the theory of irreducibility was not appropriate with its original form introduced primarily by al-Īcī in his al-Mawāqif. In this context, the article aims to show that the outlook of al-umūr al-āmmah during the XIV and XV centuries of Ottoman Empire put forward a distinctive interpretation of the theory of unpeculiarity. Additionally the text and the translation of the treatise is attached at the end of the article.

PDF

___

AHMEDNAGARÎ, Abdünnebi. Düstûru’l-‘ulemâ ev câmi‘u’l-‘ulûm fî ıstılâhâti’l- fünûn. tsh. Hasan Hânî Fahs. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‘ilmiyye, 2000.
Anonim Umûr-ı Âmme Risâlesi. Burdur: İl Halk Kütüphanesi, 68, 107b-110b.
APAYDIN, Yasin. “Kara Seydî-i Hamîdî ve Umûr-ı Âmmeye Dair Risâlesinin Tahlil, Tahkik ve Tercümesi”. Darulfunun İlahiyat, 29/2 (2018).
APAYDIN, Yasin. Metafiziğin Meselesini Temellendirmek: Tecrîd Geleneği Bağlamında Umûr-ı Âmme Sorunu. İstanbul: Endülüs Yayınları, 2019.
ARICI, Mustakim. “Bir Otorite Olarak Seyyid Şerif Cürcânî ve Osmanlı İlim Hayatındaki Yeri”. İslam Düşüncesinde Süreklilik ve Değişim: Seyyid Şerif Cürcânî Örneği. ed. M. Cüneyt Kaya. İstanbul: Klasik Yayınları, 2015.
CÜRCÂNÎ, Seyyid Şerif. Hâşiye ‘alâ Şerhi’l-Metâli’. İstanbul: Matbaa-i Âmire, 1277.
CÜRCÂNÎ, Seyyid Şerif. Hâşiyetü’t-Tecrîd. thk. Eşref Altaş vd. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Araştırmaları Merkezi, 2020.
CÜRCÂNÎ, Seyyid Şerif. Şerhu’l-Mevâkıf. İstanbul: Matbaa-i Âmire, 1311.
HASAN ÇELEBÎ. Hâşiye ‘alâ Şerhi’l-Mevâkıf. Mısır: Matbaa-i Saâde, 1907.
HATİBZÂDE, Muhyiddin Mehmed. Hâşiye ‘alâ Hâşiyeti’t-Tecrîd. İstanbul: Süleymaniye Kütüphanesi, Fatih, 2926, 1b-388a.
İBN HALDUN. Mukaddimetü İbn Haldun. thk. Mustafa Şeyh Mustafa. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle Nâşirûn, 2007.
İBN SÎNÂ. ‘Uyûnü’l-hikme. thk. Abdurrahman Bedevî. Kuveyt: Vekâletü’l- matbû‘ât, 1980.
ÎCÎ, Adudüddîn. el-Mevâkıf fî ‘ilmi’l-kelâm. Beyrut: Âlemü’l-kütüb, ts.
İPŞİRLİ, Mehmet. “Hacıhasanzâde Efendi”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. İstanbul: TDV Yayınları, 1996, 14/503.
İZGİ, Cevat. Osmanlı Medreselerinde İlim: Riyâzî ve Tabiî İlimler. İstanbul: Klasik Yayınları, 2019.
ÖZTURAN, Mehmet. “Yüklemlemenin Anlamı: Tecrîdü’l-i‘tikâd Üzerine Bir İnceleme”. Beytulhikme Felsefe Dergisi, 10/1 (2020).
KÂTİBÎ, Necmeddîn. el-Münassas fî Şerhi’l-Mülahhas. İstanbul: Süleymaniye Kütüphanesi, Şehit Ali Paşa, 1680, 1b-628a.
KÂTİP ÇELEBİ. Keşfü’z-zunûn ‘an esâmi’l-kütübi ve’l-fünûn. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı, 1947.
KUŞÇU, Ali. Şerhu Tecrîdi’l-‘akâid. thk. Muhammed Hüseyin ez-Zâri‘î er- Rıdâyî. Kum: Râid, 2014.
MOLLA LUTFİ. es-Seb‘u’ş-şidâd. İstanbul: Süleymaniye Kütüphanesi, Carullah, 1341, 100b-102b.
RÂZÎ, Fahreddin. el-Mülahhas fi’l-hikme ve’l-mantık. İstanbul: Süleymaniye Kütüphanesi, Ragıp Paşa, 877, 1b-353b.
SÜBKÎ, Tâcüddîn. Mu‘îdü’n-ni‘am: Makam ve Meslek Ahlâkı. nşr. Harun Yılmaz-Muhammed Enes Midilli. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları, 2019.
ŞEN, İsrafil. Şerhu’l-Mevâkıf ve Hâşiyeleri Bağlamında Naklî Delilin Kesinliği Problemi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2020.
TAŞKÖPRÎZÂDE, Ahmed efendi. eş-Şekâ’iku’n-nu‘mâniyye fî ‘ulemâi’d- devleti’l-‘usmâniyye. thk. Seyyid Muhammed Tabâtabâî Bahbahânî. Tahran: Ketabhâne müze ve merkez-i isnâd-i meclis-i şûrâ-yı islâmî, 2010.
TAŞKÖPRÎZADE, Ahmed Efendi. Miftâhü’s-Sa‘âde ve Misbâhü’s-Siyâde fî Mevzûâti’l-‘Ulûm. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‘ilmiyye, 1985.
TAŞKÖPRÎZÂDE, Ahmed Efendi. Hâşiye ‘alâ Hâşiyeti’t-Tecrîd. İstanbul: Süleymaniye Kütüphanesi, Ragıp Paşa, 732, 1b-223a.
TÛSÎ, Nasîruddîn. Tecrîdü’l-i‘tikâd. thk. Muhammed Cevâd el-Hüseynî el- Celâlî. Kum: Mektebü’l-a‘lâmi’l-islâmî, 1407.
YEZDÎ, Abdullah. Şerhu’t-Tehzîb ma‘a hâşiyetihî’l-cedîdeti’l-müsemmâ ferahu’t-takrîb. Karaçi: Mektebetü’l-Medîne, 2018.
YUSUF B. ABDURRAHMAN. Fevâid müte‘allika bi’l-umûri’l-âmme. İstanbul: Beyazıt Kütüphanesi, Veliyüddin Efendi, 2186, 160a-162b..