Öz Haşmet, hikemî şiir üslûbunda bir şairdir. Haşmet’le ilgili bir çalışma yaparken O’nu buekolün kurucusu olan Nâbî’den bağımsız olarak değerlendirmek mümkün değildir. ÖzellikleNâbî’nin yaşamış olduğu 17. yüzyıl, edebiyat tarihçileri ve edebiyat araştırmacıları tarafından“Orta Klasik Dönem” olarak isimlendirilmiştir. Bundaki birinci sebep bu dönemde farklı tarzlardaşiirler yazan şairler bulunmasıdır. Hikemî tarz tıpkı Sebk-i Hindî gibi manayı merkeze koyan birşiir anlayışıdır. Bu bilgiler ışığında “Sebk-i Hindî” ve “Hikemî Tarz” şiir anlayışlarının aynıdönemde ortaya çıkmış olması tesadüfi değildir. Klasik üslubun yanı sıra Sebk-i Hindî, HikemîTarz ve Mahallileşme gibi üç farklı şiir anlayışının yine bu yüzyılda ortaya çıkışı şiirin anlamyönü ile değişime ve farklılaşmaya uğramış olmasındandır. Bu bakımdan 18. yüzyıl kendisindenönceki asrın etkisinde kalmış şairleri yetiştirmiştir. Her ne kadar bir önceki asır kadar verimligeçmiş olmasa da bünyesinde önemli şairleri barındırır. Bu çalışmada Nâbî yolundan gidenHaşmet’in hikemî üslûp özellikleri taşıyan şiirleri incelenecektir. Haşmet’in şiirleri anlam odaklıincelenmiş; ilgili beyitler nesre çevrilerek gerekli görülen yerlerde açıklamalar yapılmıştır.