HALK HİKÂYELERİNDE İŞLEVLERİN KİŞİLER ARASINDAKİ DAĞILIMI ÜZERİNE BİR İNCELEME: KEREM İLE ASLI - FERHAT İLE ŞİRİN KARŞILAŞTIRMASI

Öz Anlatım türlerinin sahip olduğu yapısal özellikler, geçmişten bugüne araştırmacılar tarafından en çok incelenen konular arasında yer almıştır. Özellikle anlatılar üzerinde metin merkezli halkbilimi kuramları çerçevesinde yapılan tip ve motif çalışmaları önemli bir yere sahiptir. Burada tercih edilen yaklaşımlardan birisi de yapısal çözümlemedir. Bu kurama göre çözümleme anlatının biçimsel sisteminin ortaya konulmasını sağlamaktadır. Ayrıca yapısal kuram hemen hemen bütün anlatım türleri için uygulanabilir bir nitelik taşımaktadır. Bu makalenin amacı ise halk hikâyelerinin Propp‟un, “İşlevlerin Kişiler Arasındaki Dağılımı” açısından çözümlenmesidir. Rus halkbilimci Vladimir Propp, Rus masalları üzerine hazırladığı “Masalın Biçimbilimi” adlı eserinde, masala biçim itibarıyla yaklaşır. Propp masalda çeşitli işlevler tespit eder ve bu işlevleri gruplandırır. Buna göre bir masalda yedi eylem alanı ve bu eylemleri gerçekleştiren yedi kişi bulunur. Makalede, klasik edebiyattan mesneviler yoluyla halk edebiyatına geçen ve halk hikâyesi yapısına bürünen “Ferhat ile Şirin” hikâyesiyle, XVII. yüzyılda Kerem adlı saz şairinin hayatı etrafında şekillenen “Kerem ile Aslı” hikâyesi karşılaştırılmıştır. Sözlü anlatı geleneği çevrelerinde oluşan efsaneler/masallar/destanlar/hikâyeler yapısal formlar yönünden birtakım benzerlikler ve farklılıklar göstermektedir. Makalede anlatım türlerinde gözlenen bu benzer ve farklı formlar, Propp yöntemiyle ortaya konulmaya çalışılmıĢtır. Olay örgüsünde yer alan eylemler, kişiler, kişilerin işlevleri ve daha fazlası mukayese yöntemiyle ortaya konulmuştur. Vladimir Propp‟un çözümleme yönteminden hareket edildiğinde halk hikâyelerinde yapı itibarıyla benzer eylem alanlarının ve bu eylemleri icra eden kişilerin olduğu görülmüştür. İlgili hikâyeler, çözümleme yöntemine göre oluşturulan görsel içerik üzerinden analiz edilmiştir. 

___

  • AKTULUM, Kubilay, (2007), Metinlerarası İlişkiler, İstanbul: Öteki Yayınları
  • BORATAV, Pertev Naili, (2002), Halk Hikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği, İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
  • ÇOBANOĞLU, Özkul, (2005), Halkbilimi Kuramları ve Araştırma Yöntemleri Tarihine Giriş, Ankara: Akçağ Yayınları
  • DUYMAZ, Ali, (2001), Kerem ile Aslı Hikâyesi Üzerinde Mukayeseli Bir Araştırma, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • EKİCİ, Metin, (2005), “Türk Sözlü Geleneğinde Anlatıcılar ve Anlatmalar Arasındaki İlişkiye Art Zamanlı (Diyakronik) ve Eş Zamanlı (Senkronik) Bir Bakış”, Prof. Dr. Fikret Türkmen Armağanı, İzmir: Kanyılmaz Matbaası, Sayfa: 225-229.
  • ELÇİN, Şükrü, (2004), Halk Edebiyatına Giriş, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • ELÇİN, Şükrü, (2010), Kerem ile Aslı Hikâyesi, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • GİRARD, René, (2007), Romantik Yalan Romansal Hakikat, (Çev. A. Etensel İltem), İstanbul: Metis Yayınları
  • GÜNAY, Umay, (2011), Türkiye’de Âşık Tarzı Şiir Geleneği ve Rüya Motifi, Ankara Akçağ Yayınları.
  • KAPLAN, Mehmet, (2007),Türk Edebiyatı Üzerine Araştırmalar-3 Tip Tahlilleri, İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Köprülü, M. Fuad, (1999), Edebiyat Araştırmaları-I, Ankara: TTK. Yayınları.
  • KÖPRÜLÜ, M. Fuad, (2009), Türk Edebiyatı Tarihi, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • ÖZARSLAN, Metin, (2006), Ferhat ile İirin “Mukayeseli Bir Araştırma”, İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
  • PROPP, Vladimir, (2011), Masalın Biçim Bilimi, (Çev. Mehmet & Sema Rifat), İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • REİCHL, Karl, (2011), Türk Boylarının Destanları, (Çev. M. Ekici), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.