Mehmet TABAKOĞLU, Ayhan ÖZ, Seyyid SANCAK

EĞİTİM FAKÜLTESİ SINIF ÖĞRETMENLİĞİ BÖLÜMÜ ÖĞRENCİLERİNİN AHLAKİ OLGUNLUK DÜZEYLERİ

Bu çalışmanın amacı Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği bölümünde öğrenimgören öğrencilerin ahlaki olgunluk düzeylerini tespit etmek ve buradan yolaçıkarak ilgili bölümde yürütülen eğitim faaliyetlerine yönelik önerilerdebulunmaktır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Şengün tarafındangeliştirilen “Ahlaki Olgunluk Ölçeği” kullanılmış ve araştırma verileri Bolu Abantİzzet Baysal, Yıldız Teknik, Marmara, Kastamonu, Gazi ve Afyon KocatepeÜniversitelerinin Eğitim Fakültelerinde öğrenim gören 482 öğrenciden eldeedilmiştir. Araştırma sonucunda ilgili bölüm öğrencilerinin ahlaki olgunluk puanortalaması x̄=279,89 olarak tespit edilmiştir. Ölçekten alınabilecek maksimumpuan x̄=330 olduğundan elde edilen sonuç olumlu olarak değerlendirilmiştir.Bununla birlikte ortalama değerin bir standart sapma altı ve üstü dikkatealınarak sonuçlar yeniden değerlendirildiğinde katılımcıların %64,7’sinin “orta”,%19,1’inin “yüksek”, %16,2’sinin ise “düşük” ahlaki olgunluk seviyesine sahipolduğu görülmüştür. Ayrıca ölçekten elde edilen puanın farklı değişkenlerarasından anlamlı farklılaşma durumunu test etmek için ilişkisel analizleryapılmıştır. Buna göre cinsiyet ve yaş değişkenlerinin ölçek ortalamasındaanlamlı farklılaşmaya sebep olduğu tespit edilmiştir. Sonuç itibariyle yarınınsınıf öğretmenleri olarak görev yapacak olan eğitim fakültesi sınıf öğretmenliğibölümü öğrencilerinin ahlaki olgunluk düzeyleri nispeten yüksek çıkmış;bununla birlikte araştırmaya katılanların %16.1’lik kısmının genel ortalamanınbir standart sapma altında ortalamaya sahip olması – özellikle öğretmenlerinindeğer dünyasından doğrudan etkilenecek olan ilkokul çağındaki öğrencilerdikkate alındığında- sınıf öğretmeni yetiştirilmesi noktasında iyileştirmeye açıkbir alan olarak değerlendirilmiştir

THE LEVEL OF MORAL MATURITY OF THE STUDENTS LEARNING AT THE DEPARTMENT OF PRIMARY EDUCATION IN THE FACULTY OF EDUCATION

This study was carried out to identify the level of moral maturity of students studying in Departments of Elementary Education at Faculties of Education, and thus, to make recommendations for the educational activities carried out in the relevant departments. In this study, descriptive and relational survey models were used together, and the survey technique was employed to collect the needed data. The “Moral Maturity Scale” developed by Şengün was used as a data collection instrument. Research data were collected from 482 students studying at the Faculties of Education of the following universities: Bolu Abant İzzet Baysal, Yıldız Technical, Marmara, Kastamonu, Gazi, and Afyon Kocatepe. During data analysis, the mean scale score was calculated first, and then relational analyses were carried out using t-tests and analyses of variance. Based on the study, the mean moral maturity score of the students of the departments of elementary education at the faculties of education was M = 279.89. Given that the maximum value one could score on the scale was M = 330.00, it is possible to accept the result as a positive result. However, when the mean value was examined by taking into account the values that were a standard deviation below and above the mean, it was seen that 64.7% of the participants had a “moderate,” 19.1% had a “high,” and 16.2% had a “low” level of moral maturity. Especially the 16.2% of the students who were found to have a low level of moral maturity signals a risk in terms of the character development of students who will be directly influenced by teachers’ world of values.

