Türkiye Türkçesinde {-CA} biçimbiriminin Türleri

Eşzamanlı dilbilgisi çalışmalarında, dil birimlerinin işlevlerini çözümleyebilmek göründüğü kadar kolay değildir. Dilin birimlerine ilişkin sınıflamalar, ulamlar, sürekli olarak değişen dilin sınırlarını çizmekte yetersiz kalabilmektedir. Bu yüzden, Türkçede çekim ekinden yapım ekine doğru bir değişim süreci içerisinde olan {-CA} biçimbiriminin eşzamanlı yöntemle incelenen işlevlerini de yalnızca çekim ve türetme ulamlarına göre açıklamak yeterli olmamaktadır. {-CA} biçimbiriminin işlevleri göz önünde bulundurulduğunda, çekim ve türetme dışında, değişim sürecini yansıtan ara bir işlevin de söz konusu olabileceği düşünülmektedir. Bu yazıda, daha önceki bir araştırma sonucunda yapımsı olarak varsayılan bu ara işlevin özellikleri, biçimbilim kavramları çerçevesinde açıklanmaya çalışılmış, ortaya konan varsayımların anket yöntemiyle belirli bir denek gurubu üzerinde sınanması sonucu elde edilen bulgular tartışılmış ve {-CA} biçimbiriminin yapımsı eki işleviyle kullanılması hakkında genel bir değerlendirme yapılmıştır.

PDF

___

Banguoğlu, Tahsin (2004). Türkçenin Gramesi. Ankara: TDK Yay.

Baure, Layrie (2008). "Derivational Morgholopy", Language and Campass 2/1: 196-210.

Booij, Geert (2005) The Grammar of Words. Oxford: Oxford University Press.

Booij, Geert (2006). "Inflection and Derivation". Encyclopedia of Language & Linguistics. Ed. Keith Brown. Elsevier Ltd. 654-661

Boz, Erdoğan (2004). "Türkiye Türkçesinde +DAn Ekli Nesne Öğesi Üzerine". V. Uluslar arası Türk Dili Kurultayı Bildirileri I. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. 501-511.

Bozkurt, Fuat (2004). Türkiye Türkçesi. İstanbul: Kapı Yay.

Bybee, Joan (1985). Morphology: A study of the relation between meaning and form. Amsterdam / Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.

Demir, Nurettin ve Emine Yılmaz (2003). Türk Dili El Kitabı. Ankara: Grafıker Yay.

Ediskun, Haydar (1996). Türk Dilbilgisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Eker, Süer (2005). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafıker Yay.

Emre, Cevat (1954). "Türkçede Cümle I. Ünlemden Cümleye". TDAY-Belleten. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. 105-180.

Ergin, Muharrem (1985). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yay.

Gencan, Tahir Nejat (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç Yay.

Gökdayı, Hürriyet ve Turgay Sebzecioğu (2006). "Geçiş aşamasında olan +cA ekinin türü". Türk Dili 649: 61-72.

Göksel, Aslı ve Celia Kerslake (2005). Turkish, A Comprehensive Grammar. London: Roudedge.

Haspelmath, Martin (2002). Understanding Morphology. London: Arnold.

Hopper, Paul ve Sandra Thompson (1980). "Transitivity in grammar and discourse". Language 56: 251-299.

Koç, Nurettin (1996). Yeni Dilbilgisi. İstanbul: İnkılâp Kitapevi.

Korkmaz, Zeynep (2003). Türkiye Türkçesi Grameri {Şekil Bilgisi). Ankara: TDK Yay.

Lewis, Geoffrey (2000). Turkish Grammar. Oxford: Oxford University Press.

Stump, Gregory (2001). "Inflection". The Handbook of Morphology. Eds. Spencer, Andrew & Arnold Zwicky. London: Blackwell Publishers. 13-43.

Sesli Türkçe Sözlük, http://www.tdkterim.gov.tr/seslisozluk/ (18.10.2008).

Tekin, Şinasi (1992). "Eski Türkçe". Türk Dünyası El Kitabı. C. II. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay. 69-119.

Timurtaş, Faruk Kadri (1992). "Eski Anadolu Türkçesi". Türk Dünyası El Kitabı. C. II. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay. 120-145.

Trask, R. L. (1995). Language: The Basics. London: Roudedge.

Uzun, Nadir Engin (2006). Biçimbilim: Temel Kavramlar. İstanbul: Papatya Yay.