Amaç: Bu çalışmada, Cumhuriyet Başsavcılıkları ve mahkemelerce Adli Tıp Kurumu’ndan görüş sorulan şika- yet konusu olmuş tıbbi uygulamalarda ortopedi uzmanlık alanını ilgilendirenler gözden geçirildi. Çalışma planı: Ortopedi alanındaki tıbbi uygulama ha- talarıyla ilgili düzenlenen, Ocak 2004 ile Aralık 2007 ta- rihleri arasında 3. Adli Tıp İhtisas Kurulu tarafından de- ğerlendirilmiş ve sonuçlandırılmış olan 174 dosya geriye dönük olarak incelendi. Sonuçlar: İncelenen dosyaların 129’u travma, 45’i ortope- dik nedenli şikayetlerle hazırlanmıştı. Şikayet edilen sağ- lık personelinin çalıştığı kurumların dağılımı, 82 devlet hastanesi, 56 özel hastane, 17 eğitim-araştırma hastanesi, 18 üniversite hastanesi ve bir askeri hastane şeklindeydi. Bu dosyaların 61’inde (51 travma, 10 ortopedik nedenler) hekim kusurlu bulundu. Kusurlu bulunan hekimlerin çalış- tığı kurumlardan 26’sı özel hastane, 24’ü devlet hastanesi, yedisi eğitim-araştırma hastanesi, ikisi üniversite hastane- si idi. Kusurlu bulunan sağlık personelinin ikisi profesör, biri klinik şefi, ikisi doçent, 54’ü uzman, üçü asistan ve biri hemşire idi. Çıkarımlar: Tıbbi uygulama hatalarını en aza indirmek için, hekimler mesleki bilgi ve becerilerini geliştirmeli, uygulama ve hasta ile ilişkili tüm bilgilerin kaydedilme- sine özen göstermeli ve hasta ile yakın iletişim içinde bu- lunmalıdırlar.

Objectives: The aim of this study was to review malprac- tice claims concerning orthopedic applications that were sent to the Council of Forensic Medicine by public pros- ecutors and law courts. Methods: A retrospective review was conducted on 174 malpractice claim files related with orthopedic applica- tions, which had been examined and concluded by the Third Specialized Board of the Council of Forensic Medi- cine between January 2004 and December 2007. Results: Of 174 files, 129 files were concerned with trau- ma and 45 files were concerned with orthopedic causes. The types of institutions involved were 82 state hospitals, 56 private hospitals, 17 training and research hospitals, 18 university hospitals, and one military hospital. Orthope- dic surgeons were found liable for failure in 61 cases (51 trauma, 10 orthopedic cases). Those who were considered blameworthy were working for 26 private hospitals, 24 state hospitals, seven training and research hospitals, and two university hospitals with the following titles: professor (n=2), chief of clinic (n=1), associate professor (n=2), spe- cialist (n=54), resident (n=3), and nurse (n=1). Conclusion: In order to minimize malpractice claims, physicians should steadily improve professional knowl- edge and skills, give special attention to documenting all information about the patients and applications, and estab- lish a good and intimate physician-patient relationship.