AVRUPA BİRLİĞİ’NDE EKOLOJİK YENİLİK ALANINDA YAKINSAMANIN SINANMASI

Çevreye dost teknolojiler geliştirilerek üretim ve tüketim faaliyetlerinin yeniden tanımlanması çalışmaları son yıllarda oldukça ilerlemiş durumdadır. Bu çalışmada Avrupa Birliği ülkelerinin, ekolojik yenilik alanında yakınsayıp yakınsamadıkları incelenecektir. Çalışmada, Avrupa Birliği’nin 2012-2021 yılları arasındaki ekolojik yenilik skorları kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre, 18 ülkenin 10'u lider ülkeler ortalamasına yakınsarken, 7 ülkede birbirlerine yakınsamaktadır. Avrupa Birliği iklim nötr kıta olma hedefine ulaşmak için birlik içerisinde özellikle yakınsama göstermeyen ülkelere teşvik mekanizmaları açmalı ve işbirliklerini geliştirmelidir.

Anahtar Kelimeler:

Avrupa Birliği, Yakınsama, Ekolojik Yenilik

Testing Convergence in the Field of Ecological Innovation in the European Union: An Application with Stochastic and Deterministic Convergence

Efforts to redefine production and consumption activities by developing environmentally friendly technologies have advanced considerably in recent years. In this study, it will be examined whether the European Union countries converge in the field of ecological innovation. Ecological innovation scores of the European Union between the years 2012-2021 were used in the study. According to the results of the study, while 10 of 18 countries converge to the average of leading countries, 7 countries converge to each other. In order to achieve the goal of being a climate neutral continent, the European Union should open incentive mechanisms and develop cooperation, especially to countries that do not show convergence.

Keywords:

