İMAM HATİP LİSESİ ÖĞRENCİLERİNİN ÖZGÜVEN DÜZEYLERİ HAKKINDA NİCEL BİR ANALİZ

Bu çalışmanın amacı, imam hatip lisesi öğrencilerinin özgüven düzeylerini bazıdeğişkenlere göre incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Çorum ilmerkezinde bulunan imam hatip liselerinde öğrenim gören 276 öğrencioluşturmaktadır. Veriler araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu”ve “Öz-güven Ölçeği” kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada Akın tarafındangeliştirilen 33 maddelik Öz-güven Ölçeğinin Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı.90 olarak bulunmuştur. Toplanan verilerin değerlendirilmesinde SPSS 16.0paket programı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda hem özgüven ölçeğiningeneline göre hem de alt ölçeklerden elde edilen sonuçlara göre öğrencilerinözgüven düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, öğrencilerinözgüven düzeyleri ile aile içi iletişim, geçmiş öğretim yılı başarı durumu ve okuldışında herhangi bir etkinliğe katılma durumu arasında anlamlı bir farklılaşmabulunmuştur. Özgüven düzeyi en yüksek olan öğrenci grubunun ailesiyleiletişimlerinin de “çok iyi” olduğu görülmüştür. Geçmiş öğretim yılı başarısıyüksek olan öğrencilerin tüm ölçeklerde özgüven düzeyi de yüksek çıkmıştır.Öğrencinin başarı düzeyi arttıkça, özgüven düzeyi de artmaktadır. Sinema,konser gibi etkinliklere gitmek, çeşitli sportif faaliyetlerde yer almak,arkadaşlarıyla zaman geçirmek, yazılım kursu, işaret dili kursu, bağlama kursu,fotoğrafçılık, okçuluk, satranç ve el sanatları gibi başka etkinliklere katılmaköğrencilerin özgüvenlerini olumlu olarak etkilemektedir. Özgüven, okul dışındaherhangi bir faaliyete katılmayan öğrencilerin yer aldığı grupta en düşükdüzeydedir. Bununla birlikte; özgüven ile cinsiyet, sınıf düzeyi, anne-baba eğitimdurumu, ailenin ekonomik durumu, ailenin öğrenciye karşı tutumu veöğrencilerin harçlık durumu arasında ise anlamlı bir farklılığın olmadığıbulgulanmıştır.

A QUANTITATIVE ANALYSIS ON SELF-CONFIDENCE LEVELS OF IMAM HATIP HIGH SCHOOL STUDENTS

The aim of this study is to investigate the self-confidence levels of imam hatip high school students according to some variables. The study group consists of 276 students studying at imam hatip high schools in the city center of Çorum. Data were collected by using “Personal Information Form” prepared by the researcher and "Self-Confidence Scale". The Cronbach Alpha reliability coefficient of the 33-item Self-Confidence Scale developed by Akın was found to be .90. SPSS 16.0 package program was used to evaluate the collected data. As a result of the research, it has been determined that the students' self-confidence levels are high both according to the overall self-confidence scale and according to the results obtained from the subscales. In addition, there is a significant difference between the students' self-confidence levels and intra-family communication, the success of the past school year and the participation in any activity outside the school. Communication with the family of the students having the highest level of self-confidence has also been found to be “very good". The students who have high success in the previous academic year have high self-confidence in all scales as well. As the success level of the student increases, the level of self-confidence increases too. Going to activities such as cinema, concerts, taking part in various sporting activities, spending time with friends, participating in other activities such as software course, sign language course, baglama course, photography, archery, chess and handicrafts positively affect students' self-confidence. Self-confidence is the lowest in the group of students who do not participate in any activities outside the school. However, there is no significant difference between self-confidence and gender, class level, parental education status, family economic status, family attitude towards students and allowance of the students.

