Denetim Modelleri: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması

Bu çalışmanın amacı, öğretmenlerin denetim modellerine ilişkin tutumlarını belirlemek için geçerli ve güvenilir Likert türü bir ölçme aracı geliştirmek ve elde edilen veriler ışığında ölçme aracını tanıtmaktır. Araştırmada İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı Anadolu ve Avrupa Yakasında devlet okullarında görev yapan 3 farklı çalışma grubundan veri toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin analizinde; verilerin normallik dağıldığı, Bartlett Küresellik Testi ve Kaiser-Meyer-Olkin Testi değerlerinin faktör analizine uygun olduğu görülmüştür. Açımlayıcı faktör analizleri sonucunda 25 maddelik ve 5 faktörlü yapı elde edilmiştir. Doğrulayıcı faktör analizinde uyum indekslerinin kabul edilebilir düzeyde olduğu tespit edilmiştir (χ²/sd=1.838; CFI=.930; RMSEA=.058; RMR=.031; SRMR=.048). Yapılan analizlerde ölçeğin güvenirliği incelendiğinde Sanatsal Denetim güvenirlik katsayısı 0.86, Klinik Denetim Modeli güvenirlik katsayısı 0.80, Gelişimsel Denetim Modeli güvenirlik katsayısı 0.77, Farklılaştırılmış Denetim Modeli güvenirlik katsayısı 0.81, Bilimsel Denetim Modeli güvenirlik katsayısı 0.66 ve genel güvenirlik katsayısı 0.86 olarak hesaplanmıştır. %27’lik altüst bağımsız gruplar t testi sonucunda faktörlerin ayırt edici olduğu saptanmıştır. Test-tekrar test uygulama sonucunda, denetim modellerinin korelasyon katsayıları anlamlı bulunmuştur (p

Supervision Models: A Scale Development Study

The purpose of this research is to develop a valid and reliable Likert type scale to determine the attitudes of teachers towards the supervision models and to introduce the scale with the data obtained. In the research, the data was collected from 3 different study groups working in public schools in Anatolian and European sides of Istanbul Provincial Directorate of National Education. In the analysis of the data obtained from the research; It was found that the data was distributed in normality and Bartlett Sphericity Test and KaiserMeyer-Olkin Test values were suitable for factor analysis. As a result of the exploratory factor analysis, a structure of 25 items and 5 factors was obtained. In the confirmatory factor analysis the fit indexes were found to be acceptable (χ²/sd=1.838; CFI=.930; RMSEA=.058; RMR=.031; SRMR=.048). The reliability coefficients of the scale were calculated as follows: The reliability coefficient of the Artistic Supervision Model was 0.86, the reliability coefficient of the Clinical Supervision Model was 0.80, the reliability coefficient of the Developmental Supervision Model was 0.77, the reliability coefficient of the Differentiated Supervision Model was 0.81, the reliability coefficient of the Scientific Supervision Model was 0.66 and the overall reliability coefficient was 0.86. As a result of the t-test of the lower - upper independent groups of 27%; the factors were found to be distinctive.As a result of test-retesting, the correlation coefficients of the supervision models were found to be significant (p

