Din Görevlilerinin Örgütsel Güven Düzeyleri ile Mesleki Doyum Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı; Antalya İl Müftülüğü bünyesinde çalışan din görevlilerinin (İmam-Hatip,Müezzin-Kayyım, Kur’an Kursu Öğreticisi) mesleki doyum düzeylerini çeşitli değişkenler (cinsiyet, medeni durum, öğrenim durumu, görev yeri ve mesleki kıdem) açısından karşılaştırmak ve mesleki doyumile örgütsel güven arasındaki ilişkiyi yapısal eşitlik modeli ile incelemektir. Yöntemi nicel araştırma olarak planlanan çalışma, ilişkisel tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu2017-2018 yılı bahar döneminde Antalya’daki il ve ilçe müftülüklerinde çalışan 571 din görevlisi oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak ise “Kişisel Bilgi Formu” ile “Örgütsel Güven Ölçeği” ve “MeslekiDoyum Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışma kapsamında ilk olarak mesleki doyum ölçeği puanları çeşitlideğişkenler aracılığıyla karşılaştırılmıştır. Bu aşamada demografik değişkenlerin analizinde t testi veANOVA kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda doyum ölçeğinde sözü geçen tüm değişkenler açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Araştırmanın ikinci aşamasında ise örgütsel güven ölçeğininalt boyutları ve mesleki doyum ölçeği puanları arasında yapısal eşitlik modeli kurulmuş olup elde edilenuyum indeksleri kabul edilebilir-mükemmel aralığında bulunmuştur. Buna göre din görevlilerinin örgütselgüven düzeyleri mesleki doyum düzeylerini anlamlı bir şekilde yordamakta ve toplam varyansın %22’siniaçıklamaktadır.

Examining the Relationship between the Organizational Trust and the Occupational Satisfaction Levels of Religious Officials

The present research compares the occupational satisfaction levels of religious officials (Imam, Muezzin, Qur’an teachers), who work at the provincial office in Antalya, according to various variables (gender, marital status, educational background, place of duty, professional seniority), creating a structural model to examine the relationship between organizational trust and occupational satisfaction. It employs an adopted correlational survey design of the quantitative research methods. The study group consisted of 571 religious officials working in the provincial and district offices of mufti in Antalya in the spring term of 2017-2018 academic year. The “Demographic Information Form”, the “Occupational Satisfaction Scale” and the “Organizational Trust Scale” were used as data collection tools. Within the scope of the study, firstly, the occupational satisfaction scale and the organizational trust subscale scores were compared through various variables. T-test and variance analysis were used to analyse the demographic variables. According to the results of this analysis, it was found that there was a significant difference in all the variables mentioned in the satisfaction scale. In the second stage of this study, structural equation modelling was undertaken between the organizational trust sub-dimensions and the occupational satisfaction scale scores and the fit indices were within the acceptable-perfect range. Accordingly, organizational trust subscales significantly predict the occupational satisfaction scale scores and explain 22% of total variance.

PDF

___

Açıkgöz Ö. (2007). “Şehir, Şehir Toplumu ve Şehir Sosyolojisi”. Sosyoloji Konferansları 35 (2007) 57- 83.
Akbulut B. (2015). Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Örgütsel İmaj Algıları ile İş Doyumu Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara 2015.
Aköz F. (2011). Kur’an Kursu Öğrencilerinin Gözüyle Öğreticilerin İletişim Davranışlarının Din Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi (Diyanet İşleri Başkanlığı Konya İl Merkezindeki Yatılı Kız Kur’an Kursları Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya 2011.
Altınkurt Y. & Yılmaz K. (2012). “Ortaöğretim Okullarında Değerlerle Yönetim, Örgütsel Adalet ve İş Doyumu Arasındaki İlişki”. Sakarya University Journal of Education 2/2 (2012) 66-67.
Altunel A. T. (2015). Örgütsel Güven Düzeyi ile Örgütsel Adanmışlık Düzeyi Arasındaki İlişki: Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İnönü Üniversitesi, Malatya 2015.
Apaydın H. & Eker R. (2015). “Din Görevlilerinde Meslekî Tükenmişlik: Kahramanmaraş Örneği”. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi XV/1 (2015) 207-234.
