Kültürü, estetiği, mitolojisi, sanatı ve doğasıyla Akdeniz, Türk edebiyatına önemli imkânlar sunmuştur. Türk edebiyatında Akdenizi bu yönleriyle algılayıp şiirsel bir söylemle kurgulayan en önemliyazar, kuşkusuz Halikarnas Balıkçısıdır. Arşipel, Halikarnas Balıkçısı okumalarında işlevsel bir kavramolarak karşımıza çıkar. Balıkçının bütün külliyatına yayılan bu kavram, Akdeniz doğasının, estetiğinin vehavza uygarlığının bir bakıma özüdür. Balıkçı için Arşipel, estetize edilmiş, içselleştirilmiş bir mekândır.Balıkçının Akdenizlilik tezi çerçevesinde merkezileştirdiği Arşipel, bir ışık metaforu etrafında dönmekteve altıncı kıta olan Akdeniz havzasını aydınlatarak şiirsel bir imgenin kurucusu olmaktadır. Bu yazıda,sözü edilen perspektiflerden hareketle Balıkçının yapıtlarına yansıyan Arşipel izlekleri, farklı yönleriyleele alınıp incelenecektir.

With its culture, aesthetics, mythology, art and nature, the Mediterranean has offered significantopportunities to Turkish literature. The most important author to have perceived the Mediterranean withthese aspects and fictionalized it within a poetic discourse is indisputably the Fisherman of Halicarnassus.While reading the Fisherman of Halicarnassus, archipelago is seen as a functional concept. Spreadingthrough the Fisherman s complete works, this concept, in a way, is the spirit of nature, aesthetics andbowl of civilization of the Mediterranean. For the Fisherman, archipelago is a beautified and interiorisedspace. Archipelago, which the Fisherman has centralized within the scope of the thesis of beingMediterranean, is spinning around an optical metaphor and becomes the founder of a poetic image bylightening the sixth continent , the Mediterranean basin. In this paper, with reference to theseperspectives, the paths of the archipelago reflected in the Fisherman s works will be examined,considering their different aspects.