Münevver YALÇİNKAYA, Meryem TANER, Emre DEMİRCİ

Ergenlerde Sosyal Onay ve İyilik Hallerinin İncelenmesi

Bu araştırmanın temel amacı, ergenlerde sosyal onay ihtiyacı ve iyilik hallerinin bazı değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmada betimsel tarama modeline dayalı nicel bir araştırmadır. Bu çalışma 2017-2018 öğretim yılında KKTC’de Lefkoşa ve Mağusa ortaokullarında toplam 150 katılımcı ile yapılmıştır. Veriler Sosyal Onay İhtiyacı Ölçeği, Ergenler İçin İyilik Hali Ölçeği ve araştırmacılar tarafından geliştirilen Sosyodemografik Bilgi Formu kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde t-testi, pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı, tek yönlü varyans analizi ANOVA, Cronbach alpha ve homojenlik testi kullanılmıştır. Ergenlerin sosyal onay ihtiyaç düzeyleri sınıf düzeyi ve uyruk değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık göstermiştir. Bunun yanında, ergenlerin iyilik hali düzeyleri ise hiçbir demografik özelliklere göre anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Ergenlerin sosyal onay ihtiyacı düzeyi ile iyilik hali düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Araştırma sonucunda ulaşılan bulgular alan yazın ışığında tartışılmış ve bulgularla ilgili önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Ergen, sosyal onay ihtiyacı, iyilik hali

PDF

___

ANTONY, M. M. (2009). When perfect isn’t good enough: strategies for coping with perfectionism. Oakland, CA: New Harbinger Publications, 198-214.
ATEŞ, B. (2012, Mayıs-Haziran). Orta Öğretim Öğrencilerinin Sosyal Destek Algılarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Akademik Bakış Dergisi(30). www.akademikbakis.org adresinden alındı
Burcu KARAŞAR, S. Ö. (2016). Sosyal Onay İhtiyacı Ölçeği: Geçerlik Ve Güvenirlik Analizi. 17, 1, 84-104.
Burcu KARAŞAR, S. Ö. (2016). Üniversite Öğrencilerinde Sosyal Onay İhtiyacının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Uludağ Üniversitesi, 469-495.
kutuphane.uludag.edu.tr/Univder/uufader.htm adresinden alındı
Crowne, D. (1960). A new scale of social desirability independent of psychopathology. Journal of Consulting Psychology,, 349-354. doi:10.1037/h0047358
Diener, E. W. (tarih yok). Diener, E. Wirtz, D., Tov, W. ve diğ. Soc Indic Res. 97(2), 143-156. doi:10.1007/s11205-009-9493-y
Doğan, T. (2006). Üniversite Öğrencilerinin İyilik Halinin “Maneviyat” ve “Serbest Zaman” Boyutlarının İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışına ve Rehberlik Dergisi, 3(26), 1-16.
James R. Hebert, Y. M. (1997, aralık 15). American Journal of Epidemiology, 146(12), 1046-1055. doi:10.1093/oxfordjournals.aje.a009233
John J. Sosik, S. L. (2007, nisan). liderlik sitili ve vizyon içeriği arasındaki ilişkiler: sosyal onay, kendi kendini izleme ve toplumsal güce olan ihtiyaç için ılımlı yol. liderlik üç aylık, 18(2), s. 134-153. doi:10.1016/j.leaqua.2007.01.004
John, D. L. (2002, ocak 04). Egoistic and Moralistic Biases in Self‐ Perception: The Interplay of Self‐ Deceptive Styles With Basic Traits and Motives. Kişilik Dergisi, 66(6). doi:10.1111/1467-6494.00041
Kemal BAYTEMİR, B. K. (2017). Ebeveyne Bağlanma ve Sosyal Onay İhtiyacının Kişilerarası. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, , 13(3), 649-960. doi:10.17860/mersinefd.305546
PORTMORE, D. W. (2010, aralık). Ben Bradley, Well-Being and Death. Cambridge University Press, 22(4), 198. doi:10.1017/S0953820810000397
Talbott, W. J. (2010, kasım). Human Rights And Human Well-Being. Oxford University, 432.
Twenge, J. M. (2007, Şubat). Sosyal onay ihtiyacında değişiklikler. Kişilik Araştırma Dergisi, 171- 189. doi:10.1016/j.jrp.2006.03.006