Apaydın H., Özdemir Ş. & Gün A. (2018). “Din Görevlilerinde Mesleki Tükenmişlik: Amasya Örneği”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi VI/10 (2018) 7-37.
Arslan Z. (2006). Öğretmenlerde Dindarlık, Değerler ve İş Doyumu Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul 2006.
Asunakutlu T. (2002). “Örgütsel Güvenin Oluşturulmasına İlişkin Unsurlar ve Bir Değerlendirme”. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 9 (2002) 1-5.
Aşlamacı İ. (2017). “İmam-Hatip Liselerinde Görev Yapan Öğretmenlerin Mesleki Doyum Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi XVI/31 (2017) 175-201.
Aydın M. Ş. (2017b). Din Eğitimi Bilimi. Kayseri 2017.
Aydın S. (2017a). Örgütsel Güven-İş Tatmini İlişkisi: İstanbul’daki 4-5 Yıldızlı Otellerde Çalışanlar Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Nişantaşı Üniversitesi, İstanbul 2017.
Baltacı A. (2018). “Din Görevlilerinin İş Doyumu, İş Stresi, Tükenmişlik ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkiler: Çok Örneklemli Bir Çalışma”. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi 22/3 (2018) 1509- 1536.
Baş G. & Şentürk C. (2011). “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Örgütsel Adalet, Örgütsel Vatandaşlık ve Örgütsel Güven Algıları”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 17/1 (2011) 35-37.
Baş G. (2010). “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Örgütsel Adalet ve Örgütsel Güven Düzeyleri Arasındaki İlişki”. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi 1/2 (2010) 17-18.
Batı F. G. & Tutar E. (2016). “Örgütsel Güven Kavramı, Özellikleri ve Yararları”. Areleysad 1/2 (2016) 36.
Bentler P. M. (1980). “Multivariate Analysis with Latent Variables: Causal Modeling”. Annual Review of Psychology 31 (1980) 419-456.
Bökeoğlu Ö. Ç. & Yılmaz K. (2008). “İlköğretim Okullarında Örgütsel Güven Hakkında Öğretmen Görüşleri”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 54 (2008) 212-215.
Brown M. W. & Cudeck R. (1993). “Alternative Ways of Assessing Model Fit”. Eds. K. A. Bollen & J. S. Long, Testing Structural Equation Models (1993) 136-162.
Bulut M. (1992). “Vasıflı Din Görevlisi Yetiştirme Gayretleri ve Türkiye’de İlahiyat Meslek Yüksekokulları”. Diyanet İlmi Dergi 28/4 (1992) 113-122.
Bulut M. (1993). “Yaygın Din Eğitimi”. Diyanet İlmi Dergi 29/3 (1993) 3-9.
Bulut M. (2003). “Din Görevlisi Yetiştirme Sorunu ve Diyanet İşleri Başkanlığına Eleman Yetiştiren Kurum Olarak İmam-Hatip Okulları”. 2. Din Şurası Tebliğ ve Müzakereleri (2003) 543-544.
Buyrukçu R. (1996). “Din Görevlilerinin Problemleri ve Çözümü ile İlgili Görüş ve Teklifler”. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3 (1996) 75-113.
Buyrukçu R. (2006). “Türkiye’de Din Görevlisi Yetiştirme Problemi ve Çözüm Önerileri”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi XLVII/2 (2006) 99-106.
Buyrukçu R. (2011). Din Görevlisinin Mesleği Temsil Gücü. Ankara 2011.
Byrne B. M. (2010). Structural Equation Modeling with AMOS: Basic Concepts, Applications and Programming. New York 2010.
Cebeci S. (1996). Din Eğitimi Bilimi ve Türkiye’de Din Eğitimi. Ankara 1996.
Cemaloğlu N. & Şahin D. E. (2007). “Öğretmenlerin Mesleki Tükenmişlik Düzeylerinin Farklı Değişkenlere Göre İncelenmesi”. Kastamonu Eğitim Dergisi 15/2 (2007) 466-467.
Cengil M. (2010). “Din Görevlileri ve Kur’an Kursu Öğreticilerinin Tükenmişlik Düzeyleri”. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi X/1 (2010) 79-101.
Cüm E. (2019). Din Görevlilerinde Mesleki Doyum Korgan İlçesi Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Amasya Üniversitesi, Amasya 2019.
