TÜRKİYE’DE KAMU PERSONEL YÖNETİMİNİN YENİ KURUMSAL YAPISI VE KAMU İSTİHDAMININ YENİ GÖRÜNÜMÜ

2017 yılında yapılan Anayasa değişikliği sonrasında Türk kamu yönetim sisteminde önemlideğişiklikler olmuştur. Kamu yönetim sisteminde yaşanan söz konusu köklü değişiklikler kamu personelyönetimini de esaslı biçimde etkilemiştir. Çalışmada Cumhurbaşkanlığı sistemine geçişten sonra kamu personelyönetiminin yeni görünümü analiz edilmiştir. Yeni yönetim sisteminde sadece kamu istihdam biçimleri değilpersonel yönetiminin kurumsal yapısı yani aktörleri de değişmiştir. 1960’lı yıllardan itibaren kamu personelyönetiminde önemli bir rol ve işlev üstlenen bazı kurumlar kapatılmış bazıları da yapısal dönüşüm geçirmiştir.Çalışmanın amacı kamu personel yönetimindeki dönüşümü hem yapısal olarak hem de aktörler açısındanincelemektir. Çalışmanın yürütülmesinde tarihsel araştırma yönteminden yararlanılmıştır.

The New Institutional Structure of the Civil Service System and a New Appearance of Public Employment in Turkey

Following the constitutional amendment in 2017, there have been significant changes in the Turkish public administration system. These radical changes in the public administration system have also had a major impact on public personnel administration.In this study, the new view of public personnel administration after the transition to the Presidential system was analyzed. In the new administration system, not only the personnel regime but also the institutional structure of the civil service system has changed. Since the 1960s, some institutions that have played an important role and function in public personnel administration have been closed and some have undergone structural transformation. The aim of the study is to examine the transformation of the public personnel administration both structurally and in terms of actors. The historical research method was preferred in this study as a methodology of research.

