Mersin ili taze kayısı işletmelerinin sosyo-ekonomik yapıları ve sorunları

Bu çalışmada, Mersin ilinde taze kayısı üretimi yapan tarım isletmelerinin sosyo-ekonomik özellikleri ile kayısı üretimi ve pazarlama yapıları incelenerek, bu üretim dalının sorunları ve gelişimi için alınabilecek önlemler ortaya konulmuştur. İncelenen işletmelerin ortalama arazi varlığı 49,13 da ve kayısı bahçesi genişliği 15,19 da'dır. Ortalama verimleri 372 kg/da ile 25 kg/ağaç kadardır. Kayısı dışındaki üretim dallan arasında hububat tarımı, zeytin, erik ve sebze yetiştiriciliği başta gelmektedir. Kayısı üretimindeki en önemli sorun don zararlarıdır. Kayısı pazarlamada araştırma alanında bir toptancı hali olmaması nedeniyle, tüccarların piyasaları kontrol etmesinden kaynaklanan ve üreticiyi etkileyen olumsuzluklar söz konusudur. Kayısı üreticilerinin kendi birliklerini kurarak üretim, girdi temini ve pazarlama aşamalarında karşılaştıkları pek.çok sorunu çözmeleri mümkün olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

sosyal yapı, Mersin, meyve yetiştiriciliği, kayısı, tarımsal üretim, tarımsal işletmeler, sosyoekonomik durum, pazarlama, sermaye

Socio-economic structure and problems of fresh apricot producers in Mersin province

Structures of the farms producing fresh apricot in the province of Mersin were investigated, focusing on socio-economical characteristics of production; marketing problems and solutions were shown. The farms investigated have an average of land of 4,91 ha and of apricot orchard of 1,52 ha, the yield of 3720 kg/ha , and 25 kg/tree. The productions other than apricot cover cereal, olive, plum and vegetables. The most important problem of apricot production is frost injury. Due to lack of organization, the apricot wholesaler mainly controlling market negatively affects the producer. The apricot producers making their organizations may find solutions to the problems, on providing input and to the problems faced during the marketing.

Keywords:

social structure, Mersin, fruit growing, apricots, agricultural production, farm enterprises, socioeconomic status, marketing, capital,

PDF

___

Açıl, A. F. 1980. Tarım Ekonomisi. Ankara Ü. Z. F. Yayınları: 741. Ders Kitabı: 213. Ankara. 611s.
Alvisi,F., A. Bertazzoli, and C. Pirazzoli. 1999. Income of apricot cultivation in Italy. Proceeding of The XIth International Symposium on Apricot Culture. Acta Horticulturae. Veria-Makedonia. Greece. No. 488. p. 51-56.
Anonim. 1974. Sofralık (Taze) ve kuru kayısı ihracatının geliştirilmesi hakkında rapor. İhracatı Geliştirme Etüt Merkezi. Ankara. Yayın No: 42. 32s.
Anonim. 1997. 1. Tarım şurası sonuç raporu. Tarım ve Köy işleri Bakanlığı. 25-27 Kasım. Ankara. 173s.
Anonim. 1998. Türkiye'de üretilen tarım ürünlerinin üretim girdileri rehberi. Başbakanlık. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü. APK Dairesi Başkanlığı. Toprak ve Su Kaynakları Araştırma Şube Müdürlüğü. Yayın No: 104. Rehber No: 16. Ankara. 360 s.
Ayanoğlu, H., and N. Kaşka. 1993. Table apricot culture in mut (Turkey). Xth International Symposium on Apricot Culture. Acta Horticulturae. Izmir. Turkey. No. 384. p. 147-149.
Bassi, D. 1999. Apricot culture: present and future. Proceeding of the XIth International Symposium on Apricot Culture. Acta Horticulturae. Veria-Makedonia. Greece. No. 488. p. 35-40.
Bertazzoli, A. 1991. Apricot cropping in Emilia-Romagna: market and profitability. IX. International Symposium on Apricot Culture and Decline. Acta Horticulturae. Caserta. Italy. No. 293. p. 57-72.
Çiçek, A. ve O. Erkan. 1996. Tarım ekonomisinde araştırma ve örnekleme yöntemleri. Gaziosmanpaşa Ü. Z. F. Yayınları No: 12. Ders Notları Serisi No: 6. Tokat. 118 s.
DİE. 2002. Tarımsal: Yapı; (Üretim, Fiyat; Değer) 2000. Yayın No: 2614. Ankara.
Demirtaş, B. 2000. İçel ilinde kayışı üretim ekonomisi. Çukurova Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü. Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi (yayınlanmamış). Adana. 107 s.
Dinler, T. 1998. Tarım sigortaları uygulamaları ve sebze tarımındaki önemi. 2. Sebze Tarımı Sempozyumu. Tokat.s355-361.
Edebali, M. S. 1991. Malatya yöresinde kaysının üretim girdileri ve maliyeti. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Şanlıurfa Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. Şanlıurfa. Genel Yayın No. 70. Rapor Seri No. 46. 34s.
FAO. 2002. http://www.fao.org/statistical database.
Gazanfer, S. 1993. Economics .and commercialization of apricot. Xth International Symposium on Apricot Culture. Acta Horticulturae. Izmir. Turkey. No. 384. p. 29-34.
Gül, A. ve B. Demirtaş. 1998. İçel ilinde kayısı yetiştiriciliğinin ekonomik yönden incelenmesi. Çukurova Ü. Z. F. Dergisi. Adana. 13 (4): 147-156.
Karabat; S. ve U. Güloğlu. 1998. Malatya ilinde kayısı yetiştiriciliğinin ekonomik yönden değerlendirilmesi (1993-1994). Sonuçlanan Araştırma Proje Özetleri (1). Malatya. Yayın No: 1. Meyvecilik Araştırma Enstitüsü. 52s.
Monastra, F., and F. R. De. Salvador. 1999. Comparison between vertical axis and y-shaped apricot training system. Proceeding of the XIth International Symposium on Apricot Culture. Acta Horticulturae. Veria-Makedonia. Greece. No: 488. p. 469-476.
Özbek, S. 1978. Özel Meyvecilik. Çukurova Ü. Z. F. Adana. Yayın No: 128. Ders Kitabı No: 11.486s.
Polat,.A. A. 1988. Akdeniz bölgesi sahil şeridinde kayısı yetiştiriciliği ve sorunları. Derim Dergisi. Antalya. 5 (2): 66-84.
Şaylan, L. 1997- Don zararını önlemek için tarımsal meteorolojik destek nasıl Sağlanır. Hasat Dergisi. İstanbul. Sayı. 141. 15-18.
Yamane, T. 1967. Elementary Sampling Theory, Prentice-In., Englewood Cliffs, N. J.,USA.
Yüksel, A. N. 1997. Yağmurlama sulama ile dondan korunma. Hasat Dergisi. İstanbul. Sayı. 141. 11-13.