Çağlar Ç. (2011). “Okullardaki Örgütsel Güven Düzeyi İle Öğretmenlerin Mesleki Tükenmişlik Düzeyinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 11/4 (2011) 1827-1828.
Çelik F. (2015). Örgütsel Güvenin İş Tatmini ve Örgütsel Bağlılıkla İlişkisi: Resmi-Özel Öğretim Kurumlarında Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Gelişim Üniversitesi, İstanbul 2015.
Çelik K. & Gencer M. (2019). “Öğretmenlerin Örgütsel Güven Algılarının Değişime İlişkin Tutumlarına Etkisi”. Trakya Eğitim Dergisi 9/1 (2019) 108-124.
Çınar F. (2015). “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi ve İmam-Hatip Lisesi Meslek Dersleri Öğretmenlerinin Tükenmişlik ve İş Doyumu Düzeylerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2/22 (2015) 235-282.
Çoştu Y. (2013). “Din Görevlilerinde Meslekî Doyum: Çorum İl Merkezi Örneği”. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 6/1 (2013) 1-18.
Dağcı T. (2010). Kırsal Kesimde Görev Yapan Din Görevlilerinin Sorunları -Akşehir, Ilgın ve Doğanhisar Örneği-. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya 2010.
Demircan N. & Ceylan A. (2003). “Örgütsel Güven Kavramı: Nedenleri ve Sonuçları”. Yönetim ve Ekonomi 10/2 (2003) 139-140.
Dilsiz B. (2006). Konya İlindeki Ortaöğretim Okullarında Çalışan Öğretmenlerin Tükenmişlik ve İş Doyumu Düzeylerinin Bölgelere Göre Değerlendirilmesinin Çok Değişkenli İstatistiksel Analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya 2006.
Doğan A. (2013a). Din Görevlilerinin Mesleki Aidiyetleri, Mesleki Tükenmişlik Tutumları ve Hizmet İçi Eğitime Bakışları. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara 2013.
Doğan R. (2013b). “Yaygın Din Eğitiminin Neliği”. Eds. R. Doğan & R. Ege, Din Eğitimi El Kitabı (2013) 287-302. Ankara.
Engizek S. (2011). Örgütsel Güven, Örgütsel Bağlılık ve İş Tatmininin Çalışanlar Açısından Algısı; Kahramanmaraş Tekstil Sektöründe Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş 2011.
Erdağı K. (2018). İş Doyumu İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Hizmet Sektöründe Bir Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Gelişim Üniversitesi, İstanbul 2018.
Gider Ö. (2010). “Eğitim ve Araştırma Hastanelerinde Çalışan Personelin Örgütsel Bağlılık, Örgütsel Güven ve İş Doyum Düzeylerinin Araştırılması”. Yönetim Dergisi 21/65 (2010) 102.
Gökalp S. Kaya O. Angay A. & Akgün F. (2015). “Öğretmen Algılarına Göre Okul Müdürüne Güvenin İş Tatmini Üzerindeki Etkisinde Lider Üye Etkileşiminin Aracı Rolü”. Beu. Sbe. Derg 4/2 (2015) 62.
Gürtaş A. (2003). “Diyanet İşleri Başkanlığı Eğitim Merkezleri ve Hizmet içi Eğitim Faaliyetleri”. II. Din Şurası Tebliğ ve Müzakereleri II (23-27 Kasım 1998) (2003) 566-571. Ankara
Hamamcı Z., Oskargil-Göktepe E. & İnanç N. (2005). “Ankara İlinde Çalışan Okul Psikolojik Danışmanlarının Mesleki Gelişim ve Mesleki Doyum Düzeyleri Arasındaki İlişki”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 3/24 (2005) 28-33.
Hatipoğlu N. (1992). “Bir İslam Davetçisi Olarak Din Görevlisi ve Özellikleri”. Diyanet İlmi Dergi 28/4 (1992) 97-99.
Horuz F. I. (2014). Mesleki Doyum ve Örgütsel Güven Arasındaki İlişki: Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde Görev Yapan Sınıf Öğretmenleri Üzerinde Bir İnceleme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul 2014.
Hu L. & Bentler P. M. (1999). “Cutoff Criteria for Fit Indexes in Covariance Structure Analysis: Conventional Criteria Versus New Alternatives”. Structural Equation Modeling 6/1 (1999) 1-55.