PDF

___

Adal, Hasan Şükrü (1968), Kamu Personel İdaresi, Ahmet Sait Matbaası, İstanbul.
Akdoğan, Argun (2007), “İşletmeden Devşirerek Değiştirmek: Türk Kamu Yönetiminde Stratejik Planlama ve Performans Yönetimi”, Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar, (Ed. Şinasi
Aksoy, Yılmaz Üstüner), Nobel Yayınları, Ankara. s.449-468.
Akgüner, Tayfun (2014), Kamu Personel Yönetimi, Der Yayınları, İstanbul.
Albayrak, Süha Oğuz; Sayan, İpek Özkal (2011), “Kamuda Melez Bir Statü: Kadro Karşılığı Sözleşmeli Personel”, Mülkiye Dergisi, C:35, S: 272, s. 195-216.
Albayrak, Süha Oğuz (2016), Kariyer Uzmanlık Sistemi, TODAİE Yayını, Ankara.
Albayrak Süha Oğuz (2017), “Kamu Yönetimi Temel Kanunu Sonrası Kamu Personel Yönetimi”, Memleket Siyaset Yönetim Dergisi, C.12, S.27, s.1-18.
Aslan, Onur Ender (1998), “Devlet Planlama Teşkilatı: 1980 Sonrası Dönüşüm”, Amme İdaresi Dergisi, C.31, S.1, s. 103-123.
Aslan, Onur Ender (2012), Devlet Bürokrasi ve Kamu Personel Rejimi, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
Avaner, Tekin (2007), “1935: Personel Sisteminde Barem Tartışmaları”, Açıklamalı Yönetim Zamandizini (1929-1939), AÜ SBF Kamu Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayını, s. 617-632.
Avaner, Tekin; Fedai, Recep (2019), “Türk Kamu Yönetiminde Ofis Sistemi: E-Devlet Uygulamalarından Dijital Dönüşüm Ofisine”, Amme İdaresi Dergisi, C:52, S:2, s.149-172.
Ayhan, Emrah; Önder, Murat (2017), “Yeni Kamu Hizmeti Yaklaşımı: Yönetişime Açılan Bir Kapı”, Gazi İktisat ve İşletme Dergisi, 3(2), s. 19-48.
Battaglio, R. Paul (2015), Public Human Resource Management, Sage.
Canman, Doğan (1995), Çağdaş Personel Yönetimi, TODAİE Yayını, Ankara.
Christensen, Tom; Laegreid Per (2010), “Increased Complexity in Public Organizations-the Challenges of Combining NPM and Post-NPM”, Governance of Public Sector Organizations, Proliferation, Autonomy and Performance, Ed. Per Lagreid and Koen Verhoest, Palgrave-Macmillan, UK, s. 255-275.
Devlet Personel Başkanlığı Stratejik Planı (2018-2022), http://www.dpb.gov.tr/tr-tr/dairebaskanliklari/kamu-personel-istihdam/strateji-gelistirme-dairesi-baskanligi-planprogramlar-lev2
Eren Veysel; Eken Musa (2007), “Kamu Personel Rejiminde Reform Arayışları Bürokratik Başarı İlkeleri ve İşletmeci Ücretlendirme Anlayışı Bağlamında Bir Değerlendirme”, Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar, (Ed. Şinasi Aksoy, Yılmaz Üstüner), Nobel Yayınları, Ankara. s.173-193.
Giritli, İsmet (1979), Kamu Yönetimi Teşkilatı ve Personeli, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul.
Güler, Birgül Ayman (1988), “Devlet Personel Başkanlığı Üzerine Bir İnceleme I”, Amme İdaresi Dergisi, S: 21/1, s. 79-99.
Güler, Birgül Ayman (2003), “Kamu Personel Sisteminde Reform Zorlamaları”, Amme İdaresi Dergisi, C: 36, S:4, s.17-34.
Güler, Birgül Ayman (2005), Kamu Personeli, İmge Kitabevi, Ankara.
Halligan, John (2010), “Post-NPM Responses to Disaggregation Through Coordinating Horizontally and Integrating Governance”, Governance of Public Sector Organizations, Proliferation, Autonomy and Performance, Ed. Per Lagreid and Koen Verhoest, Palgrave-Macmillan, UK, s. 235-254.
https://www.cbiko.gov.tr/projeler/kamu-veri, (22.09.2019)
Maliye Bakanlığı (1996), Barem Mevzuatı 2 (1926-1970), Cilt I, Maliye Bakanlığı Yayını No: 1994/3, Ankara.
Nigro, G. Lloyd; Kellough, J. Edward (2014), The New Public Personnel Administration, Wadsworth Cengage Learning, US.
Oyan, Oğuz (2019), “Yeni Anayasa ve Yeni Devlet Yapılanması”, Çalışma ve Toplum Dergisi, 2019/1, s.105-126.
Öner, Erdoğan (2005), Osmanlı İmparatorluğu ve Cumhuriyet Döneminde Mali İdare, Maliye Bakanlığı Yayını, Ankara.
Övgün, Barış (2010), Devlet ve Planlama, Siyasal Kitabevi, Ankara.
Sayan, İpek Özkal; Albayrak, Süha, Oğuz (2011), “İstisnailikten Genelliğe, Geçicilikten Sürekliliğe: 4/B Sözleşmeli Personel”, Amme İdaresi Dergisi, C:44, S:3, s. 141-172.
Sayan, İpek Özkal (2016), “Türkiye’de Kamu Personel Sisteminde Sorun Alanları ve Çözüm Önerileri”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C.71, No.3, s. 669-691.
Sayan, İpek Özkal; Güneşer Demirci, Aytül (2018), “Kamu Personelinin Değerlendirilmesinde Performans Sistemine Geçiş Sürecinin Analizi”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C.73, S.2, s.667-700.
Şener, Hasan Engin (2007), “Kamu Yönetiminde Postmodernizm”, Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar, Ed. Şinasi Aksoy, Yılmaz Üstüner, Nobel Yayınları, Ankara. s.31-47.
Tural, Erkan (2014), Türkiye’de Kamu Yönetimi Eğitiminin TODAİE Tarihi, TODAİE Yayını, Ankara.
Tutum, Cahit (1970), “Yeni Personel Rejimi Üzerine”, Amme İdaresi Dergisi, C:3, S:3, s. 11-29.
Tutum, Cahit (1973), “Gerçekleştirilemeyen Reform: Personel Reformu”, Amme İdaresi Dergisi, Sayı:6/3, s. 3-26.
Tutum, Cahit (1980), “Türk Personel Sisteminin Sorunlarına Genel Bir Yaklaşım”, Amme İdaresi Dergisi, S:13/3, s.95-107.
Verhoest, Koen; Laegreid Per (2010), “Organizing Public Sector Agencies: Challenges and Reflections”, Governance of Public Sector Organizations, Proliferation, Autonomy and Performance, Ed. Per Lagreid and Koen Verhoest, Palgrave-Macmillan, UK, s. 276-297.
Versan, Vakur (1974), Kamu Yönetimi, Siyasi ve İdari Teşkilat, İstanbul İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Nihad Sayar Yayın ve Yardım Vakfı Yayınları, İstanbul.