BİR TEHLİKE SUÇU OLARAK “GÜRÜLTÜYE NEDEN OLMA” (TCK, m. 183) VE TEHLİKE SUÇLARINA İLİŞKİN GENEL TESPİTLER

Bu makalede, esas olarak, bilimsel çalışmalar ve yargı kararları incelenerek, Türk Ceza Kanunu’nun 183 (1)’üncü maddesinde düzenlenen “gürültüye neden olma” suçu sistematik bir incelemeye tâbi tutulmuş; genel olarak tehlike suçlarının sınıflandırılmasına ve düzenlenme biçimine ilişkin değerlendirmeler yapılmaya ve bu suçun tehlike suçları içindeki yeri belirlenmeye çalışılmıştır. Gürültüye neden olma suçu yalnızca kasten işlenebilen, neticeli bir suçtur. Suç tipinin normatif bir unsuru olarak, 183’üncü maddede yer verilen “ilgili kanunlarla belirlenen yükümlülüklere aykırı”lığı, failin kastının kapsaması gerekir. TCK’da, somut tehlikeyi ifade etmek için kullanılan bazı ibareler uygun değildir ve kullanılan ibareler arasında tam bir uyum da bulunmamaktadır. TCK’nın hazırlanma sürecinde, gürültüye neden olma suçunun, somut tehlike suçu olarak düşünülmüş olması kuvvetle muhtemeldir. Ancak bu suçun TCK’daki düzenlenme biçimi, “somut tehlike” suçlarından ziyade “tehlikeye elverişli” suçlara uymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Gürültüye Neden Olma Suçu, Çevre Ceza Hukuku, Gürültü

“CAUSING NOISE” (TCC, Art. 183) AS A DANGER CRIME AND GENERAL OPINIONS ON THE DANGER CRIMES

PDF

___

Artuk M E/ Gökcen A/Alşahin M E/Çakır K, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 12. Baskı, Adalet Yayınevi 2018.
Aygörmez Uğurlubay G A, Çevreye Karşı Suçlar Türk ve Alman Çevre Ceza Hukukunda Güncel Sorunlar, Yetkin Yayınları 2015.
Aynural Ö M, Soyut Tehlike Bağlamında Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçu (TCK 179 / 3), 1. Baskı, İstanbul Ceza Hukuku ve Kriminoloji Arşivi Yayın No: 15, On iki Levha Yayıncılık 2018.
Daragenli V S, Tehlike Suçları, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Bölümü, İstanbul 1998.
Dönmezer S/Erman S, Nazarî ve Tatbikî Ceza Hukuku Genel Kısım Cilt I, 13. Bası, Beta Basım Yayım Dağıtım 1997.
Erman R B, “TCK Tasarısında Çevre Suçları”, Sonbahar 2004, S. 2, Hukuki Perspektifler Dergisi, s. 187-189.
Ersoy U, “Ceza Hukukunun Gri Alanı: Tehlike Suçları”, Ocak 2020, Yıl 11, S. 41, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, s. 27-64, Erişim Tarihi 14.11.2020.
Gezgin Kayan R B, “Gürültüye Neden Olma/Gürültü Kirliliği”, Ağustos 2008, Yıl 3, S. 7, Ceza Hukuku Dergisi, s. 111-120.
Karakurt Eren A, “Türk Ceza Kanunu’nda Gürültüye Neden Olma Suçu”, Eylül-Ekim 2017, Yıl 30, S. 132, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, s. 55- 120, Erişim Tarihi 14.11.2020.
Kayaer N, “Atık ve Artıklarla Çevrenin Kasten Kirletilmesi Suçu (TCK m. 181/1)”, 2019, 21(1), Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s. 139-203, < https://dergipark.org.tr/tr/pub/deuhfd/issue/46780/567611> Erişim Tarihi 29.10.2020.
Koca M/Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 13. Baskı, Seçkin Yayıncılık 2020.
Kubbealtı Akademisi Kültür ve Sanat Vakfı, Kubbealtı Lugatı, Erişim Tarihi 31.10.2020.
Maden M, “Gıda Ceza Hukukunun Bazı Temel Kavramları ve Genel Yapısı Üzerine Mukayeseli Bir İnceleme”, 2019, 7(1), Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, s. 67-102 (Erişilebilir adres (15.01.2021): https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuchkd/issue/46817/587072).
Maden M, ““Korunması Amaçlanan Hukuki Değer”, “Suç Fiilinin Konusu” ve “Suçun Mağduru” Kavramları ve Bu Bağlamda “Zarar Suçu/Tehlike Suçu” Ayrımı”, in Üstün Ü S/Çoban Atik A/Bayraktar T (Ed.), Selçuk Hukuk Kongresi 2020 Kamu Hukuku Tebliğleri Tam Metin Kitabı, 1’inci Baskı, Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık, 2020, s. 153-160 Erişim Tarihi 10.01.2021.
Martín A N, “General Report on Food Regulation and Criminal Law”, 2016, 87(2), Revue Internationale de Droit Pénal (RIDP), Martín A N/Quackelbeen L/Simonato M (Ed.), Food Regulation and Criminal Justice (International Colloquium Section II of the AIDP XXth World Congress, Beijing, China, 23rd-26th September 2016), Maklu Publishers 2016, s. 17-64.
Özcan O, “Türk Hukukunda Çevre Suçları”, Mehmet Murat İnceoğlu (Derleyen), Uğur Alacakaptan’a Armağan Cilt 1, 1. Baskı, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 2008, s. 565-588.
Özen M/Köksal A, “Kişilerin Huzur ve Sükûnunu Bozma Suçu”, 2019, 68(2), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s. 479-527, Erişim Tarihi 29.10.2020.
Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 15. Bası, Seçkin Yayıncılık 2019.
Parlar A, Türk Ceza Kanunu Şerhi 2. Cilt TCK. 135-345 , 1. Baskı, Bilge Yayınevi 2015.
Soyaslan D, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 8. Baskı, Yetkin Yayınları 2010.
Talas S, “Türk Ceza Kanunu’nda Çevrenin Kasten ve Taksirle Kirletilmesi Suçları”, 2013, LXXI(1), İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, s. 1147-1157, < https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuhfm/issue/9188/115207> Erişim Tarihi 29.10.2020.
Taneri G, Çevreye Karşı suçlar, 1. Baskı, Bilge Yayınevi 2016.
Türk Dil Kurumu, Güncel Türkçe Sözlük, Erişim Tarihi 31.10.2020.
Ünal O G, Türk Ceza Hukuku’nda Tehlike Suçları, Doktora Tezi, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Ankara, Temmuz 2020.
Yargıtay, Karar Arama, .
Yaşar O/Gökcan H T/Artuç M, Yorumlu-Uygulamalı Türk Ceza Kanunu C. 4, Adalet Yayınevi 2010.
Yenerer Çakmut Ö, Kişilerin Huzur ve Sükununu Bozma ve Gürültüye Neden Olma Suçları, 1. Bası, Beta Basım Yayım Dağıtım 2014.
Yenisey F/Plagemann G, Alman Ceza Kanunu Strafgesetzbuch (StGB) (Açıklamalar, Almanca Metin, Türkçe Çeviri ve Sözlük), 2. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım 2015.
Yılmaz S, Çevre Hukuku Bağlamında Türk Ceza Kanunundaki Çevre Suçları, 1. Baskı, Adalet Yayınevi 2013.
Yokuş Sevük H, “Gürültüye Neden Olma Suçu (TCK m.183)”, 2013, 19(2), Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, s. 363-379, Erişim Tarihi 20.10.2020.