İkame ve Baskılama: “Sir Gawain and the Green Knight”da Cinsellik

Ortaçağ’da içinde cinsellik ve pornografi öğeleri barındıran az sayıda metin, bazı yaratıcı yöntemler sayesinde kilisenin sansürüne maruz kalmamıştır. Özünde şövalyelik kavramının erdemini anlatmasına ve dini aydınlanma öğretilerinin önemli örneklerinden birisi olmasına rağmen, Sir Gawain and the Green Knight başlıklı şiir de - baştan çıkarıcı bir hanımın evine yeni gelen bir misafiri öpmek için can atması, bir adamın diğer bir adamı öpmesi ve Gawain’e verilen ve cinselliği çağrıştıran semboller olarak algılanan kuşak ve yüzük üzerinden - üstü kapalı şekilde cinsellik içeren bir metin olarak ele alınmıştır. Bu çalışmada, adı geçen şiirin bazı bölümlerinin, özellikle de avlanma ve hayvan kesme sahnelerinin, daha aleni biçimde cinselliğe gönderme yapan kışkırtıcı biçimde giyinen ev sahibi hanımın varlığını ve yatak odası sahnelerini bile geride bırakacak şekilde pornografik atıflar barındırdığı tartışılmaktadır. Ayrıca çalışmada, bahsedilen bölümlerin, hikayenin cinselliği çağrıştıran alt temalarının gelişiminde veya bu sahnelerin bastırılmasında herhangi bir katkısı olup olmadığı metinsel analizlerle incelenmektedir.

Substitution and Suppression: Sexuality in Sir Gawain and the Green Knight

In the Middle Ages few works with content that aroused sexual desire were fortunate to escapethe censorship of the Church through some creative and cunning ways and means hidden within thepages. Although it is initially a story of chivalric virtues, a religious piece for edification as well as adidactic masterpiece, Sir Gawain and the Green Knight has been considered one of those texts that carryconcealed sexual allusions indicated by a seductress eager to kiss a newly arrived guest, a man kissinganother man, a girdle and a ring as symbols of sexuality and so on. This paper argues that certain parts ofthe text, particularly the hunting and butchering scenes, are exceptionally rich in terms of pornographicimagery, to the point where they leave behind the obvious sexual undertones of the provocatively dressedlady and the bedroom foreplay. Through textual analysis, this study questions whether these sectionspotentially function in the development of, or in abstention from the sexually charged sub-thematic plot.

PDF

___

Ashton G. (2005). “The Perverse Dynamics of Sir Gawain and the Green Knight”. Arthuriana 15/3 (2005) 51-74.
Borroff M. & Howes L. (eds.) (2010) Sir Gawain and the Green Knight. New York 2010.
Borroff M. (1967). Sir Gawain and the Green Knight. New York 1967.
Claypole J. (Executive Producer) & Hill M. (Director) (2010). The Making of King Arthur: Sir Gawain and the Green Knight [Documentary]. 17 August 2010 [First broadcast on BBC 4]. BBC, London: BBC 4 and BBC 2.
Cox C. S. (2001). “Genesis and Gender in ‘Sir Gawain and the Green Knight’”. The Chaucer Review 35/4 (2001) 378-90.
Dinshaw C. (1994). “A Kiss Is Just a Kiss: Heterosexuality and its Consolations in Sir Gawain and the Green Knight”. Diacritics 24/2-3 (1994) 205-226.
Estes H. (2001). “Bertilak Reads Brut: History and the Complications of Sexuality in Sir Gawain and the Green Knight”. Essays in Medieval Studies 17 (2001) 65-79.
Hall S. T (2006). “Introduction”. Ed. E. L. Risden, Essays on the Ancient Antecedents: Sir Gawain and the Classical Tradition (2006) 1-24. North Carolina.
Sir Gawain and the Green Knight [SGGK] (2012). Ed. S. Greenblatt, Trans. S. Armitage, The Norton Anthology of English Literature. Vol. I (2012) 186-238. New York.
“St James’s Palace: The King Was This Day Pleased to Confer the Honour of Knighthood upon Frederic Madden Esq, of the British Museum, Companion of the Royal Hanoverian Guelphic Order”. (13 March 1833). London Gazette (1883) p. 123.
Toliken J. R. R. (1975). Sir Gawain and the Green Knight, Pearl, and Sir Orfeo. New York 1975.
Warner L. (2013). “Mary, Unmindful of Her Knight: Sir Gawain and the Green Knight and the Traditions of Sexual Hospitality”. Studies in the Age of Chaucer 35 (2013) 263-287.
Weston J. L. (2003). Sir Gawain and the Green Knight. New York 2003.