PDF

___

ACAR, M. C. (2014). İmam Hatip Lisesi Öğrencilerinin Dini Sorumluluk Düzeylerinin İncelenmesi: Bingöl Örneği. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4, 151-161.
AKIN, A. (2007). Öz-Güven Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve Psikometrik Özellikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7/2, 165-175.
AKSOY, A. & MAĞDEN, D. (1993). Denetim Odağı ile Benlik Saygısı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi-9. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri. Ankara: Ya-Pa.
ARLI, M. & NAZİK, H. (2001). Bilimsel Araştırmaya Giriş. Ankara: Gazi.
BALAT, G. U. & AKMAN, B. (2004). Farklı Sosyo-Ekonomik Düzeydeki Lise Öğrencilerinin Benlik Saygısı Düzeylerinin İncelenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14/2, 175-183.
BANDURA, A. (1997). Self-efficacy: The Exercise of Control. New York: Freeman.
BAŞOĞLU, S. Z. (2007). Sınav Kaygısı ile Özgüven Arasındaki İlişkinin Erinlik Döneminde İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi), Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
BİLGİN, O. (2011). Ergenlerde Özgüven Düzeyinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi), Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
BİLGİN, O. (2017). Ergenlerin Özgüven Düzeyi ile Yaşam Amacı ve Diğerleriyle Olumlu İlişkiler Arasındaki İlişki. Yaşadıkça Eğitim, 31/2, 55-66.
BOZKURT, E. & SÖNMEZ, H. İ. (2017). İmam Hatip Ortaokulu Öğrencilerinin Ergen Öznel İyi Oluşlarının Kişisel ve Sosyal Özelliklerine Göre İncelenmesi. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4/7, 231- 248.
ÇİĞDEMOĞLU, S. (2006). Lise I. Sınıf Öğrencilerinin Akran Baskısı, Özsaygı ve Dışadönüklük Kişilik Özelliklerinin Okul Türlerine Göre İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ÇOKNAZ, H., YILDIZ, M., ERBİL, E.& ALTINTAŞ, H. (2018). Lise Öğrencilerinin Öz Güven Düzeylerinin Karşılaştırılması. İÜ Spor Bilimleri Dergisi, 8/1, 37-48.
DEMO, D. H., SMALL, S. A., & SAVİN-WİLLİAMS, R. C. (1987). Family relations and the self-esteem of adolescents and their parents. Journal of Marriage and the Family, 49, 705-715.
ELDELEKLİOĞLU, J. (2004). Çocuklarda Özgüven Gelişimi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 111-121.
ERKEK, N. P. (2016). Yatılı ve Gündüzlü Eğitim Alan Ortaöğretim Öğrencilerinin Şiddet Eğilimleri ile Özgüvenleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ESATİ, A. (2017). Ergenlerin Özgüven Oluşturmalarında Dindarlığın Rolü (Sancak Örneği). (Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
EŞER, H. (2005). Üniversite Öğrencilerinde Dini İnanç ve Benlik Saygısı İlişkisi. (Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
FELTZ, D. L. (1988). Self Confidence and Sport Performance. Exercise And Sports Science Reviews, 16, 423-458.
GÜNGÖR, A. (1989). Lise Öğrencilerinin Özsaygı Düzeylerini Etkileyen Etmenler. (Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
HAMBLY, K. (2003). Özgüven (5. Basım). Barış Bıçakçı (Trc.). İstanbul: Alfa.
KARADEMİR, N. (2015). Fen Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Öğrencilerinin Özgüven Algıları. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12/1, 53-77.
KARASAR, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler (5. Basım). Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
KASATURA, İ. (1998). Kişilik ve Özgüven. İstanbul: Evrim.
KIMTER, N. (2008). Benlik Saygısı ve Dindarlık İlişkisi. (Doktora Tezi), Uludağ Üniversitesi, , Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
KİMTER, N. (2012). Benlik Saygısı ve Din: Üniversiteli Gençlerde Öz Saygı ve Din Üzerine Ampirik Bir Araştırma. İstanbul: Kriter.
KOÇ, S. & GÜN, N. (2006). Özsaygı: Öncelikler Listende Kaçıncı Sıradasın? (3. Baskı). İstanbul: Kuraldışı.
KÖKLÜ, N., BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. & ÇOKLUK B.Ö. (2006). Sosyal Bilimler İçin İstatistik. Geliştirilmiş (2. Baskı). Ankara: Pegem A.
LİNDENFİELD, G. (2004). Kendine güvenen çocuk yetiştirme. Gülder Tümer (Trc.). İstanbul: Hyb.
McKAY, M. & FANNİNG, P. (2009). Özgüven (4. Baskı). Fatoş Gaye Atay (Trc.). Ankara: Arkadaş.
Milli Eğitim Temel Kanunu. (1973, 24 Haziran). Resmi Gazete (Sayı: 14574) Erişim adresi: https://www.mevzuat.gov.t /MevzuatMetin 1.5.1739. pdf.
Milli Eğitim Bakanlığı Milli Eğitim İstatistikleri. (2018). Örgün Eğitim, Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
ÖZCAN, H. (1996). İlkokul Öğrencilerinin Özgüvenleri, Akademik Başarıları ve Anne-Baba Tutumları Arasındaki İlişkiler. (Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
PINAR, R. (2002). Obezlerde Depresyon, Benlik Saygısı ve Beden İmajı Karşılaştırmalı Bir Çalışma. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 6/1, 30-41.
PİŞKİN, M. (1997). Türk ve İngiliz Lise Öğrencilerinin Benlik Saygısı Yönünden Karşılaştırılması. III. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi. Adana: Çukurova Üniversitesi.
SONER, O. (1995). Aile Uyumu, Öğrenci Özgüveni ve Akademik Başarı Arasındaki İlişkiler. (Doktora Tezi), Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ŞAHİN, A. (2005). Dindarlık- Benlik Saygısı İlişkisi. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19/19,187-198.
TOKTAŞ, S. (2017). Okul Spor Müsabakalarına Katılan Lise Öğrencilerinin Kaygı, Özgüven ve Güdülenmeleri Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. (Doktora Tezi), Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
TWENGE, J. M. & CAMPBELL, W. K. (2002). Self-Esteem and Socioeconomic Status: A Meta-Analitic Review. Personality and Social Psychology Rewiew, 6/1, 59-71.
URAL, A. & KILIÇ, İ. (2005). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Detay.
YILDIRIM, A. & ŞİMŞEK, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.