Bağlama Edatlarıyla Bağlanan Cümleler Bağlama Grubu Oluşturabilir mi?

Bağlama edatı, kelimeleri, kelime gruplarını ve cümleleri şekil veya mana bakımından birbirine bağlayan onlar arasında irtibat kuran edatlardır. Bağlama grubuysa, bağlama edatlarıyla birbirine bağlanmış iki veya daha fazla isim unsurunun meydana getirdiği kelime grubu olarak tanımlanır. Araştırmacılarımızdan bazıları ya doğrudan ya da dolaylı olarak yaptıkları açıklamalarda özellikle cümlelerin bağlama edatlarıyla bağlandıkları örnekleri bağlama grupları bahsinde ele almışlardır. Diğer bir kısım araştırmacıya göreyse bağlama grubu, isim unsurlarının bağlama edatlarıyla birbirine bağlandığı kelime grubudur. Bu çalışmada kelime gruplarının çeşitlerinden biri olan bağlama grupları ele alınacak, bağlama edatlarıyla ya da bağlaçlarla bağlanan cümlelerin bağlama grubu oluşturması hususuna dikkat çekilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Bağlama edatı, cümle, bağlama grubu.

DO THE SENTENCES COMBINED WITH LINKING POSTPOSITIONS MAKE LINKING GROUPS?

Linking postpositions combine words, phrase and sentences, and make contacts between sentences in terms of form and meaning. Linking groups are defined as phrases consist of two or more nouns which are combined with linking postpositions. Some of the researchers included sentences combined with linking postpositions into linking groups through direct or indirect explanations. According to some other researchers linking groups can be defined as groups in which noun elements are combined with linking postpositions. In the present study, linking groups being a kind of word groups are dealt with, the conditions of sentences’, combined with linking postpositions or conjunctions, forming linking groups are evaluated.

Keywords:

Linking postposition, sentence, linking group.,

PDF

___

Aksan, D. (1983). Sözcük Türleri I, TDK Yayınları, Ankara.
Aktan, B. (2009).Türkiye Türkçesinin Söz Dizimi, Gazi Kitabevi, Ankara.
Banguoğlu, T. (2004). Türkçenin Grameri, TDK Yayınları, Ankara.
Bilgegil, K. (1982).Türkce Dilbilgisi, Dergâh Yayınları, İstanbul.
Delice İ. (2007). Türkçe Sözdizimi, Kitabevi, İstanbul.
Demiray, K. (1984). Temel Dilbilgisi, İnkılap Yayınevi, İstanbul.
Ediskun, H. (1988).Türk Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Emre, A.C. (1945). Türk Dilbilgisi, Cumhuriyet Matbaası, İstanbul.
Ergin, M. (1988). Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yayınları, İstanbul.
Gencan, T. N. (1971). Dilbilgisi, TDK Yayınları, İstanbul.
Hacıeminoğlu N. (1992). Türk Dilinde Edatlar, Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları, İstanbul.
Karaağaç G. (2009). Türkçenin Söz Dizimi, Kesit Yayınları, İstanbul.
Karahan L. (2004). Türkçede Söz Dizimi, Akçağ Yayınları, Ankara.
Karahan L. (2007). Sonra, Önce Kelimelerinin Edat Kategorisi İçindeki Durumu, Uluslararası Türklük Araştırmaları Sempozyumu, 25-27 Nisan 2007, Erzurum, Dil Araştırmaları, Sayı:1, Ankara, 39-48.
Karaörs M. (1993). Türkçenin Söz Dizimi ve Cümle Tahlilleri, Kayseri.
Kaynak O.(1969). Türkçede Bağlaçlar, Türk Dili Dergisi, Ankara 19 (209), 697-705.
Korkmaz Z. (2007). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK Yayınları, Ankara.
Korkmaz Z. (2007). Gramer Terimleri Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
Özkan M. - Sevinçli V. (2008). Türkiye Türkçesi Söz Dizimi, 3F Yayınları, İstanbul.
Şimşek R. (1987). Örneklerle Türkçe Sözdizimi, Trabzon.
Üstünova K. (2010). Sözcük Türü Görev Adı Ayrımı, Dil Bilgisi Sorunları, Kesit Yayınları, İstanbul, 157-162.
Üstünova K. (2010). Ama’nın İşlevleri, Dil Bilgisi Sorunları, Kesit Yayınları, İstanbul, 85-94.
Üstünova K. (2011). Dede Korkut Destanlarında İki Sözcüklü Yüklemler, Dil Yazıları, Akçağ Yayınları, Ankara, 13-22.
Yavuz S. (2011). Türkiye Türkçesi Ağızlarında Bağlaçlar, Diyalektolog Dergisi, Kış, 3, 59-107.