Tarım, Cumhuriyet’in kuruluşundan günümüze kadar geçen süreçte, geleneksel üretimden teknolojik üretime geçerken ekonominin önemli bir parçası olarak da gelişmesini sürdürmektedir. Bugüne baktığımızda Türkiye, pek çok kısıtlamalar altında bile kendi kendine yeterli ülke yapısına ve potansiyeline sahip olma noktasına ulaşmıştır. Teknolojinin gelişmesi ile bitkisel üretim çeşitlenirken verim de artmış, örneğin buğdayda üretim artışı %1574, pamukta %2565, ayçiçeğinde %784, patateste %8164’e kadar çıkmıştır (Anonim, 2004). Hayvansal üretim de benzer gelişme göstermekte olup, bu gün 42 milyon küçük baş ve 11 milyon büyük baş hayvan varlığı ile tarımsal gelirin ortalama %30’u hayvansal üretimden sağlanmaktadır. Bu arada karşılıklı etkileşimle tarıma dayalı sanayi kollarından gıda, deri, dokuma sanayi ve diğer makine, kimya vb sanayi de gelişmesini sürdürmüştür. Bu veriler, tarım sektöründe bugüne kadar çok hızlı bir değişime ve gelişime ulaşıldığını göstermektedir. Ancak AB ve diğer gelişmiş ülkeler tarımı ile karşılaştırıldığında gelişmelerin yeterli olmadığı açıktır. Öncelikle gerçek anlamda bir toprak reformu yapılamamış, toprak dağılımındaki dengesizlik sürmüş, düşük verimle çalışan küçük ve dağınık işletmelerle tarımsal yapıyı değiştirmek ve ileri teknolojiye geçmek mümkün olmamıştır. Devletin uyguladığı tarım politikaları ve destekleri yeterli olmamış, gelir dengesizliği giderilememiş, buna bağlı olarak büyüme de diğer sektörlere göre daha yavaş seyretmiştir. Son 10 yıllık büyüme hızının ortalama %1.5-2 kadar olması bunu açıkça ortaya koymaktadır (Anonim, 2005). Özetle bugün gelinen noktada veriler, tarım sektörünün birim alan verimliliği ve kişi başına düşen gelir bakımından AB ülkelerinin çok gerisinde kaldığını ve dışa açılımda rekabet gücünün zayıf olduğunu göstermektedir.

Agriculture both has become an important part of production and economy and has continued its development at the process from the establishment of republic to nowadays. Turkey has reached to the point of having the potential and structure of being a country which is sufficent for itself in spite of lots of restrictions. While crops production is becoming varied with the development of technology, yield has increased. For eexample production increase in wheat to %1574, in cotton to %2565, in sunflower to %784, in potatoes to %8164 has reached. Animal production has showed the same development. Now 42 million sheep and 11 million cattle animals presence and %30 of agriculture income has provided from animal production. At the same time among the industry branches which are basedon agriculture with mutual interaction, food, leader, textileindustry and other machine, cemistry etc. industries have contined its development. These data has shown that in the field of agriculture from the establisment of republic to nowadays have been reached a rapid change and development. But, when it is compared with the agriculture of EU and of other developed countries it will be shown that this development is not enough. Firstly with its real meaning earth reform cannot be done the imalance at the earth distrbution has continued. Secondly its hasn’t been possible to change the agriculture structure and pass through developed technology with these small, untidy and working with lower yield business enterprises. The agriculture policies the government put into practice and supports haven’t been enough and the last 10 years agricultural growing up speed has been approximately %1.5-2. At the point today’s it is showed that, the productivity for each unit of fields of agriculture sector and the level of income for every person in Turkey which is being behing of EU countries and being the rivalry strength weak for abroad.