Posterior fossa sendromu, serebellar kanama, enfeksiyon, serebellumun dejeneratif veya neoplastik hastalıklarıyla ilişkili olmayan ve genellikle pediatrik yaş grubundaki hastalarda görülen, posterior fossa cerrahisi sonrasında konuşma yetisinin geçici olarak ve tümüyle kaybedilmesi olarak tanımlanmaktadır. Bu derlemede posterior fossada tümörü olan ve posterior fossa cerrahisi uygulanan çocuklarda bu sendromun gelişme oranı, gelişmesi açısından risk faktörleri, cerrahi sonrasında hastalarda görülebilecek nörodavranışsal ve psikolojik problemlerle ilgili bilgi verilmesi amaçlanmıştır. Histopatolojik tanının medülloblastom olması ve tümörün orta hatta yerleşmesi posterior fossa sendromu gelişmesi açısından risk faktörleri olarak öne çıkmaktadır. Bu bulgular, dentat çekirdeklerin ve süperior serebellar pedinküllerin hasarlanmasıyla ortaya çıkan geçici iskemi ve ödemin mutizmin nedeni olabileceği varsayımını güçlendirmektedir. Bu hasta grubunda, ailelerin posterior fossa sendromu konusunda bilgilendirilmesi, ameliyat öncesi görüşmenin önemli bir kısmını oluşturmalı ve posterior fossa sendromu gelişen hastalar, eşlik edebilecek duygudurum değişiklikleri ve nörodavranışsal problemler açısından mutizm düzeldikten sonra da izlenmeye devam edilmelidir.

Posterior fossa syndrome is defined as the temporary and complete loss of speech after posterior fossa surgery which is not related to cerebellar hemorrhage, infection of the cerebellum, degenerative or neoplastic diseases of the cerebellum. In this review, we aimed to outline the incidence of posterior fossa syndrome, to define the risk factors for posterior fossa syndrome, to describe accompanying neurobehavioural and psychologic problems and to speculate about the etiologic mechanisms. The diagnosis of medulloblastoma and midline location of the tumor are important risk factors for the development of posterior fossa syndrome. These findings support the hypothesis that temporary ischemia and edema due to retracted and largely manipulated dentate nuclei and superior cerebellar pedincles may be the cause of mutism. Informing the family and the patient about the posterior fossa syndromemust be a component of the preoperative interview and patients who developed posterior fossa syndrome should be followed for accompanying neurobehavioural and psychologic problems even after mutism improved.