Creative Performance Measurement in Design Education: Product Dimension

Tasarım eğitiminde öğrencinin başarısını ölçme ve değerlendirmede önemli boyutlardan bir tanesi üründür. Öğrencilerin tasarladıkları ürünler, çeşitli ölçütlere göre tasarım eğitiminin geleneksel performans ölçme ve değerlendirme yöntemi olan jürili yaklaşım ile öğretim elemanları tarafından ölçülmekte ve öğrencinin başarısına karar verilmektedir. Tasarım eğitiminde öğrenci başarısını ölçme ve değerlendirmede en önemli ölçüt ürünün yaratıcılığıdır. Bu araştırmanın amacı, Moda Tasarımı ve Endüstriyel Tasarım programlarında yer alan son sınıf stüdyo derslerinde ürüne yönelik performans ölçmede öğretim elemanlarının kullandığı ölçütleri belirlemek, her iki tasarım alanında kullanılan ölçütleri ve tanımlarını tartışmak ve öğrenci başarısına karar verme sürecini incelemektir. Araştırmanın yöntemi niteldir. Araştırma sonuçlarından bir tanesi her iki tasarım alanında ürüne yönelik performans ölçmede kullanılan başlıca ölçütün yaratıcılık olmasıdır.

CREATIVE PERFORMANCE MEASUREMENT IN DESIGN EDUCATION: PRODUCT DIMENSION

One of the important dimensions of measurement and evaluation in design education is the product. According to various criteria, the products designed by the students are measured by the faculty using the jury approach, the traditional performance measurement and evaluation method in design education, and the student success is decided upon. The most important criterion in measuring and evaluating of student success in design education is the product’s creativity. The purpose of this study is to identify the criteria the Fashion Design and Industrial Design faculty uses in a product’s performance measurement during the programs’ last year studio courses and to discuss the criteria and definitions in both of these design fields and to examine the process followed to decide upon a student’s success. Qualitative research was employed in the study. Creativity was found to be the main criterion in the performance measurement of a product in both design fields.

Keywords:

Design education, Performance measurement, Product dimension, Fashion design Industrial design,

PDF

___

Besemer, S. P. (1998). “Creative product analysis matrix: testing the model structure and a comparasion among products-three novel chairs”, Creativity Research Journal, Vol 11, No 4, p. 333-346.
Besemer, S. P. and O’Quin, K. (1999). “Confirming the three-factor creative product analysis matrix model in an american sample”, Creativity Research Journal, Vol 12, No 4, p. 287-296.
Casakin, H.P. (2007). “Methaphors in design problem solving: implications for creativity”, International Journal of Design, Vol 1, No 2, p. 21-33.
Christiaans, H.H.C.M. (2002). “Creativity as a design criterion”, Creativity Research Journal, Vol 14, No 1, pp. 41-54.
Davis, M.L. (1987). Visual Design in Dress (Second Edition), USA-New Jersey: Prentice- Hall Inc.
Demirkan, H. and Hasirci, D. (2009). Hidden dimensions of creativity elements in design process, Creativity Research Journal, Vol 21, No 2-3, p. 294-301.
Harpe, de la B., Peterson, J.F., Frankham, N, Zehner, R., Neale D., Musgrave, E. and McDermott, R. (2009). “Assessment focus in studio: what is most prominent in architecture, art and design?”, International Journal of Art and Design Education, Vol 28, No 1, p. 37-51.
Hasirci D. and Demirkan H. (2003). “Creativity in learning environments: the case of two sixth grade art-rooms”. The Journal of Creative Behavior, Vol 37, No 1, p. 17-41.
Hasirci D. and Demirkan H. (2007). “Understanding the effects of cognition in creative decisionmaking: a creativity model for enhancing the design studio process”, Creativity Research Journal, Vol 19, No 2, p. 259-271.
Hennessey, B. A. (1994). “The conselsual assessment technique: an examination of the relationship between ratings of product and process creativity”, Creativity Research Journal, p. 193-208.
Horng J-S. and Lin, L. (2009). “The development of a scale for evaluating creative culinary products”, Creativity Research Journal, Vol 21, No 1, p. 54-63.
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayn Dağıtım.
Kidd, L.K. and Workman, J.E. (1999). “Assessment of creativity in apparel design”, Clothing and Textiles Research Journal, Vol 17, No 1, p. 58-64.
Linn, L.R. and Miller, M.D. (2005). Measurement and Assessment in Teaching. (9th Edition). New Jersey -USA: Pearson Education Inc.
Mozota Borja De, B. (2006). Tasarım Yönetimi, çev. Sibel Kaçamak, İstanbul: MediaCat Kitapları.
Nitko, A.J. (2004). Educational Assessment of Students. (4th ed.). USA-New Jersey: Pearson Education Inc.
Varol, E. (2010). Moda Tasarımı Egitiminde Tasarımların Degerlendirilmesine Yönelik Bir Ölçme Aracı Geliştirme, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Giyim Endüstrisi ve Moda Tasarımı Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.