ENDÜSTRİ 4.0’IN ENTELEKTÜEL SERMAYEDEKİ ROLÜ: ÜLKELER ARASI KARŞILAŞTIRILMASI

Teknolojinin hızlı değişi ve küreselleşmenin gelişimi sonucu sınırlar ortadan kalkmıştır. Bu sayede dünya küresel bir pazar haline almıştır. Bu büyük pazarda müşterileri elde tutmakta zorlaşmıştır. Aynı zamanda müşterilerin istekleri de hızla değişmektedir. İşletmelerin bu değişimleri takip ederek aynı hızda yanıt vermeleri gerekmektedir. İnsanlar ya da işletmeler her şeyi üretemese de dünyanın herhangi bir yerindeki üretilen her şeye lojistikteki gelişim sayesinde ulaşabilmektedirler. İşletmelerin geçmişten günümüze sahip olduğu somut olmayan varlıklarını kullanarak rekabet etme çabaları işletmeler için olmazsa olmazıdır. Diğer bir ifadeyle kaynak temelli yaklaşımını yönetebilme beceri ile rekabet lideri olacağı düşünüyorken, günümüzün yeni temel yeteneği endüstri 4.0’dır. Teknolojinin gelişimi ve inovatif üretim kaynakları ile endüstri 4.0 tüm yapının taşları yerinden oynatmıştır. Değişimdeki takip için en önemli araç olan, endüstri 4.0’daki esnek hareket ve kusursuz üretim sayesinde gerçekleşmektedir. Son üretim teknolojilerini ve otomasyon sistemlerini içinde barındıran ve bu sistem içindeki insan-makine ya da makine-makine arasındaki veri alışverişinin mümkün olduğu sisteme endüstri 4.0 denir. Endüstri 4.0’ın gelişimleri olarak akıllı fabrikalar, sanal zekâlar, öğrenen robotlar, bilişim sistemleri gibi pek çok yenilik örnekleri gelişmiştir. Bu inovasyonlar işletmelerdeki üretim yapısını baştan sona etkilemiştir. Sadece endüstri 4.0’ın doğduğu Almanya değil tüm dünya ülkeleri bu devrimden payını almıştır. Bu çalışmanın amacı, endüstri 4.0’ın oluşumunda, entelektüel sermaye ve kaynak yaklaşımının rolünü belirlerken, ülkelerin bu durumdan nasıl etkilendiğini araştırmaktır. Çalışmanın sonucunda; sanılanın aksine üretimde insan gücünün yok olmayacağı, sadece değişen üretim metotlarına uygun geliştirilmesi gerektiğine ulaşılmıştır. Endüstri 4.0’ın unsurları, entelektüel sermayenin çıktılarıdır söylenebilir. Aynı zamanda gelişmiş ülkeler endüstri 4.0 gelişimlerinde birbiri ile yarışırken, Türkiye’de bu yarışta yer almak için girişimler sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Endüstri 4.0, Entelektüel Sermaye, Kaynak Temelli Yaklaşım, İnovasyon

THE ROLE OF INTELECTUAL CAPITAL IN THE FORMATION OF INDUSTRY 4.0: COMPARISON BETWEEN COUNTRIES

Borders have disappeared as a result of the rapid change of technology and the development of globalization. In this way, the world has become a global market. It's hard to keep customers in this big market. Atthesame time, customers' demands are changing rapidly. Businesses should respond to these changes at thesame rate by following these changes. Although people or businesses cannot produce everything, they can reach everything producedany where in the world through the development of logistics. Effort stocompete by using the intangibleassets of the enterprises from past to present are indispensable for the enterprises. In otherwords, while we think that it will be a competitive leader with the ability to manage it sresource-based approach, today's new basic capability is industry 4.0. With the development of technology and innovative producti on resources, industry 4.0 has displaced the entire building. The most important tool for the pursuit of change is the flexible movement in industry 4.0and flawless production. Industry 4.0 is a system that incorporates the latest producti on Technologies an dautomati on systems in which data Exchange betweenman-machine or machine-machine is possible. Innovations such as smartfactories, virtual intelligence, learning robot sandinformation systems have developed. These innovations have affected the production structure of the enterprises from start to finish. Not only Germany, where industry 4.0 was born, but all the countries of the world took their share of thisr evolution. The aim of this study is to investigate how countries are affected by the role of intellectual capital and resource approach in the formation of industry 4.0. As a result of thestudy; contraryto popular belief, man powerwill not disappear in production, it should be developedonly in accordance with changing production methods. The elements of Industry 4.0 can be said to be the out puts of intellectual capital. At thesame time developed countries are competing with each other in the 4.0 development industry, providing initiatives in Turkey to take part in this race.

Keywords:

Industry4.0, IntellectualCapital, Resource-Based Approachand, Innovation,

PDF

___

Akben, İ., & Avşar, İ. İ. (2018). Endüstri 4.0 ve Karanlık Üretim: Genel Bir Bakış. Türk Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi , 3 (1), 26-37. Akın, Ö., & Reyhanoğlu, M. (2014). İşletme Büyüklükleri Bağlamında Türkiye'nin İnovasyon Portresi (2002-2008 Dönemi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 16 (1), 23-51. Aksoy, S. (2017). Değişen Teknolojiler ve Endüstri 4.0: Endüstri 4.0'ı Anlamaya Dair Bir Giriş. SAV Katkı (4), 34-44. Bal, Y. (2010). Rekabet Avantajı Yaratmada Kaynak Temelli Yaklaşım Bağlamında İnsan Kaynaklarının Rolü. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi , 10 (20), 267-278. Balzat, M. (2002). The Theoritical Basis and the Emprical Treatment of National Innovation System. Unıvesity of Augsburg Institute for Economics , 86-135. Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management , 17 (1), 99-120. Baş, M., Yangın, F. M., & Aygün, S. (2014). Entelektüel Sermaye Alanında Yapılan Lisansüstü Tez Çalışmalarına Yönelik Bir İçerik Analizi: 2002-2012. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi , 10 (23), 207-226. Bhartesh, K., & A.K.Bandyopadhyay. (2005). Intellectual Capital: Concept and Its Measurement. Finance , 19 (4), 1365-1374. Bölükbaşı, Y. (2014). Entelektüel Sermayenin İşletme Bazında Ölçülmesinde Kullanılan Yöntemler ve Sigorta Sektöründe Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi , 36 (1), 425-467. Bulut, E., & Akçacı, T. (2017). Endüstri 4.0 ve İnovasyon Göstergeleri Kapsamında Türkiye Analizi. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi (7), 50-72. Çakıcı, A., Çalhan, H., & Karamustafa, K. (2016). Yiyecek ve İçecek İşletmelerinde İnovasyon ve İşletme Performans İlişkisi. Pazarlama Teorisi ve Uygulamaları Dergisi , 2 (1), 11-39. Edvinsson, L. (1997). Developing İntellectual Capital At Skandia. Long Range Planning , 30 (3), 320–321, 366–373. Guthrie, J. (2001). "The Management Measurement and the Reporting of Intellectual Janicke, M., & Jacob, K. (2009). A Third Industrial Revolution? Solutions Tothecrisis of Resource- İntensivegrowth. Berlin: Freie Universitat. Karacaer, S., & Aygün, M. (2009). Entlektüel Sermayenin Firma Performansı Üzerindeki Etkisi. H.Ü.İ.İ.B.F. , 27 (2), 127-140. Knight, K. E. (1967). A Descrıptive Model of The Intra-Firm Innovation Process. The University Of Chigago Press Journals , 40 (4), 478-496. Koçak, O. (2017, Haziran 12). Özlük Hakları "Kısa veÖz". Ağustos 04, 2019 tarihinde http://www.ozlukhaklari.com/egitim-ve-seminerler/: http://www.ozlukhaklari.com/egitim-ve-seminerler/ adresinden alındı Lundvall, A. B. (2005). Dynamics of Industry and Innovation:Organizations, Networks and Systems. DRUID Tenth Anniversary Summer Conference. Copenhagen, Denmark. McKinsey, & Company. (2015). Industry 4.0 How to Navigate Digitization of the Manufacturing Sector. OECD, O. K. (2005). Yenilik Verilerinin Toplanması için İlkeler. Tübitak. Özbağ, G. K. (2016). Rekabet Avantajı Yaratmada İki Temel Yaklaşım; Kaynak Tabanlı ve Endüstri Tabanlı Yönetim Modeli. Yeni Türkiye , 88, 888-899. Özkan, M., Al, A., & Yavuz, S. (2018). Uluslararası Politik Ekonomi Açısından Dördüncü Sanayi-Endüstri Devrimi'nin Etkileri veTürkiye. Siyasal Bilimler Dergisi , 1 (1), 1-30. Özmehmet, E. (2012). Dünyada ve Türkiye'de Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımları. E-Journal Of Yasar University , 3 (12), 1-21. Pablos, P. O. (2002). evidence of ıntellectual capital measurement from asia, europe and the middleEast. Jorunal of Intellectual Capital , 3 (2), 287-302. Pamuk, N. S., & Soysal, M. (2018). Yeni Sanayi Devrimi Endüstri 4.0 Üzerine Bir İnceleme. Verimlilik Dergisi (1), 41-66. Porter, M. (1985). Creating and Sustaining Superior Performance. New York: Free Press. Prahalad, C., & Hamel, G. (1990). The Core Competence of the Corporation. Harvard Business Review , 79-91. Schwab, K. (2016). Dördüncü Sanayi Devrimi. (Z. Dicleli, Çev.) İstanbul: Optimist Yayıncılık. Sullivan, P. H. (1998). Profiting from Intellectual Capital. New York: John Wiley & Sons. Trott, P. (2005). Innovation Management and New Product Developmant. 