Kantçı Bakış Açısıyla the Picture of Dorian Gray

The Picture of Dorian Gray (1891), Oscar Wilde’ın estetik algısını göstermekte ve Wilde’in nesnel ve öznel algı arasındaki seçimini ortaya çıkarmaktadır. Wilde dürtüler vasıtasıyla edinilen bilgilerin gücüne inandığı için öznel deneyim otonomisini kurarken nesnel gerçekliği yok eder. Kısa romanı sürekli olarak öznel deneyimlerle sezgisel bir zevk dünyası arayışındadır. Gerçeklikten uzaklaştığı bu dünyada, Dorian dünyayı öznel deneyimlerle bir amaç gütmeden deneyimler. Dorian’in bu deneyimi Immanuel Kant’ın Critique of Judgement (1790) adlı kitabındaki duyularla algılanan başka bir şeye bağlı olmayan güzellik kavramıyla örtüşmektedir. Bu sebeple Kant’ın bağımsız güzellik kavramı ve duyular yoluyla bilme teorisi, Dorian’ın dünyayı algılayış şekliyle örtüştüğünden Wilde’ın romanında örnek alınmış gibi görünmektedir. Estetik nesnelerden alınan keyif Dorian’ın hayati için zaruri olmaya başladıkça, belli bir amaç gütmeden duyularla karara varma Wilde’ın kısa romanında ve Dorian’ın duyularla algıladığı dünyasında baskın olmaktadır. Bu makale bu çerçevede Kant’ın Critique of Judgement (1790) kitabında savunduğu teorilerini Wilde’ın kısa romanında görüldüğü şekliyle açıklamayı amaçlamaktadır. Ancak Kant’ın rasyonel bilme ve öznel algı arasında oluşturduğu uzlaşı kısa romanında Wilde tarafından göz ardı edilmiş gibi görülmektedir çünkü Wilde gerçek ve nesnelliği düşman olarak algılamaktadır. Wilde’in kısa romanının estetik duruşu bu mantıkla araştırılacaktır. Bu çalışma, Wilde’ın dünyayı bilmek yerine hissetme tercihini analiz edecektir. İç ve dış mekânların romanda temsili, Dorian’in portresine ve sanatsal nesnelere bağlılığı ve aktris Sibyl Vane ve sanatçı Basil Hallward’ın ölümleri ile örneklendirilen gerçekten uzaklaşma çabaları temel alınarak Wilde’ın iki farklı algılama yöntemi irdelenecektir.

A Kantian Reading of the Picture of Dorian Gray

The Picture of Dorian Gray (1891) manifests the aesthetic perception of Oscar Wilde in terms ofa choice between objective reality and subjective sensing. Wilde privileges the subjective over the objectivemodes of experience since he believes in the power of knowing through impulses. The novella continuouslycalls for the intuitive world of pleasure through subjective experience. In this world of detached reality,Dorian experiences the world non-purposively through subjective sensing. Non-purposive experiencecoincides with Immanuel Kant’s concept of disinterested free beauty which is perceived subjectively asdiscussed in the Critique of Judgement (1790). Hence, free beauty and the way of knowing through thesenses in Kantian terms seems to be the model for Wilde’s protagonist as Dorian’s judgements arisespontaneously. Such purposeless perceptions dominate Wilde’s novella and Dorian’s world of senses asaesthetic pleasure becomes a necessary supplement for Dorian’s life. Within this scope, this study aims toelucidate Kant’s theories in the Critique of Judgement (1790) as reflected in Wilde’s novella. However,Kant’s idea of a mutual agreement between rationally knowing and subjectively sensing seems to bedisregarded by the novelist, as Wilde perceives reality and objectivity as antagonists. It is with this critiquein mind that I have pursued the aesthetic aspect of Wilde’s novella. In this respect, this paper attempts toanalyse Wilde’s sensing the world as opposed to knowing it. Taking from Kant’s judgement, Wilde’sattempts to separate two ways of knowing is elucidated through the depiction of inner and outer spaces,Dorian’s attachment to his portrait and artistic objects, and detachment from reality as exemplified by thedeaths of Sibyl Vane, the actress and, Basil Hallward, the artist.

PDF

___

Allen J. S. (2003). “The Use and Abuse of Aestheticism”. Symposium: Arts Education from Past to Present 104/5 (2003) 23-27.
Carrol J. (2005). “Aestheticism, Homoeroticism, and Christian Guilt in The Picture of Dorian Gray”. Philosophy and Literature 29/2 (2005) 286-304.
Eaton M. M. (1999). “Kantian and Contextual Beauty”. The Journal of Aesthetics and Art Criticism 57/1 (1999) 11-15.
Ellmann R. (1988). Oscar Wilde. New York 1988.
Hovanec C. (2015). “Rereading H. G. Wells’s The Time Machine: Empiricism, Aestheticism, Modernism”. English Literature in Translation 1880-1920 58/4 (2015) 459-485.
Joyce J. (1969). “Oscar Wilde: The Poet of Salome”. Ed. J. Joyce, Oscar Wilde: A Collection of Critical Essays. (1969) 56-61. New Jersey.
Loesberg J. (2011). “Kant’s Aesthetics and Wilde Form”. Victoriographies 1/1 (2011) 79-95.
Kant I. (1911). Kant’s Critique of Aesthetic Judgment. Trans. J. C. Meredith. Oxford 1911.
Pater W. (1961). The Renaissance. London 1961.
Riquelme J. P. (2000). “Oscar Wilde’s Aesthetic Gothic: Walter Pater, Dark Enlightenment, and The Picture of Dorian Gray”. Modern Fiction Studies 46/3 (2000) 609-631.
Schulz M. (2009). “Coalescing Oscar Wilde: Discussing Wilde’s Decadent Aesthetic Using His Essays, Fairy Tales, and Biography”. Eureka Studies in Teaching Short Fiction 29/2 (2009) 79-88.
Stevenson R. L. (1995). Dr. Jekyll and Mr. Hyde. London 1995.
Waldrep S. (1996). “The Aesthetic Realism of Oscar Wilde’s Dorian Gray”. Studies in the Literary Imagination 29/1 (1996) 103-112.
Wells H. G. (2004). The Time Machine. New York 2004.
Wilde O. (2007). The Picture of Dorian Gray. London 2007.
Wilde O. (1961). “The Decay of Lying”. Ed. R. Ellmann, Oscar Wilde: Selected Writings (1961) 1-38. London.
Wilde O. (1972). “The Critic as Artist”. Ed. H. Pearson, Oscar Wilde’s Plays, Prose Writings and Poems. (1972) 38-76. London.