PDF

___

AĞIRKAN, M., & KAĞAN, M. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Değer Yönelimleri ile Psikolojik Dayanıklılık Düzeyleri Arasındaki İlişki. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3), 225-245. https://doi.org/10.17556/erziefd.335063
AKBAŞ, O. (2008). Değer Eğitimi Akımlarına Genel Bir Bakış. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(16), 9-27.
AKKAYA, N. (2013). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Değer Tercihleri (DEU. Buca Eğt. Fak. Örneği). Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17(2), 69- 82.
BALAY, R., & KAYA, A. (2014). Eğitim Fakültesinde Okuyan Öğretmen Adaylarının Ahlaki Değer Yönelimleri. Değerler Eğitimi Dergisi, 12(28), 7-45.
BAŞBAY, A., KAĞNICI, D. Y., & BAŞBAY, M. (2018). Öğretmenlerin Çokkültürlü Yeterlik Algıları ile Ahlaki Olgunluk/Yargı ve Kişilik Özellikleri Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Elementary Education Online, 17(3), 1150-1167. https://doi.org/10.17051/ilkonline.2018.466317
BULUT, S. S. (2012). Gazi Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Değer Yönelimleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(3), 216- 238. https://doi.org/10.7884/teke.73
ÇEKIİİN, A. (2016). Öğretmen Adaylarının Ahlaki Olgunluk Düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 1035-1048.
ÇİLELİ, M. (1985). Ergenlikte Ahlaki Gelişim. Içinde B. Onur (Ed.), Ergenlik Psikolojisi. Ankara: Hacettepe Taş Yayıncılık.
DEMİR ÇELEBİ, Ç., & SEZGİN, O. (2015). Lise Öğrencilerinin Öznel İyi Oluşları ile Ahlâkî Olgunluk Seviyeleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Kalem Uluslararasi Egitim ve Insan Bilimleri Dergisi, 5, 99-146. https://doi.org/10.23863/kalem.2017.53
DEMIİİREL, M. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin ve Okul Yöneticilerinin Karakter Eğitimine İlişkin Öz-Yeterlik İnançları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37(37), 36-49.
DİLMAÇ, B. (1999). İlköğretim öğrencilerine insani değerler eğitimi verilmesi ve ahlaki olgunluk ölçeği ile eğitimin sınanması (Yüksek Lisans Tezi). MÜSBE.
DİLMAÇ, B., BOZGEYİKLİ, H., & ÇIKILI, Y. (2008). Öğretmen Adaylarının Değer Algılarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(16), 69-91.
ERTÜRK, S. (2016). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Edge Akademi Yayıncılık.
FİDAN, N. K. (2009). Öğretmen Adaylarının Değer Öğretimine İlişkin Görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 2(2), 1-18.
FUKUYAMA, F. (1998). Güven: Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
KANT, E. (2007). Eğitim Üzerine. (A. Aydoğan, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
KAYA, M., & Aydın, C. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Dini İnanç ile Ahlaki Olgunluk Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 30(30), 15-42.
KESKİN, U. (2014). Sınıf Öğretmeni Adaylarının İnsani Değerlere Sahip Olma Düzeylerinin. İncelenmesi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
KOÇER, H. A. (1980). Eğitim Tarihi I: (İlk Çağ). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
MİLSON, A. J., & EKŞIİİ, H. (2003). Öğretmenlerin Karakter Eğitiminde Yetkinlik Duygusu Konusunda Bir Ölçme Aracına Doğru: Karakter Eğitimi Yetkinlik İnancı Skalası (KEYİS) ve Türkçeye Uyarlanma Çalışması. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(4), 99-130.
NAMLI, N. A. (2017). Sınıf Öğretmenlerinin Mesleki Etik İlkelere Uyma Düzeyleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(49), 389-395.
OĞUZKAN, A. F. (1981). Eğitim Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
ÖZKAN, R., & SOYLU, A. (2014). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Benimsedikleri Temel İnsani Değerler (Niğde İl Örneği). Turkish Studies, 9(2), 1253-1265.
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.6418
SARI, E. (2005). Öğretmen Adaylarının Değer Tercihleri: Giresun Eğitim Fakültesi Örneği. Değerler Eğitimi Dergisi, 3(10), 75-90.
ŞENGÜN, M. (2008). Lise Öğrencilerinin Ahlaki Olgunluk Düzeylerinin Bazı Kişisel Değişkenler Açısından İncelenmesi (Doktora Tezi). OMÜSBE.
ŞENGÜN, M., & KAYA, M. (2007). Ahlaki Olgunluk Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 24(24-25), 51-64.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı. (2019). Milli Eğitim İstatistiklikleri Örgün Eğitim. Geliş tarihi gönderen http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_09/30102730_meb_is tatistikleri_orgun_egitim_2018_2019.pdf
TEZCAN, M. (1996). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Feryal Matbaası.
YAPICI, A., KUTLU, M. O., & BIİİLIİİCAN, F. I. (2012). Öğretmen Adaylarının Değer Yönelimleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 129-151.
YÜKSEL, G. (2012). İlköğretim Öğretmenlerinin Karakter Eğitimi Yetkinlik İnançları ile Ahlaki Olgunluk Düzeyleri Arasındaki İlişki (Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi.