Çağdaş Türkiye’de Yaşlılık ve Eşitsizlik

Yaşlılık ve yaşlanma bir sorun değildir. Yaşlılık ve yaşlanma sürecindeki bir ülkede, alt yapının,insan kaynağının ve fiziksel koşulların hazır olmaması sorunlara yol açmaktadır. Nitekim, Türkiyezenginleşemeden yaşlandığı için gelecek 15 yıl içinde demografik bir krizle karşı karşıya kalacaktır. Buyazıda, aktif yaşlanma politikalarının eksikliğinden kaynaklı olarak Türkiye’de demografik dönüşümsürecinde ortaya çıkan eşitsizlikler tartışılmaktadır. Öncelikle, Türkiye’nin demografik dönüşümü veneden yaşlılık ve yaşlanmanın çalışılması gerektiği değerlendirilmektedir. Yaşlanma sürecinde eşitsizliklerianlamak ve müdahale etmek üzere ihtiyaç duyulan önemli bir yönelim olarak kesişimsellik perspektifisunulmaktadır. Bu bağlamda, eğitim, iş, istihdam, gelir ve sağlık alanındaki çözümlemelerle, Türkiye’dekuşaklararasında ve kuşak içinde ortaya çıkan eşitsizliklere odaklanılmaktadır. Eşitsizliklerden sıyrılmakiçin, Türkiye, kapsamlı ve sürdürülebilir biçimde sosyal, ekonomik ve çevresel bir kalkınma angajmanınaihtiyaç duymaktadır.

Ageing and Inequality in Contemporary Turkey

Ageing is not a problem, however, inadequate human resources and inadequacies in the physical environment in a context of population aging would lead to problems. Due to the fact that the population of Turkey is getting older without raising its welfare status, prefaces a scenario of demographic crisis over the next fifteen years. In this paper, inequalities arising in the course of the current demographic transition process in Turkey resulting from the lack of active aging policies are discussed. From Turkey’s demographic transition, the discussion is focused upon why ageing should be an area of research. In understanding inequalities and intervening in the course of the aging process, the importance of employing an intersectionality perspective is presented. In this respect, at the intergenerational and intragenerational levels, the analysis of the intersection of inequalities in the fields of education, work, employment, income, and health are discussed. It is argued that in order to rid itself of inequalities, Turkey needs to engage in comprehensive and sustainable social, economic and environmental development.

