ESMÂ-İ HÜSNÂ İLE MÜNÂCÂT VE ED-DİMYÂTÎ’NİN MANZUM MÜNÂCÂTI / Invocation With Esma-i Hüsna And The Poetical Invocation By ed-Dimyati

ÖzEsmâ-i hüsnâ Allah’ın isimleri içinkullanılan bir tabir olup, ismin çoğulu olanesmâ ( أسماء ) kelimesi ile “güzel, en güzel”anlamındaki hüsnâ ( حسنى ) kelimesindenoluşur. Kur’an’da esmâ-i hüsnâ terkibi dörtayette yer alır. Esmâ-i hüsnânın sayısı EbûHureyre’den nakledilen hadise dayanılarakdoksan dokuz olarak belirlenmiştir. Esmâ-ihüsnânın anlamını şerh ve izah eden pekçok mensur eserin yanı sıra, şairler de bugüzel isimlerle Allah’a münâcâttabulunmuşlardır. Bu çalışmada esmâ-i hüsnâhakkında bilgi verilmiş ve ed-Dimyâtî’ninmanzum esmâ-i hüsnâ’sı Türkçeyeçevrilmiştir.Anahtar Kelimeler: Esmâ-i hüsnâ, Münâcât, ed-Dimyâtî.AbstractEsma-i Hüsna is a term used fornames of Allah, and consists of word “esma”which is the plural form of “name”, andword “hüsna” which means beautiful, themost beautiful. In Quran, the phrase Esma-ihüsna takes place in four verses. The numberof Esma-i hüsna is determined as ninety nine,on the basis of the hadith recounted fromEbu Hureyre. As well as many prose works,which explain and annotate the meaning ofEsma-i hüsna, the poets also invocate toAllah with these beautiful names. In thisstudy, information about Esma-i hüsna isgiven, and Esma-i hüsna, the poetical workby ed-Dimyati is translated into Turkish.Keywords: Esmâ-i hüsnâ, Invocation, ed-Dimyâtî.

Anahtar Kelimeler:

Esmâ-i hüsnâ, Münâcât

PDF

___

Kehhâle Omer Rıdâ, Mu’cemu’l-muellifîn, I-V, Beyrut, 1376/1957.
el-Kindî Ebû Omer Muhammed b. Yûsuf, el-Vulât ve’l-kudât, nşr. Rhuvon Guest, Beyrut, 1908.
Mahlûf Muhammed b. Muhammed b. Omer Kâsım, Şeceretu’n-nûri’z-zekiyye fî tabakâti’l-mâlikiyye, I-II, nşr. Abdulmecîd Hayâlî, Beyrut, 1424/2003.
Muhsin Macit, “Münâcât”, DİA, XXXI, 563-565.
Mustafa Şukrî, Süllem-i Münâcât Yahut Kasîde-i Dimyâtiyye Tercümesi, İstanbul, 1324.
en-Nâblusî, Dîvânu’l-hakâik ve mecmûu’r-rakâik, Mısır, 1306.
es-Sayyâdî Muhammed Ebu’l-Hudâ, Dîvân (el-Feydu’l-Muhammedî ve’l-mededu’l- Ahmedî), İstanbul, 1298.
Süleyman Uludağ, “Abdülkadir-i Geylânî”, DİA, I, 234-239.
et-Tirmizî Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre, el-Câmi’u’s-sahîh, I-V, nşr. Ahmed Muhammed Şâkir, Kahire, 1398/1978.
Yusuf Şevki Yavuz, “Tevessül”, DİA, XIL, 6-8.
ez-Zeccâcî Ebu’l-Kâsım Abdurrahmân b. İshâk, İştikâku esmâillâh, nşr. Abdulhuseyn el- Mubârek, Beyrut, 1406/1986.
ez-Ziriklî, Hayruddîn, el-A’lâm, I-XI, Beyrut, tsz.