TAYYARE CEMİYETİ’NİN HAVACILIĞI GELİŞTİRME FAALİYETLERİ: TAYYARELERE İSİM VERME TÖRENLERİ

Genç cumhuriyetin kurucu ve yönetici kadroları, uzun ve yüksek yoğunluklu savaşların içerisinde yetişmişlerdi. Bu sebeple Türk havacılığını veuçak sanayisini geliştirmeyi, ülkenin yönetim hedeflerinin en başına koymuşlardı. Kısıtlı imkânların, vatandaşın elinde bulunan kaynaklar sayesinde aşılabileceği fikri ile Tayyare Cemiyeti’ni kurma yoluna gitmişlerdi. Türk Tayyare Cemiyeti, havacılık sanayine katkıda bulunmak için birçok yöntemebaşvurmuştu. Başlangıçta uçakları satın alma, akabinde kendi uçağını yapmailkesi ile ilk yıllarda oldukça önemli mesafeler kat edilmişti. Düzenlenen etkinlikler ile Türk Hava Kuvveti’ne birçok uçak kazandırılmıştı.

Genç cumhuriyetin kurucu ve yönetici kadroları, uzun ve yüksek yoğunluklu savaşların içerisinde yetişmişlerdi. Bu sebeple Türk havacılığını ve uçak sanayisini geliştirmeyi, ülkenin yönetim hedeflerinin en başına koymuşlardı. Kısıtlı imkânların, vatan

The administrative staff of the young republic grew up in long and intensive wars. For this reason, developing the Turkish aviation and aircraft industry is the first one of the country's management objectives. With the idea that limited opportunities could be overcome through the resources available to the citizen, they went on to establish the Tayyare Society. Turkish Air Association, applied to many methods to contribute to the aviation industry. In the beginning years, with the principle of buying planes and making theirown aircraft, significant progress has been made in the first years. With the activities organized, the Turkish Air Force was equipped with many aircraft. In this study, it will be tried to determine the acquisitions made for the recruitment of the people in our country within the scope of Turkish Air Association's aviation development activities and the acquisitions obtained by naming ceremonies.

PDF

___

“Balıkesir, İkinci Kolordu Tayyareleri”. (15 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 14, s. 21-22.
“Bursa”. (1 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 13, s. 16.
“Diyarbakır”. (1 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 13, s. 16.
“Edirne, Uzunköprü Tayyareleri”. (15 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 14, s. 20.
“Edremit”. (1 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 13, s. 16.
“Eskişehir”. (1 Kânunusani 1927). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 15, s. 6.
“Konya Tayyaresi”. (15 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 14, s. 23- 24.
“Mersin”. (1 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 13, s. 16.
“Ödemiş, Bergama, Akhisar, Kemalpaşa Tayyareleri”. (15 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 14, s. 20-21.
“Uşak Tayyaresi”. (15 Kânunuevvel 1926). Türk Hava Mecmuası, Sayı: 14, s. 23.
Akşam gazetesi, 30 Ağustos 1936, s. 4.
Anadolu gazetesi, 29 Ağustos 1934, s.1.
Anadolu gazetesi, 30 Ağustos 1934, s. 1.
Aslan, Ahmet. (2014). “Tayyare Cemiyeti’nin Propaganda Faaliyetleri ve Tayyare Bayramları”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 3, s. 141- 150.
Aydın, Abdurrahim Fahimi. (2011). “Tayyareden Uçağa: Milli Hava Sanayinin Kuruluşunda Türk Halkının Yaptığı Bağışlar”, Karadeniz Araştırmaları, Sayı: 31, s. 51-84.
Ayın Tarihi. (1-31 Mayıs 1935). Sayı: 18, s. 136.
Babalık gazetesi, 21 Ağustos 1936, s. 2.
Babalık gazetesi, 28 Ağustos 1936, s. 1.
Bingöl, İhsan. (1937). Türk Gençlerine Havacılık Dersleri. İstanbul: Ahmet İhsan Basımevi.
Cumhuriyet gazetesi, 31 Ağustos 1929, s.1-3.
Evsile, Mehmet. (2002). “Atatürk Devri Harp Sanayi (1920-1938)”. Türkler, Cilt: 17, s.720. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
Fotoğraf 1-15. 02 Kasım 2018 tarihinde http://www.tayyareci.com/bagisucak/index.asp adresinden erişildi.
Gaziantep gazetesi, 31 Ağustos 1931, s. 2.
Gökmen, Şakir Hazım. (01.09.1935). “Ulusal Hava Seferberliği”. Ulus, s. 2
Gürer, Turgut (2006). Atatürk’ün Yaveri Cevat Abbas Gürer (2. bs.). İstanbul: Özkaracan Matbaacılık. Hâkimiyeti Milliye gazetesi, 1 Eylül 1931, s. 5.
Hava Kuvvetleri Komutanlığı Tarihçe Şube Müdürlüğü (2005). Gönülllerden Göklere. Ankara.
Hürkuş Vecihi. (2008). Havada 1915-1925 (3. bs.). İstanbul: Vecihi Hürkuş Müzesi Derneği Yayınları.
Hürkuş, Vecihi. (2000). Bir Tayyarecinin Anıları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Tayyare Cemiyeti Mecmuası. (10 Aralık 1925). Sayı: 16-18, s. 3
Tayyare Cemiyeti Mecmuası. (10 Aralık 1925). Sayı: 16-18, s. 3.
Türk Hava Mecmuası. (15 Kânunuevvel 1926). Sayı: 14, s. 23.
Türk Hava Mecmuası. (1 Kânunuevvel 1926). Sayı: 13, s. 17.
Türk Hava Mecmuası. (1 Kânunuevvel 1926). Sayı: 13, s. 18.
Türk Hava Mecmuası. (15 Kânunuevvel 1926). Sayı: 14, s. 22.
Türk Tayyare Cemiyeti. (1925). Nizamname-i Esasi. Ankara: Ankara Matbaası.
Türk Tayyare Cemiyeti. (1932). Esas Nizamname ve Madalya Nizamnamesi. Ankara: Hâkimiyeti Milliye Matbaası.
Türk Tayyare Cemiyeti. (1932). Türk Tayyare Cemiyeti Beşinci Kongre Zabıtları 27-28 Teşrinisani. Ankara: Hâkimiyeti Milliye Matbaası.
Ulus gazetesi, 30 Ağustos 1937, s. 2-3.
Ulus gazetesi, 31 Ağustos 1935, s. 1.
Yalçın, Osman. (2010). “Türk Havacılık Tarihinde Bağış Uçakları ve Havacılık Sanayii Kurulmasına Tesirleri”, Akademik Bakış, Sayı: 6, s. 191-212.
Yalçın, Osman. (2012). “Kuruluşundan Günümüze Türk Hava Kurumu”, Akademik Bakış, Sayı: 11, s. 267-291.