Türkiye’de Düzey-2 Bölgeleri Arasında Kişi Başı Gelir Yakınsama Kulüpleri Var Mıdır?

Türkiye’de 26 düzey-2 bölgesi için kişi başı gelir yakınsaması hipotezinin 2004-2018 döneminde, Phillips ve Sul (2007) tarafından geliştirilen kulüp yakınsaması tekniği ile incelendiği bu çalışmanın iki amacı bulunmaktadır. Bu amaçlardan birincisi, yakınsama kulüplerini belirlemek ve ikincisi de yakınsama kulüplerinin oluşumunun arkasında yatan yapısal çerçeveyi ortaya koymaktır. Elde edilen bulgulara göre ele alınan dönemde 8 yakınsama kulübü ve bir tane de ıraksama kulübü bulunmaktadır. Bu sonuçlar, yakınsama kulüplerinin oluşumunda yakın komşuluk ilişkilerinin ve öne çıkan ekonomik sektörlerin belirleyici olduğunu ortaya koyması bakımından önemlidir.

Anahtar Kelimeler:

Kulüp Yakınsama Hipotezi, Bölgesel Eşitsizlik, Bölgesel Kalkınma.

Are There Per Capita Income Convergence Clubs Among NUTS-2 Regions in Turkey?

This study, in which the per capita income convergence hypothesis for 26 level-2 regions in Turkey was examined in the 2004-2018 period with the club convergence technique developed by Phillips and Sul (2007), has two purposes. The first of these aims is to identify the convergence clubs and the second is to reveal the structural framework behind the formation of convergence clubs. According to the findings, there are 8 convergence clubs and one divergence club in the period under consideration These results are important in terms of revealing that close neighborhood relations and prominent economic sectors are determinants in the formation of convergence clubs.

Keywords:

