SÖZLÜ GELENEKTEKİ ÂŞIK TARZI HALK HİKÂYELERİNİN YAPISI

Türk halk hikâyeleri ile ilgili araştırmalar 1892 yılından beri devametmektedir. Özellikle Pertev Naili Boratav’ın 1946’da yayımladığı HalkHikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği adlı eser ile 1960’lı yıllarda MehmetKaplan’ın yönettiği doktora tezleri önemli dönüm noktaları olmuştur. Dahasonra yapılan araştırmalarda halk hikâyesi ile ilgili birçok mesele vuzuhakavuşturulmuştur.Bu araştırmada halk hikâyesi halk hikâyeleri yapı bakımından elealınacak ve konu ile ilgili tanım ve tasnifler üzerinde durulacaktır. Ayrıcabazı yeni öneriler ortaya konulacaktır.

Structure of Minstrel Style Folk Stories in Oral Tradition

Studies on Turkish folk stories have been continuing since 1892. In 1946, Pertev Naili Boratav published Halk Hikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği. Mehmet Kaplan has directed doctoral theses on folk stories in Atatürk University in 1960s. These studies have made important contributions to folk story research. To date, many problems with the folk story have been solved. In this research, the structure of folk tales will be investigated. In particular, it will be focused on some definitions and groupings related to the subject. At the same time, some new proposals will be put forward.

PDF

___

Alptekin, Ali Berat. (2009). Halk Hikâyelerinin Motif Yapısı. Ankara: Akçağ Yayınları.
Aslan, Ensar. (2007). Çıldırlı Âşık Şenlik Hayatı-Şiirleri-KarşılaşmalarıHikâyeleri. Ankara: Akademi Yayınları.
Atnur, Gülhan. (2017). Mısır Valisi Koca Cafer Paşa’nın Acayib Hikâyesi. Erzurum: Eser Yayınları.
Bali, Muhan. (1973). Ercişli Emrah ile Selvihan Hikâyesi Varyantların Tesbiti Ve Halk Hikâyeciliği Bakımından Önemi. Ankara: Atatürk Üniversitesi Yayınları
Başgöz, İlhan. (1986). Folklor Yazıları. İstanbul: Adam Yayınları.
Boratav, Pertev Naili. (1988a). Halk Hikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği. İstanbul: Adam Yayınları.
Boratav, Pertev Naili. (1988b). 100 Soruda Türk Halk Edebiyatı. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
Çetin, Ayşe Yücel. (2016). Türk Halk Hikâyelerinde Anlatıcı Tipolojisi. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
Dilaver Düzgün Arşivi. Âşık Kahvehanesi Kayıtları. Kaset No: 27-B.
Duymaz, Ali. (2001). Kerem ile Aslı Hikâyesi Üzerinde Mukayeseli Bir Araştırma. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Düzgün, Dilaver. (2005). Erzurum’da Kahvehaneler ve Âşık Kahvehanesi Geleneği. Ankara: Aktif Yayınları.
Düzgün, Dilaver (Derleyen Ve Yazıya Aktaran). (2015). “Necip ile Telli Hikâyesi”, Anlatan: Âşık Mevlüt İhsani, Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 54, Haziran, S. 307-323.
Görkem, İsmail. (2000). Halk Hikâyeleri Araştırmaları Çukurovalı Âşık Mustafa Köse Ve Hikâye Repertuvarı, Ankara: Akçağ Yayınları.
Kırzıoğlu, M. Fahrettin. (1968). “Halk Hikâyecilerinde ‘Döşeme’ Söyleme Geleneği”. Türk Dili, (Türk Halk Edebiyatı Özel Sayısı), Cilt: 19, Sayı: 207, 1 Aralık, S. 474-480.
Sakaoğlu, Saim. (1983). “Yaşayan Son Meddah Behçet Mahir ile Sohbet”. Kaynaklar, Sayı: 1, Güz (Eylül-Ekim-Kasım), S. 54-58.
Sakaoğlu, Saim Vd. (1997). Meddah Behçet Mahir’in Bütün Hikâyeleri-I. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
Saussey, Edmond. (1952). Türk Halk Edebiyatı (Çev: İlhan Başgöz), Ankara.
Spıes, Otto. (1941). Türk Halk Kitapları (Çev: Behçet Gönül). İstanbul: Eminönü Halkevi Neşriyatı
Türkmen, Fikret. (1974). Âşık Garip Hikâyesi Üzerinde Mukayeseli Bir Araştırma. Ankara: Atatürk Üniversitesi Yayınları.