The Self and the Other in the Philosophy of Levinas

Levinas felsefesinin önemli kavramı olan ben kavramından hareketle başkalık ve aynılık problemi açıklanmaya çalışılmıştır. Levinas'ta ben ve başkası arasındaki temel ilişki etik üzerine kurulmuştur. Çünkü Levinas felsefesinde Batı felsefesinden farklı olarak varlığın temelini ontoloji değil, etik oluşturur. Ona göre, ontoloji üzerinden hareket ettiğimizde ben ve başkası aynılaştırılmış olur. Bundan dolayı gelenekten kopuş, ancak dil düzleminde gerçekleşebilir. Levinas, felsefesi özellikle başkası'yla etik ilişkide açığa çıkan etiksel dil üzerine odaklanır. Ben ve başkası arasındaki sorumluluk ilişkisi koşulsuz, sınırsız ve tek yönlüdür. Bu ilişkinin kaynağını bulmak ise mümkün değildir. Bu ilişki sonsuzluğu kendi içerisinde barındırır. Ben'in kendisiyle olan özdeşliğini kıran art zamanlılık sorumluluğun sonsuzlaşması anlamına gelir. Tüm bunlardan hareketle ben ve başkası arasındaki farklılıkların ön plana çıkartılması amaçlanmıştır. Son olarak ise, ben'in sorumluluğunun özgür bilincine mi, yoksa sonsuz'a mı dayandığı tartışılarak, aslında Levinas'ın çok eleştirmiş olduğu Batı metafiziğindeki aynılaştırma mantığının içerisine düştüğünü görürüz. Çünkü başkası'nın, ben'in acizliği karşısındaki mecburiyeti, başkası'nın özgürlüğünü ortadan kaldırır ve ben'e karşı sorumluluğunu zorunlu kılar. Bu ise başkası'nın farklılıklarının ben içerisinde eritilerek aynılaştırılmasına neden olur

Levinas Felsefesinde Ben ve Başkası

In Levinas’ philosophy the concept of the Self occupies a quite significant place. In this respect the unfolding of the appearances of the Other sets the objective and the scope of this paper. The fundamental relationship between the Self and the Other is grounded on ethics since, unlike in Western Philosophy, it is ethics rather than ontology that is the base of Levinas’s philosophy. His framework can be considered a critique of the perspective which approaches the issue from its ontology identifying the Self with the Other. Therefore, breaking ties with tradition becomes possible only in the language. Accordingly, the crucial theme of the Levinas’ philosophy is the ethical language that presents itself in the ethical relationship with the Other. The relationship of responsibility between the Self and the Other is unconditional, infinite, and non-reciprocal, and tracing back the source of this relationship is not possible since this relationship is contained in infinity itself. Diachrony which breaks the identity of the Self refers to the eternalization of responsibility. The paper also reveals the fact that Levinas himself also falls into the trap of the logic of identification in Western metaphysics in the discussion of whether responsibility of the self stems from free will or from infinity. In that, the obligation of the Other in the face of the impotence of the Self eliminates the freedom of the Other and entails responsibility towards the Self. Hence, this results in the identification of the differences of the Other to be dissolved in the Self itself. Thus, this paper aims at foregrounding the differences between the Self and the Other

PDF

___

Benso B. S. (2008). Levinas and the Ancients. Indianapolis 2008.
Bernasconi R. (2011). Levinas Okumaları. Çev.: Z. Direk. İstanbul 2011.
Burggraeve R. (2005). “Violence and Vulnerable Face of the Other: The Vision of Emmanuel Levinas on Moral Evil and our Responsibility”. Eds. C. Katz & L. Trout, Emmanuel Levinas: Critical Assessments of Leading Philosophers (2005) 49-67. New York & Oxon.
Corvellec H. (2005). “An Endless Responsibility for Justice –For a Levinasian Approach to Managerial Ethics”. Levinas, Business, Ethics, Centre for Philosophy and Political Economy: University of Leicester (2005) 1-24.
Derrida J. (2005). “Violence and Metaphysics: An Essay on the Thought of Emmanul Levinas”. Eds. C.
Katz & L. Trout, Emmanuel Levinas: Critical Assessments of Leading Philosophers (2005) 88-174. New York & Oxon.
Descartes R. (1967). İlk Felsefe Üzerine Metafizik Düşünceler. Çev.: M. Karasan. İstanbul 1967.
Direk Z. (2000). “Filozofların Irk Düşüncesinin Peşinde”. Defter 41 (2000) 187-206.
Gibson A. (1999). Postmodernity, Ethics and the Novel from Leavis to Levinas. New York 1999.
Gözel Ö. (2005). “Levinas: Öteki, Etik ve Siyaset”. Tezkire 38-39 (2005) 8-20.
Gözel Ö. (2011). Varlıktan Başka - Levinas'ın Metafiziğine Giriş. İstanbul 2011.
Heidegger M. (1962). Being and Time. Oxford 1962.
Husserl E. (1982). Cartesian Meditations: An Introduction to Pure Phenomenology. Boston 1982.
Kosky J. L. (2010). “Dünya Yitimi ve İnsanın Kurtuluşu: Levinas'ın Büyü Bozumu ve Kutsal-Sızlaştırma Övgüsü”. Monokl 8-9 (2010) 238-255.
Levinas E. (1979). Totality and Infinity. Boston & London 1979.
Levinas E. (1986). “The Trace of the Other”. Ed. M. Taylor, Deconstruction in Context: Literature and Philosophy (1986) 345-359. Chicago 1986.
Levinas E. (1996). Basic Philosophical Writings. Bloomington 1996.
Levinas E. (1998). On Thinking-of-The-Other Entre Nous. New York 1998.
Levinas E. (2000). God, Death and Time. California 2000.
Levinas E. (2003). Sonsuza Tanıklık. İstanbul 2003.
Levinas E. (2006). Otherwise than Being or Beyond Essence. Pennsylvania 2006.
Lingis A. (2010). “Duyarlık ve Etik Duyarlık-Levinas'ın Argümanlarının Eleştirel Bir Analizi”. Monokl 8-9 (2010) 303-316.
Uygur N. (2007). Edmund Husserl'de Başkasının Ben'i Sorunu. İstanbul 2007.