Club Convergence Hypothesis, Regional inequality, Regional Development,

PDF

___

Apergis, N., Panopoulou, E., & Tsoumas, C. (2010). Old Wine in a New Bottle: Growth Convergence Dynamics in the EU. Atlantic Economic Journal, 38(2), 169–181.
Aksoy, T., Taştan, H., & Kama, Ö. (2019). Revisiting Income Convergence in Turkey: Are there Convergence Clubs?. Growth and Change, 50,1185– 1217.
Apergis, N., & Cooray, A. (2016). Old Wine in A New Bottle: Trade Openness and FDI Flows-Are the Emerging Economies Converging?. Contemporary Economic Policy, 34(2), 336-351.
Apergis, N., & Georgellis, Y. (2013). Does Happiness Converge?. Journal of Happiness Studies,16 (1), 67-76.
Apergis, N., & Payne, J. E. (2017). Per Capita Carbon Dioxide Emissions Across U.S. States by Sector and Fossil Fuel Source: Evidence from Club Convergence Tests. Energy Economics, 63: 365-372.
Azariadis, C., & Drazen, A. (1990). Threshold Externalities in Economic Development. Quarterly Journal of Economics, 105(2),501-526.
Barro, R., & Sala-i Martin, X. (1992). Convergence. Journal of Political Economy, 100(2), 223-251.
Bartkowska, M., & Riedl, A. (2012). Regional Convergence Clubs in Europe: Identification and Conditioning Factors. Economic Modelling, 29(1), 22– 31.
Ceylan, R. (2010). Yakınsama Hipotezi: Teorik Tartışmalar. Sosyoekonomi, 1, 47-60.
Dinler, Z. (2014), Bölgesel İktisat, Bursa: Ekin Basın Yayın Dağıtım.
Durlauf, S.N., & Johnson, P.A. (1995). Contoversy on the Convergence and Divergence of Growth Behavior. Journal of Applied Econometrics, 10(4),365-384.
Elmslie, B.T. (1995). Retrospectives The Convergence Debate Between David Hume and Josiah Tucker. Journal of Economic Perspectives, 9(4), 207- 216.
Erlat, H. (2005), Türkiye’de Bölgesel Yakınsama Sorununa Zaman Dizisi Yaklaşımı, Ed. Haluk Erlat içinde, Bölgesel Gelişme Stratejileri ve Akdeniz Ekonomisi (s. 251-276) Ankara: Türkiye Ekonomi Kurumu.
Galor, O. (1996). Convergence? Inferences from Theoretical Models. The Economic Journal, 106 (437),1056-1069.
Grossman, G. M., & Helpman, E. (1991). Innovation and Growth in the Global Economy. Cambridge MA: MIT Press.
Ghosh, M., Ghoshray, A., & Malki, I. (2013). Regional Divergence and Club Convergence in India. Economic Modelling, 30,733–742.
Ivanovski, K., Awaworyi Churchill, S., & Smyth, R. (2018). A Club Convergence Analysis of Per Capita Energy Consumption Across Australian Regions and Sectors. Energy Economics, 76, 519–531.
Karaca, O. (2004), Türkiye’de Bölgeler Arası Gelir Farklılıkları: Yakınsama Var Mı?. Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni, 7, 1-16.
Karaalp, H.S., & Erdal, F. (2009), Türkiye'de İller ve Bölgeler Arasında Gelir Farklılıkları: Sigma Yakınsama Analizi”, International Davraz Congress, Social and Economic Issues Shaping The World's Future: New Global Dialog, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta/Türkiye.
Karagöl, E.T., Görüş, Ş., & Özgür, Ö. (2019), “Club Convergence in Turkey: Evidence from Provincial Income Data”, Uluslararası Yönetim, Ekonomi ve Politika Kongresi, İstanbul/Türkiye.
Karahasan, B.C., & Bilgel, F. (2018), Türkiye’de Bölgesel Eşitsizlikler: Yakınsama, Dağılım ve Mekân. Der. N. Engin, E. Aslanoğlu, O. Erdoğan, B.C. Karahasan, K. Tata içinde, Türkiye Ekonomisinde Kalkınma ve Dönüşüm (s. 341-380), Ankara: İmge Kitabevi.
Karahasan, B.C. (2020), Can Neighbor Regions Shape Club Convergence? Spatial Markov Chain Analysis for Turkey. Letters in Spatial and Resource Sciences,13,117–131.
Kaya, A.A. (2020). Bölgesel Kalkınma Politikalarında Devletin Rolü. Der. M. Tiryakioğlu içinde, Devletle Kalkınma Fikret Şenses’e Armağan (s. 103- 145), İstanbul: İletişim.
Kourtzidis, S. A., Tzeremes, P., Tzeremes, N. G., & Heryan, T. (2018). Integration of Tourism Markets in Australia: An İnternational Visitor Arrival’ Convergence Assessment. Tourism Economics, 24(7), 901–907.
Martin, V., & Vazquez, G. (2015). Club Convergence in Latin America. The BE Journal of Macroeconomics, 15(2), 791–820.
Monfort, M., Cuestas, J. C., & Ordonez, J. (2013). Real Convergence in Europe: A Cluster Analysis. Economic Modelling, 33,689–694.
Quah, D. (1993). Empirical Cross-section Dynamics in Economic Growth. European Economic Review, 37(2-3),426-434.
Phillips, P. C. B., & Sul, D. (2007). Transition Modeling and Econometric Convergence Tests. Econometrica, 75(6),1771-1855.
Phillips, P.C.B., & Sul, D. (2009). Economic Transition and Growth. Journal of Applied Econometrics, 24 (7),1153–1185.
Panopoulou, E., & Pantelidis, T. (2009). Club Convergence in Carbon Dioxide Emissions. Environmental and Resource Economics, 44(1), 47–70.
Romer, P. M. (1990). Endogenous Technological Change. Journal of Political Economy, 98(5), 71-102.
Solow, R.M. (1956) A Contribution to the Theory of Economic Growth. The Quarterly Journal of Economics, 70(1), 65-94.
Tian, X., Zhang, X., Zhou, Y., & Yu, X. (2016). Regional Income Inequality in China Revisited: A Perspective from Club Convergence. Economic Modelling, 56, 50-58.
Türkcan. B., & Çelik, N. (2020), Türkiye’de Bölgesel İktisat Teori-UygulamaPolitika. Ankara: Orion Kitabevi.
Yamanoğlu, K. B. (2008). Türkiye'de Sosyo Ekonomik Faktörlerin İller Arası Yakınsama Üzerine Etkileri. İstatistikçiler Dergisi, 1, 33- 49.
Zeren, F., & Yılancı, V. (2011). Türkiye’de Bölgeler Arası Gelir Yakınsaması: Rassal Katsayılı Panel Veri Analizi Uygulaması. Business and Economics Research Journal, 2(1),143- 151.