PDF

___

Akan, D. (2016). Eğitimde denetim modelleri. M. Sağır ve S. Göksoy (Ed.). Eğitimde denetim ve değerlendirme içinde (s. 149-174). Ankara: Pegem Akademi.
Arık, İ. A. (1998). Psikolojide bilimsel yöntem. İstanbul: Çantay Kitapevi.
Aydın, İ. (2015). Öğretimde denetim. Ankara: Pegem Akademi.
Balcı, S. (2012). Öğretmenlerin eğitim müfettişlerinin denetim stillerine ilişkin algıları ile güven düzeyleri arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Niğde Üniversitesi, Niğde.
Başaran, İ. E.(2000). Eğitim yönetimi: Nitelikli okul. Ankara: Feryal Matbaası.
Bateman, T. S. ve Snel, S. A. (2016). Yönetim (S. Besle ve C. Erbil, Çev.). Ankara: Nobel.
Bostancı, A. B., Şanlı Bulut, M. ve Özbey, H. (2011). Öğretmen denetiminde sanatsal denetim yaklaşımının uygulamasına yönelik öğretmen ve denetmen görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 238 – 254.
Bursalıoğlu, Z. (2002). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış (17. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 32, 470-483.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, F. D. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Pegem Akademi.
Fayol, H. (2016). Genel ve endüstriyel yönetimi (M. A. Çolakoğlu, Çev.). Ankara: Adres Yayınları.
Glickman, C. D., Gordon, S. P. ve Ross- Gordon, J. M. (2014). Denetim ve öğretimsel liderlik gelişimsel bir yaklaşım (M. B. Aksu ve E. Ağaoğlu, Çev.). Ankara: Anı.
Gökçe, F. (1994). Eğitimde denetimin amaç ve ilkeleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(10), 73-78.
Gürbüz, S. ve Yıldırım, H. B. (2016). Temel kavramlar ve yönetim biliminin gelişimi. S. Gürbüz ve H. Şeşen (Ed.), Yönetimde güncel konular içinde (1-35). İstanbul: Beta.
Holloway, E. L. (1987). Developmental models of supervision: Is it development? Professional Psychology: Research and Practice, 18(3), 209-216.
İlğan, A. (2008). İlköğretim müfettişleri ve öğretmenlerinin farklılaştırılmış denetim modelini benimseme ve uygulanabilir bulma düzeyleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 55, 389-422.
Karataş, S. (2014). Eğitim sisteminde denetim. M. Çelikten ve M. Özbaş (Ed.), Eğitim yönetimi içinde (s. 301-316). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York. Guilford publications.
Köklü, M. (1996). Etkili denetim. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 2(2), 259-268.
Memduhoğlu, H. B. (2012). Öğretmen, yönetici, denetmen ve öğretim üyelerinin görüşlerine göre Türkiye’de eğitim denetimi sorunsalı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1), 135-156.
Memduhoğlu, H. B. ve Zengin, M. (2012). Çağdaş eğitim denetimi modeli olarak öğretimsel denetimin Türk Eğitim Sistemi’nde uygulanabilirliği. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 5(1), 131-142.
Oğuz, E., Yılmaz, K., & Taşdan, M. (2007). İlköğretim denetmenlerinin ve ilköğretim okulu yöneticilerinin denetim inançları. Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 39-51.
Parlak, B. (2013). Yönetim bilimi ve çağdaş yönetim teknikleri. İstanbul: Beta.
Robbins, S. P., Decenzo, D. A., & Coulter, M. (2013). Yönetimin esaslar (A. Öğüt, Çev.). Ankara: Nobel.
Saraçlı, S. (2011). Faktör analizinde yer alan döndürme metotlarının karşılaştırmalı incelenmesi üzerine bir uygulama. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1(3), 22-26.
Seçer, İ. (2015). Psikolojik test geliştirme ve uyarlama süreci: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Anı yayıncılık.
Sullivan, S., & Glanz, J. (2015). Okullarda eğitim ve öğretimi geliştiren denetim (A. Ünal, Çev.). Ankara: Anı Yayıncılık.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Tatlıdil, H. (2002). Uygulamalı çok değişkenli istatistiksel analiz. Ankara: Akademi Matbaası.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Taylor, F. W. (2014). Bilimsel yönetimin ilkeleri (H. B. Akın, Çev.). Ankara: Adres Yayınları.
Taymaz, H. (2015). Eğitim sisteminde teftiş. Ankara: Pegem Akademi.
Tonta, Y. (2007). Faktör analizi. http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/courses/fall2007/sb5002/sb5002-12- faktor-analizi.pdf adresinden 04 Şubat 2019 tarihinde erişilmiştir.
Uğurlu, C. T. (2013). Sanatsal denetim ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,19(1), 119-134.
Yılmaz, K. ( 2004). Sanatsal Denetim. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 38, 292-311.
Zepeda, J. S. (2016). Öğretim denetimi (A. Balcı ve Ç. Apaydın, Çev.). Ankara: Pegem Akademi.