Op Sanat ve Dijital Teknolojinin Kullanımı

Geometrik desenlerle derinlik ve üç boyutluluk yanılsaması yaratmayı amaçlayan Op Sanat, 20. yüzyılın Soyut Sanat akımlarından biridir. Optik Sanat olarak da bilinen Op Sanat, gözü yanıltıcı şekillerle optik yanılsamaları kullanarak resim yüzeyi üzerinde hareket izlenimi oluşturmaktadır. Biçimlerin ve renklerin sistematik bir şekilde kullanımıyla elde edilen Op Sanat eserleri, görsel ikilikten yararlanarak retinayı güçlü biçimde etkilemekte ve optik yanılsama yoluyla titreşim, yanıp sönme ve hareket duygusu yaratmaktadır.Hazırlanan çalışmada Op Sanat akımı irdelenmekte ve dijital teknolojiler yardımıyla yaratılan Op Sanat’ın günümüzdeki uygulama alanı incelenmektedir. Op Sanat’ın bilgisayar teknolojisiyle birlikte değişimini değerlendirmek amacıyla, Türkiye’den bir sanatçı olan Maggie Danon’un seri çalışması “Op Art”, örneklem olarak seçilmiştir.

Op Art and the Use of Digital Technology

Op Art intending to create depth and three-dimensional illusion with geometric designs is one of the Abstract Art movements in the 20th century. Op Art that is also known as Optical Art composes the impression of motion on the picture surface using optical illusions with eye deceptive figures. The Op Art work, which is constituted by the systematic use of shapes and colours, strongly affects the retina through use of visual duality and creates the sensation of vibrating, flashing and motion via optical illusion.In this study, Op Art is examined as a movement and Op Art is created with the help of digital technology is studied as a practice in the present time. “The Op Art”, the serial work of Maggie Danon, an artist from Turkey, has been chosen as a sample in order to assess the changes in Op Art by using the computer technology.

PDF

___

Beksaç, E. (2000). Avrupa Sanatı’na Giriş, Engin Yayıncılık, İstanbul.
Cork, R. (2003). “Ever-increasing Circles”, Newstatesman, Art&Boks, London.
Danon, M. www.maggiedanon.com/opart.htm, 28.4.2006.
Keser, N. (2005). Sanat Sözlüğü, Ütopya Yayınevi, Ankara.
King, M. (2002). “Computers and Modern Art: Digital Art Museum”, Creativity and Cognition, Eds: Ernest Edmonds, Linda Candy, Terence Kavanagh, Tom Hewett, Lougborough University, ACM Pres, New York.
Krausse, A.C. (2005). Rönesanstan Günümüze Resim Sanatının Öyküsü, Çev: Dilek Zaptcıoğlu,Literatür Yayıncılık, İstanbul.
Lynton, N. (2004). Modern Sanatın Öyküsü, Çev: Cevat Çapan, Sadi Öziş, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Martin, C. (2003). “Optical Alchemy”, Nature, Vol. 424, Nature Publising Group, London.
Moody, T. (1998). “Op Art in the 90s”, Very Magazine, Vol. 3.
Moody, T. “Op Art in the 90s”, http://www.digitalmediatree.com/tommoody/op90s/, 25.09.2006.
Reichardt, J. (1997). “Op Art”, Concepts of Modern Art, Ed. Nikos Stangos, Thames and Hudson,London.
Rona, Z. (1997). “Op Sanat”, Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, Hürriyet Ofset, İstanbul.
Ruhrberg, K. (2005). Art of the 20th Century, Ed. Ingo F. Walther, Volume I, Taschen, Bonn.
Sözen, M. - Tanyeli, U. (2003). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü, Remzi Kit., İstanbul.
Yılmaz, M. (2006). Modernizmden Postmodernizme Sanat, Ütopya Yayınevi, Ankara.
Zanker, J. M. (2004). “Looking at Op Art From a Computational Viewpoint”, Spatial Vision, Vol. 17,No: 1-2, Netherlands, 2004.
Zanker, J. M.-Walker, R. (2004). “A New Look at Op Art: Towards a Simple Explanation of Illusory Motion”, Natur Wissenschaften, Volume 91, Number 4, Springer-Verlag, Berlin.
Ziss, A. (1984). Estetik, Çev: Yakup Şahan, De Yayınevi, İstanbul.