Öz Gelişmiş ülkelerde aileye yüklenen önem ve anlam değişmekte, boşanmış anne ya da babası ile yaşayan tek ebeveynli çocuklar, evlilik dışı doğmuş çocuklar, hiçbir ebeveyni tarafından kabullenilmeyen çocuklar gün geçtikçe artmaktadır. Bu toplumlarda devletin sosyal olma yönü genellikle fazladır ve aile kurumu dışında büyüyen çocukların bakımı ve büyütülmesiyle ilgili birçok sorumluluk devlet tarafından yerine getirilmektedir. Bu koruyucu mekanizmaya rağmen sağlıklı bir toplum için aile kurumunun gerekliliği de aşikârdır. Sosyal devlet mekanizması olmayan veya iyi işlemeyen ülkelerde aile kurumunun önemi daha da fazladır. Çünkü bu toplumlarda aile, sosyal koruyuculuk görevi görmekte, toplumun birincil sosyal güvenlik çatısı olmaktadır. Türkiye’de de aile kurumu günden güne parçalanmakta, evlenen insan sayısı azalmakta, boşanmalar ve aile kurmaksızın yaşayan insan sayısı artmaktadır. Çoğunlukla örf ve adetler ya da mevcut düzenin dayattığı göstermelik tüketim alışkanlıkları tarafından belirlenen lüks evlilik ve ev kurma masrafları, bu masraflardan doğan tartışmalar, masrafların bir tarafa fazlaca yüklenmesi ya evlilikten kaçınmaya ya da yeni kurulmuş olan yuvaların sona ermesine yol açabilmektedir. Bu çalışmada evlilik masraflarının bireyleri nasıl etkilediği, sosyal politika açısından devletin ve sosyal nitelikli kurumların temel ve gerekli düğün ve evlilik masraflarına destek olmasının gerekip gerekmediği tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu tespit için nicel araştırma yöntemlerinden olan anket kullanılmıştır. Konuyla ilgili algıları ölçen ölçeği de içeren anket, sahada uygulanmış ve elde edilen veriler analiz edilmiştir. Sonuçta düğün ve evlilik masraflarının yeni bir aile kurma yolunda önemli bir maddi engel olduğu, tüketim alışkanlıklarından dolayı gereksiz harcamaların yapıldığı, düğün ve evlilik masraflarının ağırlığının genellikle erkek tarafında olduğu, devlet ve sosyal kuruluşların temel ve gerekli düğün ve evlilik masraflarına yapacağı yardımlarla bu engelin hafifletilebileceği tespit edilmiştir