Bu makalede şirketlerin politik bağlantılarının iktidar değişikliği sonrasında nasıl dönüşeceği ve bu bağlantıların şirket performansı üzerindeki etkilerine ilişkin bir kuramsal çerçeve geliştirilmektedir. Çerçevede, politik bağlantı stratejileri, iktidar ve/veya muhalefet partileriyle bağlantının gücü ve bileşimi dikkate alınarak sınıflandırılmaktadır. Böylelikle belirlenen dokuz bağlantı stratejisinin her birinin iktidar değişikliği sonrasında dönüşme olasılığıyla, değişiklik sonrası stratejilerin şirket performansına etkilerine dair dokuz hipotez önerilmektedir. Hipotezler geliştirilirken, şirketlerin bağlantı stratejilerini dönüştürmede çeşitli kısıtlayıcı mekanizmalarla karşılaştıkları, stratejilerin performansa etkilerinde ise ödüllendirme, cezalandırma ve mesafeli durma mekanizmalarının etkili olduğu varsayılmaktadır. Bu makalede geliştirilen sürece odaklı bir çerçeveyle, ilgili yazına hem bağlantı stratejilerinin dönüşümünün altında yatan mekanizmaları belirginleştirerek hem de politik bağlantı sorununu yazında betimlenenlerden farklı özellikler gösteren Türkiye bağlamında ele alarak katkıda bulunulmaktadır. Makalede ayrıca önerilen çerçevenin nasıl geliştirilebileceği tartışılmaktadır.

This paper develops a conceptual framework addressing how political connections of firms transform after change in government and its influence on firm performance. The framework classifies political strategies by considering their strength as well as composition regarding connections with ruling and/or opposition parties. Nine hypotheses are developed regarding transformation likelihood of the nine strategies that are identified, and their impact on firm performance. In developing hypotheses, various mechanisms that constrain transforming existing political strategies and mechanisms of rewarding, punishing, and distancing that govern the relationship between political strategies and firm performance are proposed. The paper contributes to extantliterature by developing a processual framework that illuminates the mechanisms driving transformation of connection strategies and considering this within the Turkish context which differsfrom those depicted in extant literature. The paper also discusses how the proposed framework can be advanced further