PDF

___

Alessio H. (2001). “The Physiology of Human Aging”. Ed. Morgan & S. Kunkel, Aging: The Social Context (2001) 107-137. Thousand Oaks.
Anand S. & Sen A. (2000). “Human Development and Economic Sustainability”. World Development 28/12 (2000) 2029-2049.
Ansello E. F. (2004). “Public Policy Write Small: Coalitions at the Intersection of Aging and Life Long Disabilities”. Public Policy and Aging Report 14/4 (2004) 1-6.
Arber S., Davidson K. & Ginn J. (2003). Gender and Ageing: Changing Roles and Relationships. Maidenhead 2003.
Arun Ö. (2009). “Yaşlı Bireyin Türkiye Serüveni: Türkiye’de Yaşlı Bireyler Arasında Kültürel Sermaye Dağılımı”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8/1 (2009) 77-100.
Arun Ö. (2010). “Sosyal Araştırmanın Triyosu: Neden ölçeriz? Neyi ölçebiliriz? Nasıl ölçmeliyiz?”. RadyoVizyon 10 (2010) 5-8.
Arun Ö. (2012). “Cultivated Citizens? Cultural Capital, Class, Gender and Generations in Contemporary Turkey”. METU Studies in Development 39/3 (2012) 283-302.
Arun Ö. (2013a). “Ageing in Turkey: The Peter Pan Syndrome?”. Eds. J. Troisi & H. J. von Kondratowitz, Ageing in the Mediterranean (2013) 297-323. London
Arun Ö. (2013b). International Spotlight: Developing a Gerontological Social Policy Agenda for Turkey. The Gerontologist 53/6 (2013) 891-897.
Arun Ö. (2014a). “‘Que vadis’ Türkiye? 2050’ye Doğru Yaşlanan Türkiye’yi Bekleyen Riskler”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 32 (2014) 1-12.
Arun Ö. (2014b). “Disability in Turkey: The Risks in Being Disabled for Accessing Educational Opportunities”. Mediterranean Journal of Humanities 4/1 (2014) 53-62.
Arun Ö. (2014c). “İnce Zevkler - Olağan Beğeniler: Çağdaş Türkiye’de Kültürel Eşitsizliğin Yansımaları”. Cogito 76 (2014) 167-191.
Arun Ö. (2015). “Eşitsizliklerin Kavşağında: Çağdaş Türkiye’de Yaşlılık ve Sağlık”. Ed. D. Alptekin, Hasta Toplum (2015) 125-144. Ankara.
Arun Ö. & Arun B. K. (2011). “Türkiye’de Yaşlı Kadının En Büyük Sorunu: Dulluk”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 10/4 (2011) 1515-1527.
Arun Ö. & Çakıroğlu-Çevik A. (2013). “Quality of Life in an Ageing Society: A Comparative Analysis of Age Cohorts in Turkey”. Zeitschrift für Gerontologie und Geriatri 46/8 (2013) 734-739.
Arun Ö. & Holdsworth J. (2014). “Empowering Older Adults in Turkish Society: Innovative Social and Health Care Service Strategies”. Ed. Ö. Arun, 6th International Social & Applied Gerontology Symposium: Aging & Care Giving in the 21st Century – Implications for Research, Policy, Education & Programming (2014) 109-123. Antalya
Arun Ö. & Pamuk D. (2014). “Kurumsal Bakım Sektöründe Ageism: Yaşlı Bakım Personelinin Yaşlanma ve Yaşlılığa İlişkin Ayrımcı Tutumlarının Nedenleri ve Müdahale Önerileri”. MJH IV/2 (2014) 19-33.
Bernard M. & Scharf T. (2007). Critical Perspectives on Ageing Societies. Bristol 2007.
Bourdieu P. (1988). “Vive la Crise! for Heterodoxy in Social Science”. Theory and Society 17 (1988) 773-787.
Chappell J. N. (2014). “Intersecting in Equalities: Implications for Care Givers”. Ed. Ö. Arun, 6 th International Social & Applied Gerontology Symposium: Aging & Care Giving in the 21st Century – Implications for Research, Policy, Education & Programming (2014) 19-43. Antalya
Chappell N., L. Dujela C. & Smith A. (2015). “Care Giver Well-Being: Intersections of Relationship and Gender”. Research on Aging 37/6 (2015) 623-645.
Crenshaw K. W. (1991). “Mapping the Margins: Intersectionality, Identity Politics and Violence against Women of Color”. Stanford Law Review 43/6 (1991) 1241-1299.
Crenshaw K. W. (1993). “Demarginalizing the Intersection of Race and Sex: A Black Feminist Critique of Antidiscrimination Doctrine, Feminist Theory and Antiracist Politics”. Ed. D. Kelly Weisburg, Feminist Legal Theory (1993) 383-395. Philadelphia 1993.
Eurofound (2013). Third European Quality of Life Survey - Quality of Life in Europe: Socialine Qualities. Luxembourg 2013.
Eurofound (2014). Trends in Quality of Life - Turkey: 2003 - 2012. Luxembourg 2014.
Gürlesel C. F. (2004). Türkiye’nin Kapısındaki Fırsat: 2025’e Doğru Nüfus, Eğitim ve Yeni Açılımlar. İstanbul 2004.
Hankivsky O. (2012). “Women’s Health, Men’s Health and Gender and Health: Implications of Intersectionality”. Social Science & Medicine 74 (2012) 712-720.
Hankivsky O. & Christoffersen A. (2008). “Intersectionality and the Determinants of Health: A Canadian Perspective”. Critical Public Health 18 (2008) 1-13.
Hendricks J. & Hatch L. R. (2006). “Life Style and Aging”. Eds. R. H. Binstock & L. K. George, Handbook of Aging and Social Sciences (2006) 301-319. Burlington.
Kunkel S. R. & Whittington F. J. (Eds.). (2014). Global Aging: Comparative Perspectives on Aging and the Life Course. New York 2014.
Muramatsu N. & Akiyama H. (2011). “Japan: Super-Aging Society Preparing for the Future”. The Gerontologist 51 (2011) 425-432.
O’Rand A. M. (2006). “Stratification and the Life Course: Life Course Capital, Life Course Risks, and Social Inequality”. Eds. R. H. Binstock & L. K. George, Handbook of Aging and Social Sciences (2006) 145-162. Burlington.
O’Rand A. M., Isaacs K. & Roth L. (2013). “Age and Inequality in Global Context”. Ed. D. Dannefer, The SAGE Handbook of Social Gerontology (2013) 127-136. London.
OECD (2008). Sağlık Sistemi İncelemeleri, Türkiye. Paris 2008.
OECD (2013). Better Life Index - Online Version, Country Profile Turkey.
OECD (2014). Society at a Glance 2014 Social Indicators. Paris 2014.
Sen A. (1992). Inequality Reexamined. Cambridge-Massachusetts 1992.
Sen A. (2000). Development as Freedom. New York 2000.
Sen A. (2009). The Idea of Justice. Cambridge-Massachusetts 2009.
Simien E. M. (2007). “Doing Intersectionality Research: From Conceptual Issues to Practical Examples”. Politics & Gender 3/2 (2007) 264-271.
Sowers K. M. & Rowe W. S. (2007). “Global Aging”. Eds. J. A. Blackburn & C. N. Dulmus, Handbook of Gerontology: Evidence-Based Approaches to Theory, Practice, and Policy (2007) 4-16. New Jersey.
TÜİK (2009). Hane Halkı Bütçe Araştırması (Mikro Veri Seti). Ankara 2009.
TÜİK (2010). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2008. Ankara 2010.
TÜİK (2011a). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2009. Ankara 2011.
TÜİK (2011b). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2010. Ankara 2011.
TÜİK (2011c). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması (Mikro Veri Seti). Ankara 2011.
TÜİK (2012a). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2011. Ankara 2012.
TÜİK (2012b). Türkiye Sağlık Araştırması (Mikro Veri Seti). Ankara 2012.
TÜİK (2013a). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2012. Ankara 2013.
TÜİK (2013b). Türkiye İstatistik Kurumu, İstatistiklerle Yaşlılar. Ankara 2013.
TÜİK (2014a). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2013. Ankara 2014.
TÜİK (2014b). Türkiye İstatistik Kurumu, istatistiklerle yaşlılar, 2014. Ankara 2015.
TÜİK (2015). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması, 2014. Ankara 2015.
UNFPA (2013). Population Dynamics in the Post-2015 Development Agenda: Report of the Global
Thematic Consultation on Population Dynamics. Retrieved from https://www.iom.int/files/live/sites/ iom/files/What-We-Do/docs/Outcome-Report-Pop-dynamic-and-post-2015-dev-agenda-14-March2013.pdf
van Ginneken W. (2003). Extending Social Security: Policies for Developing Countries. Geneva 2003. Wilkinson R. & Pickett K. (2009). The Spirit Level. Why Equality is Better for Everyone. London 2009.