Bilgi Edinme Kanunu ve Halkla İlişkiler

Kamu yönetiminde halkla ilişkiler birimleri, Bilgi Edinme Kanunu ile zaten kuramsal çerçevede sorumluluk alanına giren bir görevi fiili olarak da yerine getirmeye başlamıştır. Bilgi edinme başvuruları halkla ilişkiler açısından hem örgütün çevresini tanıması için yararlı bir veri olmakta, hem de örgütün kendini çevresine tanıtmasını sağlamaktadır. Bu iki işlevin başarısı ise halkla ilişkilerin yönetsel bir işlev olarak örgütte değişim yaratabilme gücüne bağlıdır. Bunun gerçekleşmemesi, demokratik, katılımcı yönetim anlayışının bir sonucu olarak kanunlaşan bilgi verme ödevinin amacına ulaşmasını engelleyecektir.

Law on Free Access to Information and Public Relations

With the enforcement of the Law on Free Access to Information, public relations departments in public administration have started to perform a task, which was actually theoretically within the scope of their responsibilities in the organizational framework. In respect of public relations, requests for information not only allow an organization to be knowledgeable of its environment, but also provide the opportunity for it to promote itself. The realization of these two functions depends on the power of public relations. Failure to perform these functions will hinder the achievement of the task of providing information, which has become law as a need of democratic and participatory understanding of administration.

___

Akdeniz, Yaman (2004), “Türkiye’de Bilge Edinme Hakkı Kanununun Bakanlıklar Tarafından Uygulanması”, http://www.bilgiedinmehakki.org/doc/tr_uygulama_rapor_upd2.pdf. 17.10.2006.
Althusser, Louis (1991) İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları, İletişim Yayınevi, Ankara.
Bozkurt, Ö.- Ergun, T.- Sezen, S. (1998), Kamu Yönetimi Sözlüğü, TODAİE Yayınları, Ankara.
Cutlip, S. M.- Center, A. H.- Broom, G. M. (2000), Effective Public Relations, Prentice Hall, New Jersey.
Erdoğan, İrfan (2006), Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler, Erk Yayınevi, Ankara.
Ertekin, Yücel (2000), Halkla İlişkiler, Yargı Yayınevi, Ankara.
Grunig, J. ve Grunig, L. (2005), “Halkla İlişkiler ve İletişim Modelleri”, Grunig, James (Ed.), Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik, Rota Yayınları, İstanbul.
Harrison, Shirley (2000), Public Relations: An Introduction, Thomson Learning, London.
http://www.tbmm.gov.tr/bilgiedinme/2005_raporu_baskanlik_aciklamasi.htm. 11.01.2007.
Jefkins, F. (1994), Public Relations Techniques, Butterworth Heinemann, Oxford.
Katz, Daniel ve Kahn, Robert (1977), Örgütlerin Toplumsal Psikolojisi, (Çev. Halil Can- Yavuz Bayar), TODAİE Yayınları No: 167, Ankara.
Kazancı, Metin (1978), Halkla İlişkiler Açısından Yönetim ve Yönetilenler, AÜSBF Yayınları, No:417, Ankara.
Kazancı, Metin (1999), Halkla İlişkiler, Turhan Yayınevi, Ankara.
Lesly, Philip (1998), (Ed.), Lesly’s Handbook of Public Relations and Communications, NTC/ Contemporary Publishing, Chicago.
Soysal, Mümtaz (1965), Halkın Yönetime Etkisi, TODAİE Yayınları, Ankara.
Tortop, Nuri (1990), Halkla İlişkiler, Gazi Üniversitesi Basın-Yayın, Ankara.
Uysal, Birkân (1995), “Halkla İlişkiler: Katılımdan Tanıtıma”, Kamu Yönetimi Disiplini Sempozyumu, Cilt I: 149-158, Ankara.
Uysal, Birkân (1998), Siyaset, Yönetim, Halkla İlişkiler, TODAİE Yayınları, No:287, Ankara.
White, J.- Manzur, L. (1995), Strategic Communications Management, Addison-Wesley Publishing, Harlow.
Yalçındağ, Selçuk (1996), Belediyelerimiz ve Halkla İlişkileri, TODAİE Yayınları, No: 275, Ankara.