European Union, Convergence, Ecological Innovation,

PDF

___

Abdioğlu, Z., & Uysal T. (2013). Türkiye’de bölgeler arası yakınsama: panel birim kök analizi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 27 (3), 125-143.
Akbaş, F. & Kaya, F. (2022). Katılım bankalarının kurumsal sürdürülebilirliklerini etkileyen finansa performans göstergelerinin incelenmesi, Maliye ve Finans Yazıları, 117, 179-196.
Akbaş, F. (2022) Katılım Bankalarının Likidite Risk Belirleyicileri. Abant Sosyal Bilimler Dergisi, 22(2), 1-16.
Andabaka, A., Sertić M. B. ve Harc M. (2019). Eco-innovation and economic growth in the European Union. Zagreb International Review of Economics & Business 22 (2), 43-54. https://doi.org/10.2478/zireb-2019-0019
Andre, P., Delisle C. E. & Reveret J. Pi. (2004). Environmental assessment for sustainable development: Processes, actors and practice. Presses inter Polytechnique.
Barassi, M. R., Cole A. M., & Elliott R. JR. (2011). The stochastic convergence of CO2 emissions: a long memory approach. Environmental and Resource Economics 49 (3), 367-385.
Baumol, W. J. (1986). Productivity growth, convergence and welfare: what the long-run data show. The American Economic Review, 76, 1072-1085.
Bilgili, F. & Ulucak, R. (2018). Is there deterministic, stochastic, and/or club convergence in ecological footprint indicator among G20 countries?. Environ Sci Pollut Res 25, 35404–35419. https://doi.org/10.1007/s11356-018-3457-
Bruyninckx, H., Happaerts S. & Brande K. (2012). Sustainable development and subnational goverments: policy making and multi level interactions. Springer.
Çankaya Y. S. (2015). Tedarik zinciri yönetimine sürdürülebilirlik perspektifinden bakış ve yeşil uygulamalar. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Gebze Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Doktora Programı. Kocaeli.
Çifçi, İ., Uzgören, E., & Özbek, Rabia İ. (2018). Gümrük Birliği Anlaşması Türkiye’nin Avrupa Birliğine yakınsamasını sağladı mı? Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(4), 106-128
Dikmen, S. & Şanlı Dağlıoğlu İ̇. (2020). Avrupa Birliği’nde çevre politikası aracı olarak yeşil kamu alımları. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi 19.(1), 85-119.
Ersoy Mirici, M. & Berberoğlu S. (2022). Türkiye perspektifinde yeşil mutabakat ve karbon ayak izi: tehdit mi? fırsat mı? . Doğal Afetler ve Çevre Dergisi. 8 (1), 156-164 .
Esenyel, N. M. (2017). Türkiye’de enerji yakınsama hipotezinin sınanması: Yapısal kırılmalı birim kök analizi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi. 6 (3), 42-52 .
EUROSTAT (2021). The eco-ınnovatıon scoreboard and the eco-ınnovatıon ındex, 01/04/2019. https://ec.europa.eu/environment/ecoap/indicators/index_en
Fikirli, Ö., Ünlü, H. &Yücel, E.M. (2022). Türkiye’de eko-inovasyon göstergeleri ve eko-inovasyon etkinliği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 17(1), 104 – 126.
Haider, S. & Vaseem A. (2019). Club convergence analysis of ecological and carbon footprint: evidence from a cross-country analysis. Carbon Management. 10(5), 451-463.
Herrerias, Maria Jesus. (2012). CO2 weighted convergence across the EU-25 countries (1920–2007). Applied Energy 92, 9-16.
Işık, C., Ahmad, M., Ongan, S., Ozdemir, D., Irfan, M., & Alvarado, R. (2021). Convergence analysis of the ecological footprint: theory and empirical evidence from the USMCA countries. Environmental Science and Pollution Research, 28(25), 32648-32659.
Jové Llopis, E. & Agustí S. B. (2018) "Eco ınnovation strategies: a panel data analysis of spanish manufacturing firms. Business Strategy and the Environment 27 (8), 1209-1220.
Kaya, H. E. (2020). Kyoto’dan Paris’e küresel iklim politikaları." Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi 4 (10), 165-191.
Kayabaşı, A. & Yavuz, B. (2017). Yeşil ürün satın alma niyetini etkileyen faktörler üzerine ampirik bir inceleme. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5, 51-70.
Keskin, M. H. & Kökyay F. (2020). Paris anlaşmasına giden süreçte AB iklim değişikliği ve çevre politikaları. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 25, 289-314.
Konat, G., Gökçe M., & Kızılkaya F. (2019) AB ülkelerinin yakınsaması: Suradf ve Surkss birim kök testi. Ekoist: Journal of Econometrics and Statistics 31, 63-75.
Li, X. & Lin B. (2013). Global convergence in per capita CO2 emissions. Renewable and Sustainable Energy Reviews 24, 357-363.
Mavi, R. K. & Mavi, N. K. (2021). National eco-innovation analysis with big data: A common-weights model for dynamic DEA. Technological Forecasting and Social Change 162, 120369.
Melece, L. (2016). Challenges and opportunities of circular economy and green economy. Engineering for Rural Development 25, 1162-1169.
Önder, H. (2018). Döngüsel ekonomi ve Avrupa ülkeleri üzerine bir analiz. Ekinyayınevi. Bursa.
Park, M. S., Raimund B., Ki J. H., Eun K. J., & Ji H. J. (2017). Eco-ınnovation ındices as tools for measuring eco-ınnovation. Sustainability 9 (12), 2206. https://doi.org/10.3390/su9122206
Solarin, S. A. (2014). Convergence of CO2 emission levels: evidence from African countries. Journal of Economic Research 19(1), 65-92.
Solarin, S.A. (2019). Convergence in CO2 emissions, carbon footprint and ecological footprint: evidence from OECD countries. Environ Sci Pollut Res. 26, 6167–6181 https://doi.org/10.1007/s11356-018-3993-8
Tıraşoğlu, M. & Yurttagüler, İ. M. (2018). BRICS ülkelerinde enflasyon yakınsaması: kapsamlı bir birim kök testi analizi. Alphanumeric Journal , 6 (2), 311-324 . DOI: 10.17093/alphanumeric.422848
Tillaguango, B., Alvarado, R., Dagar, V., Murshed, M., Pinzón, Y., & Méndez, P. (2021). Convergence of the ecological footprint in Latin America: the role of the productive structure. Environmental Science and Pollution Research, 28(42), 59771-59783.
Ulucak, R, & Apergis, N. (2018). Does convergence really matter for the environment? An application based on club convergence and on the ecological footprint concept for the EU countries. Environmental Science & Policy 80, 21-27.
Yazıcı, B. E, & Yavuz N. Ç. (2021). Avrupa ülkelerinde CO2 emisyonu yakınsamasının fourier koentegrasyon testi ile analizi. Ekoist: Journal of Econometrics and Statistics 35, 1-11.
Yılancı, V. & Zeren F. (2011). Türkiye‟ de bölgeler arası gelir yakınsaması: rassal katsayılı panel veri analizi uygulaması." Business and Economics Research Journal 2.(1), 143-151.
Yılanci, V. & Korkut Pata U. (2020). Convergence of per capita ecological footprint among the ASEAN-5 countries: evidence from a non-linear panel unit root test. Ecological Indicators 113, 106178.
Yılanci, V., Gorus, M. S. & Solarin, S. A. (2022). Convergence in per capita carbon footprint and ecological footprint for G7 countries: Evidence from panel Fourier threshold unit root test. Energy & Environment, 33(3), 527–545. doi: 10.1177/0958305X211011461.
Yılmaz, A. & Bozkurt, Y. (2010). Türkiye’de kentsel katı atık yönetimi uygulamaları ve Kütahya katı atık birliği (KÜKAB) örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1), 11-28.
Yılmaz, A. & Bozkurt, Y. (2011). Avrupa birliğine uyum sürecinde Türk kamu ve özel işletmelerinin çevreye duyarlılığı üzerine bir uygulama: İSO 500 örneği. Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 18(1), 1-18.
Yurdakul, M. & Kazan H. (2020). Effects of eco-ınnovation on economic and environmental performance: evidence from Turkey’s manufacturing companies" Sustainability 12 (8) 3167.
Yurdakul, M. (2018) Eko inovasyon uygulamalarının finansal ve çevresel performans üzerindeki etkisi: Türkiye’nin 500 büyük sanayi kuruluşuna yönelik örnek uygulama. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme (İktisat) Anabilimdalı. İstanbul.
Yücel, D. (2021). "İnovasyonun yeni yüzü: açık yeşil inovasyon. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 17, 419-441.