3rd Prantice Hall Inc. USA. TÜSİAD, & BCG. (2016). Türkiye’nin Küresel Rekabetçiliği İçin Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0: Gelişmekte Olan Ülke Perspektifi. Tüsiad .Akben, İ., & Avşar, İ. İ. (2018). Endüstri 4.0 ve Karanlık Üretim: Genel Bir Bakış. Türk Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi , 3 (1), 26-37. Akın, Ö., & Reyhanoğlu, M. (2014). İşletme Büyüklükleri Bağlamında Türkiye'nin İnovasyon Portresi (2002-2008 Dönemi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 16 (1), 23-51. Aksoy, S. (2017). Değişen Teknolojiler ve Endüstri 4.0: Endüstri 4.0'ı Anlamaya Dair Bir Giriş. SAV Katkı (4), 34-44. Bal, Y. (2010). Rekabet Avantajı Yaratmada Kaynak Temelli Yaklaşım Bağlamında İnsan Kaynaklarının Rolü. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi , 10 (20), 267-278. Balzat, M. (2002). The Theoritical Basis and the Emprical Treatment of National Innovation System. Unıvesity of Augsburg Institute for Economics , 86-135. Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management , 17 (1), 99-120. Baş, M., Yangın, F. M., & Aygün, S. (2014). Entelektüel Sermaye Alanında Yapılan Lisansüstü Tez Çalışmalarına Yönelik Bir İçerik Analizi: 2002-2012. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi , 10 (23), 207-226. Bhartesh, K., & A.K.Bandyopadhyay. (2005). Intellectual Capital: Concept and Its Measurement. Finance , 19 (4), 1365-1374. Bölükbaşı, Y. (2014). Entelektüel Sermayenin İşletme Bazında Ölçülmesinde Kullanılan Yöntemler ve Sigorta Sektöründe Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi , 36 (1), 425-467. Bulut, E., & Akçacı, T. (2017). Endüstri 4.0 ve İnovasyon Göstergeleri Kapsamında Türkiye Analizi. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi (7), 50-72. Çakıcı, A., Çalhan, H., & Karamustafa, K. (2016). Yiyecek ve İçecek İşletmelerinde İnovasyon ve İşletme Performans İlişkisi. Pazarlama Teorisi ve Uygulamaları Dergisi , 2 (1), 11-39. Edvinsson, L. (1997). Developing İntellectual Capital At Skandia. Long Range Planning , 30 (3), 320–321, 366–373. Guthrie, J. (2001). "The Management Measurement and the Reporting of Intellectual Janicke, M., & Jacob, K. (2009). A Third Industrial Revolution? Solutions Tothecrisis of Resource- İntensivegrowth. Berlin: Freie Universitat. Karacaer, S., & Aygün, M. (2009). Entlektüel Sermayenin Firma Performansı Üzerindeki Etkisi. H.Ü.İ.İ.B.F. , 27 (2), 127-140. Knight, K. E. (1967). A Descrıptive Model of The Intra-Firm Innovation Process. The University Of Chigago Press Journals , 40 (4), 478-496. Koçak, O. (2017, Haziran 12). Özlük Hakları "Kısa veÖz". Ağustos 04, 2019 tarihinde http://www.ozlukhaklari.com/egitim-ve-seminerler/: http://www.ozlukhaklari.com/egitim-ve-seminerler/ adresinden alındı Lundvall, A. B. (2005). Dynamics of Industry and Innovation:Organizations, Networks and Systems. DRUID Tenth Anniversary Summer Conference. Copenhagen, Denmark. McKinsey, & Company. (2015). Industry 4.0 How to Navigate Digitization of the Manufacturing Sector. OECD, O. K. (2005). Yenilik Verilerinin Toplanması için İlkeler. Tübitak. Özbağ, G. K. (2016). Rekabet Avantajı Yaratmada İki Temel Yaklaşım; Kaynak Tabanlı ve Endüstri Tabanlı Yönetim Modeli. Yeni Türkiye , 88, 888-899. Özkan, M., Al, A., & Yavuz, S. (2018). Uluslararası Politik Ekonomi Açısından Dördüncü Sanayi-Endüstri Devrimi'nin Etkileri veTürkiye. Siyasal Bilimler Dergisi , 1 (1), 1-30. Özmehmet, E. (2012). Dünyada ve Türkiye'de Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımları. E-Journal Of Yasar University , 3 (12), 1-21. Pablos, P. O. (2002). evidence of ıntellectual capital measurement from asia, europe and the middleEast. Jorunal of Intellectual Capital , 3 (2), 287-302. Pamuk, N. S., & Soysal, M. (2018). Yeni Sanayi Devrimi Endüstri 4.0 Üzerine Bir İnceleme. Verimlilik Dergisi (1), 41-66. Porter, M. (1985). Creating and Sustaining Superior Performance. New York: Free Press. Prahalad, C., & Hamel, G. (1990). The Core Competence of the Corporation. Harvard Business Review , 79-91. Schwab, K. (2016). Dördüncü Sanayi Devrimi. (Z. Dicleli, Çev.) İstanbul: Optimist Yayıncılık. Sullivan, P. H. (1998). Profiting from Intellectual Capital. New York: John Wiley & Sons. Trott, P. (2005). Innovation Management and New Product Developmant. 3rd Prantice Hall Inc. USA. TÜSİAD, & BCG. (2016). Türkiye’nin Küresel Rekabetçiliği İçin Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0: Gelişmekte Olan Ülke Perspektifi. Tüsiad .