Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Fiil Çekimi Becerilerine Yönelik Bir Yanlış Çözümlemesi

Bu çalışmada, Türkiye’de bir devlet üniversitesinde faaliyet gösteren TÖMER’in hazırlık sınıfında öğrenim gören yabancı uyruklu 14 öğrencinin Türkçe öğrenirken kip eklerini kullanma becerileri, yanlış çözümlemesi yaklaşımına göre incelenmiştir. Betimsel tarama modelinde tasarlanan bu araştırmanın amacı, B2 Türkçe dil seviyesindeki öğrencilerin cümlenin fiilini ve kipini tespit edebilme becerilerini ortaya koymak, kip değişikliği yaparken hangi yanlışları yaptıklarını belirlemek ve verilerden elde edilen sonuçlardan hareketle bu konuyla ilgili çalışmalar yapacak araştırmacılara birtakım önerilerde bulunmaktır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanmış “Öğrenci Bilgi Formu (ÖBF)” ve “Timur’un Filleri ve Nasreddin Hoca” isimli 29 yargı içeren cümlelerden oluşmuş fıkra türü anonim bir metnin yer aldığı matbu bir form kullanılmıştır. Öğrencilerden bu metindeki fiilleri formdaki yönergeler doğrultusunda “zaman ve tasarlama kipleri”ne göre çekimlemeleri istenmiştir. Elde edilen veriler nitel araştırma yollarından biri olan içerik analizi ve yanlış çözümlemesi teknikleri kullanılarak analiz edilerek 7 başlık altında sınıflandırılmıştır. Öğrencilerin yaptıkları yanlışlar, bu başlıklar altında bulgu ve yorumlar bölümünde, müdahale edilmeksizin verilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırmanın sonucunda öğrencilerin en çok yanlışa düştükleri başlıkların sırasıyla “Fiil Kök ya da Gövdesinin Yanlış Tespit Edilmesinden Kaynaklanan Yanlışlar, Yanlış Şahıs Eki Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Ses Kurallarına Aykırı Kullanımdan Kaynaklanan Yanlışlar, Yanlış Kip Eki Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Gereksiz Birleşik Zaman Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Olumsuzluk Ekinin Yanlış Kullanımından Kaynaklanan Yanlışlar, Konuşma Dili ile Yazı Dilini Karıştırmaktan Kaynaklanan Yanlışlar”olduğu tespit edilmiştir.

An Error Analysis of Verb Conjugation Skills of Learners of Turkish as a Foreign Language

This study investigates mood using skills of 14 non-native Turkish learners studying at a preparation class of TOMER at a state university in Turkey with reference to error analysis approach. The aim of the study, which is designed by descriptive scanning model, is to find out B2 level Turkish learners’ skills in identifying the verb and the mood of the sentence, to specify the types of mistakes they make in conjugations, and make suggestions for the researchers studying the same topic. As data collection tools, this study made use of a “Student Information Form (SIF)” and a printed form including an anecdote style anonymous text called as “Timur’s Elephants and Nasreddin Hodja” with 29 sentences. The participants were asked to conjugate the verbs in the text according to “time and subjunctive mood” in line with the instructions in the form. The qualitative data were analyzed by content analysis and error analysis techniques and classified under 7 categories. The errors of the participants were originally presented and interpreted under each category in the findings section. According to the findings, the most common errors made by the participants were listed as; “Errors in the inaccurate determination of the verb root and affixes, “Errors in inaccurate use of possessive suffixes, “Errors in vowel harmony use”, “Errors in using inaccurate mood affixes”, “Errors in unnecessary use of compound tenses”, “Errors in inaccurate use of negative particles”, and “Errors with the confusion of written and oral language”.

PDF

___

Akdoğan, G. (1993). Yabancıların Türkçe öğreniminde ad durumu ve çekim açısından sık rastlanan yanlışlar ve nedenleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Barın, E. (1994). Yabancılara Türkçenin öğretimi metodu. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 17, 53-54.
Beydoğan, Ö. ve Şahin, A. (2002). Dil Bilgisi öğretiminde kavram haritası ve düz metne dayalı öğretim materyallerinin öğrencilerin öğrenme düzeyine etkisinin karşılaştırılması üzerine bir araştırma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1-3, Ankara.
Cem, A. (2005). Dil bilgisi öğretiminde biçim-anlam-kullanım üçlüsü: ders malzemesi hazırlama ve uygulama önerileri. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 128, 7-11.
Demircan, Ö. (2013). Yabancı dil öğretim yöntemleri. DER Yayınları: İstanbul.
Dolunay, S., K. (2010). Dil Bilgisi öğretiminin amacı ve önemi. TÜBAR XXVII, 275-284.
Erkuş, A. (2005). Bilimsel araştırma sarmalı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Erol, H. F. (2008). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde bildirme ve tasarlama kiplerinin öğretimi ve sıralaması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü: İstanbul.
Ersoy, S. (1997). Türkçe öğrenen yabancıların yazılı anlatım yanlışlarının dilbilgisi açısından değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Genç, S. Z. ve Şahin, Ç. (2012). Eğitim bilimine giriş. Paradigma Akademi: İstanbul.
Gökçen, G. ve Okur, A. (Editörler: Durmuş, M. ve Okur, A.). (2013). Yabancılara Türkçe öğretimi (El kitabı). Ankara: Grafiker Yayınları.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Horwitz, B., M., K., E., Joann, C. (1986). Foreign language classroom anxiety. The Modern Language Journal, 70(2), 125-132.
İşler, E. (2002). Karşıtsal çözümleme ve Arapça öğretimi. Nüsha Dergisi, II, 6.
Krashen,S.D. ve Terrell, T. D. (1983). The natural approach language acquisition in the classroom. London: Alemany press.
Lado, R. (1957). Linguistics across cultures. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Mete, F. (1997). Özbek ve Azeri öğrencilerin Türkçe öğreniminde ad durum ve eylem çekimi yanlışları (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Öz, M. F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Özbay, M. (2006). Özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
Özkan Altaş, A. (1992).Yabancıların Türkçeyi öğrenmeleri esnasında yaptıkları isim hâl ekleri yanlışları ve bu konunun değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sezer, A., Oğuzkan, F., Özdemir, E. ve Göğüş, B. (Ed. Bekir Özer) (1991). Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Sağır, M. (2002). İlköğretim okullarında Türkçe dil bilgisi öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Sert, G., Kurtoğlu, M., Akıncı, A. ve Seferoğlu, S.S. (2012). Öğretmenlerin teknoloji kullanma durumlarını inceleyen araştırmalara bir bakış: bir içerik analizi çalışması. Uşak Üniversitesi Akademik Bilişim Dergisi, 1-8,
Sever, S., Kaya, Z. ve Aslan, C. (2008). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Tavşancıl, E. & Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. Epsilon Yayınları: İstanbul.
Türk Dil Kurumu (TDK) (1998). Türkçe sözlük. Ankara: TDK Yayınları.
Yağmur Şahin, E. (2013). Yabancı dil olarak türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki ek yanlışları. Tarih Okulu Dergisi (TOD), XV, 433-449.