İlkokul Öğrencilerinin Sınıftaki Davranışlarına Kitle İletişim Araçlarının Etkisi

Bu çalışmada kitle iletişim araçlarının ilkokul öğrencilerinin sınıftaki davranışlarına etkisinin incelenmesiamaçlanmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu 2014-2015 öğretim yılında Bursa ili Yıldırım,Nilüfer ve Osmangazi ilçelerinde yer alan Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı ilkokullarda görev yapan 84’ükadın ve 66’sı erkek olmak üzere 150 sınıf öğretmenleri oluşturmaktadır. Çalışmada, Çalışkan-Ülkü(2011) tarafında geliştirilen “Kitle İletişim Araçlarının İlköğretim Öğrencilerinin Sınıf İçi DavranışlarınaEtkisi Üzerine Öğretmen Görüşleri Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeğin güvenirliğini belirleyen CronbachAlfa güvenirlik katsayısının 0.93 olarak bulunduğu ifade edilmiştir. Elde edilen verilerin istatistiksel analizindeSPSS 20.0 paket programı kullanılmıştır. Verilerin normallik dağılımını kontrol etmek için Kolmogorow-Smirnowtestinden faydalanılmıştır. Veriler normal dağılım gösterdiği için parametrik testlerdenolan Indepent Samples T testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) testleri kullanılmıştır. Araştırmada,sınıf öğretmenlerinin kitle iletişim araçlarının sınıf içi öğrenci davranışlarına etkisine ilişkingörüşlerinde cinsiyet, mesleki kıdem, görev yapılan yer, ikamet edilen yer ve ekonomik düzey bakımındananlamlı bir farklılık olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

The Effect of Means of Mass Communication on Primary School Students’ Behaviour in the Classroom

The purpose of this study was to determine the effect of means of mass communication on primary school students’ behaviour in the classroom. The study group comprised classroom teachers working in primary schools connected to the Ministry of National Education located in the Yildirim, Nilufer and Osmangazi districts of Bursa in the 2014-2015 educational year. Of these teachers, 84 were female and 66 were male. In the study, the “Scale for Teacher Opinions on the Effect of Mass Communication Means on Primary School Students’ Behaviours in the Classroom” developed by CaliskanUlku (2011) was employed. The Cronbach’s alpha coefficient determining the reliability of the scale in this study was found to be 0.93. In the statistical analysis of the obtained data the SPSS 20.0 package program was used. In order to check if the data was distributed normally, the Kolmogorov-Smirnov test was used. Since the data was distributed normally, the Independent Samples T test, a parametric test, and the One-Way ANOVA test were employed. In the study, it was found that the classroom teachers’ opinions about the effect of means of mass communication on students’ behaviour in the classroom did not differ significantly according to their gender, length of service, place of service, place of residence or their economic status.

