2005 Öğretim Programını Değerlendirme Envanterinin Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması (ss.186-210)

Bu çalışmanın amacı, ‘2005 Öğretim Programlarını Değerlendirme Envanteri’nin geçerliğinin ve güvenirliğinin incelenmesidir. Betimsel araştırma yönteminden genel tarama modeli kullanılan araştırmanın evrenini İstanbul İlinde görev yapan 40395 sınıf öğretmeni, örneklemini ise bu evrenden 8 ilçede görev yapan ve rastgele küme örnekleme yöntemi ile belirlenen 386 sınıf öğretmeni oluşturmuştur. Envanterin yapı geçerliğini saptamak için yapılan faktör analizi dört faktörlü, 80 maddeli yapı ortaya koymuştur. Envanterin bütününün iç tutarlık güvenirliği 0.85 alpha katsayısıdır. Faktörlere göre Croncbach Alpha katsayıları ise 0.77 ile 0.86 arasında değişmiş; madde bazında iç güvenirlik katsayıları, maddelerin tamamında 0.98 olarak gözlemlenmiştir. Envanterin madde-toplam korelasyonu 0.33 ile 0.79 arasında değişen değerlere ulaşılmıştır. Bulgular, ölçeğin geçerliği ve güvenirliği bakımından tartışılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Program değerlendirme, Geçerlilik, Güvenirlik

Testing The Validity And Reliability Of The Evaluation Inventory Of The Curriculum 2005 (pp.186-210)

PDF

___

Açıkgöz, K.Ü. (2004). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.

Alesandrini, K., & Larson, L. (2002). Teachers bridge to constructivism. The Clearing

House, 75, 118-122. Retrieved September 19, 2004, from ProQuest database.

Alkan, C., Deryakulu, D., & Şimşek, N. (1995). Eğitim teknolojisine giriş: Disiplin

Süreç Ürün. Ankara: Önder Matbaacılık. Bayram, N. (2004). Sosyal Bilimlerse SPSS İle Veri Analizi. Bursa: Ezgi Kitapevi.

Bryman, A., & Cramer, D. (1997). Quantitative data Analysis with SPSS for windows:

A guide for social scientists. New York: Routledge . Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegema Yayıncılık.

Can, T. (2004). Yabancı dil olarak İngilizce öğretmenlerinin yetiştirilmesinde kuram ve uygulama boyutuyla oluşturmacı yaklaşım. Yayınlanmamış Yüksek Lisans

Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul. Dağ, İ. (2002). Kontrol odağı ölçeği (KOÖ): Ölçek geliştirme, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 17 (49), 77-90

Doolittle, P.E., & Camp, W.G. (1999). Constructivism: The vocational and technical education. (1) Retrieved August , , from http://scholar.lib.vt.edu/ejournals/JVTE/v16n1/doolittle.html

Ertürk, S. (1979). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan A.Ş.

Farris, P.J. (1996). Teaching bearing the torch. Madison: Brown Benchmark Publishers.

Fer, S, ve Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme: Kuramdan Uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.

Gözütok, F. D. (Güz 2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları. Milli Eğitim Dergisi: 160-1.

Hackmann, D.G. (2004). Constructivism and block scheduling: Making the connection.

Phi Delta Kappan, 85, 697-703. Retrieved September 09, 2004, from ProQuest database

Hamilton, D. (1976). Curriculum evaluation. London: Open Books Publishing Limited.

Karakuş, Y. (2005). Eğitimde Yasımalar: VIII, Yeni İlköğretim Programlarını

Değerlendirme Sempozyumu. Kayseri: Sabancı Kültür Sitesi Kelly, A. V. (1999). The curriculum. London: Paul Chapman Publishing Limited.

Maharg, P. (2000). Rogers, constructivism and jurisprudence: Educational critique and the legal curriculum. International Journal of The Legal Profession. 7, 189

Retrieved September 17, 2004 from EBSCOhost database

Maypole, J.,& Davies, T.G. (2001). Students’ Perceptions of Constructivist Learning in a Community College American History II Survey Course. Community

College Review, 29, 54-79. Retrieved November,13, 2004 from http://www.findarticles.com/p/articles/mi_m0HCZ/is_2_29/ai_80344771

MEB. (2005). İlköğretim Fen Ve Teknoloji Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet

Kitapları Müdürlüğü Basım evi. MEB. (2005). İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet

Kitapları Müdürlüğü Basım evi. MEB. (2005). İlköğretim Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet

Kitapları Müdürlüğü Basım evi. MEB. (2005). İlköğretim Matematik Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım evi.

MEB. (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım evi.

Osborne, J.W., & Costello, A.B. (2004). Sample size and subject to item ratio in principal components analysis”. Practical Assessment, Research & Evaluation. (11). Retrieved April , from http://PAREonline.net/getvn.asp?v=9&n=11

Özden, Y. (2003). Öğrenme ve Öğretme . Ankara: Pegem Yayıncılık.

Preacher, K.J., & MacCallum, R.C. (2002). Exploratory factor analysis in behavior genetics research:Factor recovery with smallsample size. Behavior Genetics. (2), 153-161.

Sapnas, K.G. (2004). Letters to the Editor: Determining adequate sample size. Journal of Nursing Scholarship, 36 (1), 4, www. Retrieved August 03, 2004 from blackwell synergy. com.

Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Tekin, H. (1996). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı yayınları, no: 17.

Turgut, M.F., & Baykul, Y. (1992). Ölçekleme Teknikleri. Ankara: ÖSYM yayınları, no: 1992-1.

Yanpar Şahin, T. (2001). Oluşturmacı Yaklaşımın Sosyal Bilgiler Dersinde Bilişsel ve Duyuşsal Öğrenmeye Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 1, 463

EK 1. 2005 Öğretim Programını Değerlendirme Envanteri M ad d e o: n PROGRAM HAZIRLIĞI H K mÇ K K K K T K