İşcan Ö. F. & Sayın U. (2010). “Örgütsel Adalet, İş Tatmini ve Örgütsel Güven Arasındaki İlişki”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 24/4 (2010) 195-204.
Karacoşkun Ş. (2018). Din Görevlilerinde Tükenmişlik Düzeyi ile İş Doyumu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Gaziantep İli Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas 2018.
Karasar N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara 20069 . Karataş S. & Güleş H. (2010). “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin İş Tatmini ile Örgütsel Bağlılığı Arasındaki İlişki”. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 3/2 (2010) 74-89.
Kaya M. & Küçük N. (2015). “Din Görevlilerinin Mesleki Yeterlilikleri: Safranbolu’da Görev Yapan Din Görevlileri Üzerine Bir Araştırma”. Karabük Üni. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 1 (2015) 13.
Kaya M. & Nazıroğlu B. (2008). “Din Görevlilerinin Mesleki Tutum ve Motivasyon Düzeylerini Etkileyen Bazı Faktörler”. Ondokuz Mayıs Üni. İlahiyat Fakültesi Dergisi 26/27 (2008) 25-53.
Kaya M. (2004). “İlahiyat Fakültelerinin İstihdam Alanlarına Uygun Eleman Yetiştirme Sorunu”. Türkiye’de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları. Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu (16-17
Ekim 2003) (2004) 216-228. Isparta. Kayadibi F. (1999). “Cumhuriyet Dönemi İmam-Hatiplik ve Vaizlik”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi 6 (1999) 145-180.
Kayadibi F. (2001). “Diyânet İşleri Başkanlığı’nın Yaygın Din Eğitiminde Yeri ve Fonksiyonu”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi 8 (2001) 37-54.
Kayadibi F. (2003). “Diyanet İşleri Başkanlığı Personelinin Eğitim ve Bilgi Seviyesinin Yükseltilmesi”. II. Din Şurası Tebliğ ve Müzakereleri II (23-27 Kasım 1998). Ankara (2003) 426-432.
Kayıklık H. (2007). “Din Görevlilerinde Tükenmişlik”. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 7/2 (2007) 1-19.
Kayıklık H. (2008). “Din Görevlilerinde Yaşamdan Memnuniyet ve Mesleki Doyum-Adana Örneği”. I. Din Hizmetleri Sempozyumu, (3-4 Kasım 2007) I. Ankara (2008) 34-46.
Keyifli Ş. (1997). Urfa ve Yöresinde Yaygın Din Eğitimi (İmamların Meslekî İmkanları ve Problemleriyle İlgili Alan Araştırması). Ankara Üniversitesi, Ankara 1997.
Keyifli Ş. (2017). Yaygın Din Eğitimi. Ankara 2017.
Kline R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York 2011.
Koç T. S. (2015). İş Sağlığı ve Güvenliği Uygulamalarının Örgütsel Güven ve İş Tatminine Etkisi: Alanya’da Konaklama İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Akdeniz Üniversitesi, Antalya 2015.
Köylü M. (1991). “Din Görevlilerinin Meslekî Problemleri”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 5 (1991) 188-190.
Köylü M. (1993). “Din Görevlisinde Bulunması Gereken Nitelikler”. Diyanet İlmi Dergi [Diyanet Dini - İlmi - Edebi Dergi] XXIX/3 (1993) 101-112.
Kuzgun Y. & Bacanlı F. (2005). Lise Öğrencileri İçin Mesleki Olgunluk Ölçeği El Kitabı. Ankara 2005.
Marsh H. W., Hau K. T., Artelt C., Baumert J. & Peschar J. L. (2006). “OECD’s Brief Self-Report Measure of Educational Psychology’s most Useful Affective Constructs: Cross-Cultural, Psychometric Comparisons across 25 Countries”. International Journal of Testing 6/4 (2006) 311-360.
Mersin Y. (2007). Din Görevlilerinde Mesleki Doyum. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya 2007.
Meydan C. H. & Şeşen H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi ve AMOS Uygulamaları. Ankara 2011.
Okumuşlar M. (2008). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinde Mesleki Doyum. Konya 2008.
Omarov A. (2009). Örgütsel Güven ve İş Doyumu: Özel Bir Sektörde Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir 2009.
Onay A. (2006). “Cami Eksenli Din Hizmetleri”. Değerler Eğitimi Dergisi 4/12 (2006) 149-175.
