Gait types and faults in horses

Horses have different ways of walking and running.All of them are called as horse gait. Most horsesinherently possess different distinct forms of gaitswhich are called the walk, trot, pace, canter andgallop. At the walk, the four legs are placed to theground in regular succession. The sequence of footsis left fore, right hind, right fore, left hind. At the trot,even though the trot is a two -beat gait, the diagonallegs are moved synchronously. The pace is fasterthan trot but slower than canter. In t he pace, the twolegs on the same side of the horse move forwardtogether. At the canter, one foreleg leads while theother foreleg and its diagonal hind leg movetogether, and the other hind leg movesindependently. At the gallop gait, it is a three -beatgait. The footfall sequence is right hind, followed byleft hind slightly before right fore, followed by leftfore. There are unique types of gaits that only somebreeds are capable of them. Some horse breeds havea 5, 6 or more gaits that is either natural or trained.Because of variety of reasons horses can sometimesperform walking incorrectly. Gait and fault types arealtogether studied in this review.

PDF

___

Aalto, P. 2000. Orhun Yazıtlarındaki At İsimleri Üzerine. Türk Dili, Kasım: 453 -457.
Alarslan, E. 2009. Van İli Erciş İlçesi Ulupamir Köyündeki Geleneksel At Yetiştiriciliğinin Yapısal Özellikleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
Anonim, 2011. HorseGait. en.wikipedia.org/wiki/ Horse_gait (Erişim 21.03.2011)
Aral, N. 1974. Türkiye de Yetiştirilen Hayvan Türleri, Yetiştiricilik Tarihi ve Teknolojisi (1923 -1931). Türkiye Jokey Kulübü Yayınları. Ankara.
Arpacik, R. 1996. At Yetiştiriciliği. Şahin Matbaası, Ankara. Atığ, S. 1995. Türkiyede At Yarışları. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul.
Batu, S. 1962. Türk Atları ve At Yetiştirme Bilgisi. A. Ü. Veteriner Fakültesi Yayınları:13. Ankara.
Bayram, D., Öztürk, Y. ve Küçük, M. 2005. Van Yöresinde Yetiştirilen Atlarda Fenotipik Özellikler. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 16 (1): 85 -88.
Bilgin, O. 1995. Türk Edebiyatında Rahşiyeler. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu Kitabı. Resim Matbaacılık A.Ş. İstanbul.
Boztepe S 2011. At Yetiştirme Ders Notları. http://www.saimboztepe.com/genel/23 -at- yetistirme -ders -notlari.html Erişim 12 Kasım 2011
Çağlayan T, İnal S, Garip M, Coşkun B, İnal F, Günlü A and Güleç E. 2010. The Determination of Situation and Breed Characteristics of Turkish Rahvan Ho rse in Turkey. Journal of AnimalandVeterinaryAdvances 9: 674-680.
Düzgüneş, O. 1946. Atçılık (Üretme, Bakım ve Yemleme Usulleri). Ali Rıza İncealemdaroğlu Matbaası, Zonguldak.
Düzgüneş, O. 1953. Türkiye Hayvan Yetiştirme Müesseselerinde Saf ve Yarımkan Ar ap Yetiştirme, Vücut Yapılışı ve Verimleri ile Bunların Birbirleri ile Mukayesesi.
Emiroğlu, K. ve Yüksel, A. 2009. Yoldaşımız At. Yapı Kredi Kültür Yayınları, Ankara.
Esin, E. 1995. Türk Sanatında At. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul.
Güleç, E. 2002. Türk At Irkları. Bilgi Müşavirlik ve Mühendislik (Elde basım), Ankara.
Hendricks, B. L. 1995. International Encyplopedia of HorseBreeds. University of Oklahoma Press. Norman andLondon, UK.
İsakov, B. 2011. Kırgız Konar Göçerlerinde Kasaplık Geleneği: At Kesme Adeti. ActaTurcica, III (2): 24- 30. Kaygısız A, Orhan H, Vanlı Y, Güler A ve Gökdere M A (2011). Sultansuyu Tarım İşletmesinde yetiştirilen Türkiye Arap Atlarının vücut ölçülerine ait fenotipik ve genetik parametre tahminleri. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi 1 (1): 69 -74.
Oğuz, M. Ö. 1994. Anadoluda Atın Yeniden Keşfi veya Atlı Tarım Hakkında Yozgattan Bir Kesit. Milli Folklor, 3 (22): 49 -52.
Said, Z. 1940. Türkiyede Atçılığın Ehemmiyeti ve Araştırma Mevzuu. T. C. Ziraat Vekâleti Yüksek Ziraat Enstitüsü Çalışmalarından, Sayı: 62. Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü Yayını. Ankara.
Sakaoğlu, S. 1995. Türk Masallarında At Motifi. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul.
Schönig, C. 1995. Sibiryada At ve Atçılık Terimleri. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul
Sertkaya, O 1995. Eski Türk Kültüründe At. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu Kitabı, 11 -14 Mayıs 1994. Resim Matbaacılık, İstanbul. Seyidoğlu, B. 1995. Mitolojik Dönemde At. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul.
Sığındere, V. 1977. Orta Anadolu Bölgesinde Yetiştirilen Atların Menşei ve Beden Yapıları ile Bunların En Önemli Pr oblemleri Üzerinde Araştırma. s. 50 -64. Lalahan Zootekni Araştırma Enstitüsü Yayın No:50. Ankara.
Sönmez, R. 1975. At Yetiştirme (Özel Zootekni). E. Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları: 141. E. Ü. Basımevi, İzmir. Taube, E. 1995. Altayda Tuvaların Sözlü Edebiya tında At. Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık Sempozyumu (Ed. Naskali, E. G.). Resim Matbaacılık. İstanbul.
Türkmen, M. 1996. Türklerde Geleneksel Atlı Sporların Yapılışı, Kaynağı ve Bilinmeyen Yeni Boyutları (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
Wilson, R. T. 1999. Horses in KyrgyzRepublic. DraughtAnimal News, 30: 2 -6. University of Edinburgh, UK.
Yarkın, İ. 1962. Atçılık. pp. 80 -94 A. Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları:40, Ders Kitabı:20. A. Ü. Basımevi, Ankara. Yener S. M.,Gücüyener O and Özbeyaz C. 2006. Horse Breeding in Turkey. 57th Annual Meeting of he EAAP, 17-20 September 2006, Antalya, Turkey.
Yılmaz, O. and Ertuğrul M. 2011. Description of Coloured Horses Raised in Turkey. Journal of Agricultural Science and Technology, 3 (3): 203 -206.
Yılmazer, A. 2007. Ayvacık Midillisi. Çanakkale Onsekiz Mart Ü. Ziraat Fakültesi. Çanakkale. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Yücel, M. U., 2010. Kazak Türklerinin Milli Oyunlarındaki At Yarışları. ActaTurcica, 2 (1): 353 -376.