PDF

___

Acar V. (2009). Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Burdur 2009.
Ayers H. & Gray F. (1998). Classroom Management: Apractical Approach for Primary and Secondary Teachers. London 1998.
Beentjes J. W., Koolstra C. M., Marseille N. & Van der Voort T. H. (2001). “Children’s Use of Different Media: For How Long and Why”. Children and Their Changing Media Environment: A European Comparative Study (2001) 85-112.
Bensley L. & Eenwyk J. V. (2001). “Video Games and Real-Life Aggression: Review of the Literature”. Journal of Adolescent Health 29 (2001) 244-257.
Berson I. & Berson M. (2003). “Digital Literacy for Effective Citizenship”. SocialEducation 67/3 (2003) 164-167.
Chisholm J. F. (2006). “Cybers Pace Violence Against Girls and Adolescent Females”. Annals New York Academy of Sciences 1087(2006) 74-89.
Cüceloğlu D. (2002). İletişim Donanımları. İstanbul 2002.
Çakmak M., Kayabaşı Y. & Ercan L. (2008). “Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi Stratejilerine İlişkin Görüşleri”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 35 (2008) 53-64.
Çalışkan-Ülkü E. & Demir M. K. (2013). “Kitle İletişim Araçlarının Öğrencilerin Sınıf İçi Davranışlarına Etkisi”. The Journal of Academic Social Science Studies 6/1 (2013) 587-608.
Çalışkan-Ülkü E. (2011). Kitle İletişim Araçlarının Öğrencilerin Sınıf İçi Davranışlarına Etkisi Üzerine Öğretmen Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale 2011.
Çam S. (1997). İletişim Becerileri Eğitim programının Öğretmen Adaylarının Ego Durumuna ve Problem Çözme Becerisi Algılarına Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 1997.
Çetinkanat A. C. (1997). “Öğretmenlerin İletişim Becerileri”. 3.Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu (23-24 Ekim). Çukurova Üniversitesi, Adana 1997.
Çevik D. B. (2011). Müzik Öğretmeni Adaylarının İletişim Becerileri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi 31/1 (2011) 1-13.
Çiftçi S. & Taşkaya S. M. (2010). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlik ve İletişim Becerileri Arasındaki İlişki”. IX. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. Fırat Üniversitesi, Elazığ 2010.
Dilekmen M., Başcı Z. & Bektaş F. (2008). “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin İletişim Becerileri”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 12/2 (2008) 223-231.
Ergün D. (2009). İlköğretim Öğrencilerinin Öğretmenleri ile Kurdukları İletişime İlişkin Var Olan ve Beklenilen Duruma Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van 2009.
Evcin S. (2010). Bilgisayar Oyunlarının İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Saldırganlık Eğilimine Etkisinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi, İstanbul 2010. Gökçe O. (2006). İletişim Bilimi-İnsan İlişkilerinin Anatomisi. Ankara 2006.
Halawah I. (2005). “The Relationship between Effective Communication of High School Principal and School Climate”. Education 126/2 (2005) 334-345.
Hirsch E. & Silverstone R. (Eds.). (2003). Consuming Technologies: Media and Information in Domestic Spaces. Routledge 2003.
Karasar N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara 2012.
Kio S. L. & Negreiros J. (2013). “Facebook as an Informal Learning Space Channel: The São José, Macao, Cases”. Learning and Teaching in Computing and Engineering (2013) 70-76.
Lewis R. & Burman E. (2006). “Providing for Student Voice in Classroom Management: Teachers’ Views”. International Journal of Inclusive Education (2006) 1-17.
Little E. (2005). “Secondary School Teachers’ Perceptions of Students’ Problem Behaviours”. Educational Psycholog 25/4 (2005) 369-377.
McQuail D. (2010). McQuail's Mass Communication Theory. LA 2010.
Nacar F. S. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin İletişim ve Kişilerarası Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana 2010.
Ocak G. & Erşen Z. B. (2015). “Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri Algılarının İncelenmesi”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 33 (2015) 1-19.
Pehlivan K. B. (2005). “Öğretmen Adaylarının İletişim Becerisi Algıları Üzerine Bir Çalışma”. İlköğretimOnline 4/2 (2005) 17-23.
Shechtman Z. & Leichtentritt J. (2004). “Affective Teaching: A Method to Enhance Classroom Management”. European Journal of Teacher Education 27/3 (2004) 323-333.
Smith C. J. & Laslett R. (19962). Effective Classroom Management: A Teacher Guide. London 1996.
Şencan A. C. (2010). İlköğretimde Öğretmen-Öğrenci İletişiminden Öğrencilerin Beklentileri. Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul 2010.
Tarı-Cömert I. & Kayıran S. M. (2010). “Çocuk ve Ergenlerde İnternet Kullanımı”. Çocuk Dergisi 10/4 (2010) 166-170.
Tavşanlı Ö. F., Birgül K. & Oksal A. (2016). “Ortaokul Öğrencilerinin Okul İklimine Yönelik Algılarını Yordayan Değişkenlerin İncelenmesi”. Electronic Turkish Studies 11/9 (2016).
Tüzün Ü. (2002). “Gelişen İletişim Araçlarının Çocuk ve Gençlerin Etkileşimi Üzerine Etkisi”. Düşünen Adam Dergisi 15/1 (2002) 46-50.
Üre Ö. (2003). Sınıf Yönetimi. Ankara 2003.
Yavuzer H. (2007). Ana-Baba ve Çocuk. İstanbul 2007.