Özdemir Ş.&Arıcı İ. (2011). “Din Görevlilerinin Hazırlayıcı Eğitim Kursuna Yönelik Görüşleri”. Dinî Araştırmalar XIV/39 (2011) 87-103.
Polat S. & Celep C. (2008). “Ortaöğretim Öğretmenlerinin Örgütsel Adalet, Örgütsel Güven, Örgütsel Vatandaşlık Davranışlarına İlişkin Algıları”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 54 (2008) 309- 310.
Schermelleh-Engel K. Moosbrugger H. & Müller H. (2003). “Evaluating the Fit of Structural Equation Models: Test of Significance and Descriptive Goodness-of-Fit Measures”. Methods of Psychological Research-Online 8/2 (2003) 23-74.
Straiter K. (2005). “The Effects of Supervisors” Trust of Subordinates and Their Organization on Job Satisfaction and Organizational Commitment. International Journal of Leadership Studies 1/1 (2005) 94-95.
Şentürk H. (2008). “İmam-Hatiplerin Din Hizmetlerinde Karşılaştığı Problemler ve Çözüm Önerileri”. I. Din Hizmetleri Sempozyumu (3-4 Kasım 2007) 2. Ankara (2008) 63-78.
Şimşek Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Temel İlkeler ve LISREL Uygulamaları. Ankara 2007.
Taş Ö. (2012). Örgütsel Bağlılık, Örgütsel Güven ve İş Doyumu Arasındaki İlişki: Özel Bir Hastane Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara 2012.
Turan İ. (2013). “Yaygın Din Eğitimi Bağlamında Din Görevlilerinin Mesleki Yeterlikleri Üzerine Bir Araştırma”. Yaygın Din Eğitimi Sempozyumu-I (30 Mart-01 Nisan 2012) (2013) 189-190. Ankara.
Yalçın E. (2014). Özel Dershanede Çalışan Öğretmenlerin Örgütsel Güvenleri ile İş Doyumu Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya 2014.
Yavuz E. (2015). Türkiye’de Köy İmamlarının Sorunları- Pınarbaşı Örneği-. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Erciyes Üniversitesi, Kayseri 2015.
Yazıcıoğlu İ. & Koç H. (2011). “Yöneticiye Duyulan Güven ile İş Tatmini Arasındaki İlişki: Kamu ve Özel Sektör Karşılaştırması”. Doğuş Üniversitesi Dergisi 12/1 (2011) 48.
Yazıcıoğlu İ. (2009). “Konaklama İşletmelerinde İşgörenlerin Örgütsel Güven Duyguları ile İş Tatmini ve İşten Ayrılma Niyetleri Üzerine Bir Alan Araştırması”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 8/30 (2009) 236-238.
Yıldız M. C. (1999). Din Görevlilerinin Sorunları ve Beklentileri Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma: Elazığ Uygulaması. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi, Elazığ 1999.
Yılmaz Ç. (2012). Örgütsel Güven ve Örgütsel Bağlılık İş Tatmini Üzerindeki Etkileri: Tokat İli Özel ve Kamu Bankalarında Bir Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat 2012.
Yılmaz E. & Sünbül A. M. (2009). “Öğretmenlerin Yaşam Doyumları ve Okullardaki Örgütsel Güven Düzeyi”. Journal of Qafqaz University 26 (2009) 173-174.
Yılmaz E. (2006). Okullardaki Örgütsel Güven Düzeyinin Okul Yöneticilerinin Etik Liderlik Özellikleri ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya 2006.
Yurcu G. (2014). Konaklama İşletmelerinde Çalışanların Örgütsel Vatandaşlık Davranışlarının İş Doyumu ve Öznel İyi Oluşlarına Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın 2014.
Yüksel Z. (2016). “Vaizlerin İş Doyumu Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliliği ve Güvenirliliği”. Dinî Araştırmalar XIX/48 (2016) 225-234.
Yüksel Z. (2017). “Vaizlerin İş Doyum Düzeyleri (Akdeniz Bölgesi Örneği)”. Türk-İslam Dünyası Sosyal Araştırmalar Dergisi 4/12 (2017) 352-353.
http://stratejigelistirme.diyanet.gov.tr/sayfa/57/istatistikler (18.09.2019).