Yükseköğretim Finansman Politikasında Yeni Bir Yaklaşım: Maliyet Paylaşımı

Bireylerin kazanma kapasiteleri ve iktisadi büyüme üzerinde eğitimin güçlü bir etkisinin bulunduğu konusunda görüş birliği içinde olan iktisatçılar, insana beşeri sermaye olarak yaklaşmışlardır. Bu yaklaşım, uluslararası standartlardaki bir eğitim hizmetinin üretilmesi için büyük fiziki sermaye yatırımları ile niteliği yüksek beşeri sermaye yatırımlarını artırmıştır. Bu artış, geniş ölçekli eğitim yatırımları için sağlam ve sürekli mali kaynakların bulunmasını büyük önem ve öncelikli hale getirmiştir. Özellikle, iktisadi büyüme sürecinin hızlandırılması gerektiği gelişmekte olan ülkelerde kaynakların akılcı kullanımı büyük önem taşımaktadır. Yaşanan iktisadi krizler de eğitimin ağır maliyetini hafifletmek için yolların aranmasına neden olmuştur. Bu yollardan biri, yükseköğretim maliyetlerinin karşılanmasının kamu kaynaklarından bireylere kaydırılması şeklindedir. Buna göre, yükseköğretim hizmetinden birinci derecede yararlanan bireylerin ileride elde edeceği kazançlarına göre harcamalara katılması gerekir. Böyle bir tezi savunmanın etkinlik ile ilgili gerekçesi de vardır. Bu gerekçeye bağlı olarak, bu çalışmanın amacı, yükseköğretim finansman politikasında maliyet paylaşımını sağlayacak teknik bir çerçeve sunmaktır. Çalışmada önce, genel olarak, yükseköğretim finansman politikası ele alınmakta, daha sonra kavramsal çerçevede maliyet paylaşımı yöntemlerine kısaca değinilmektedir. Sonuç kısmında, bu çalışmanın amacına yönelik olarak önerilen yöntemlerden en uygun olanının hangisi olduğu konusunda genel bir görüş ortaya konulmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Etkinlik, finansman, maliyet paylaşımı, yükseköğretim.

A new approach in higher education finance policy: cost sharing

Education is a powerful influence on individuals' earning capacity and economic growth in the consensus of economists, as a human approach to human capital. This approach is an educational service of international standard production, large investments in physical capital and human capital investments have increased the quality high. This increase for large-scale investments in education to have a solid and continuous financial resources has become of great importance and priority. In particular, the process of economic growth in developing countries, rational use of resources is of great importance. In the economic crisis, the heavy cost of education has led to look for ways to alleviate. This is one of the ways, the higher the costs met from public funds is shifting to individuals. Accordingly, the higher education service revenues compared to expenditures of individuals have to be taken advantage of the first degree. There are also about the justification for such events in the defense of a thesis. Depending on this justification, the purpose of this study will provide a technical framework for higher education finance policy is to provide cost sharing. Before the study, in general, the higher education finance policy are discussed, and then briefly addressed the conceptual framework, cost sharing methods. At the conclusion of this study is the most suitable one for the purpose of the proposed methods, which have been revealed to be a general result.

Keywords:

Cost sharing, efficiency, finance, higher education.,

PDF

___

Abbot, A. and Leslie, D. (2004). Recent trends in higher education appli- cations and acceptances. Education Economics, 12(1), 67-86.
Aslan, M. H. (2003). Türkiye’de yükseköğretimin finansmanının ekonomi politiği. Liberal Düşünce Dergisi, 29(7), 189-220.
Asonuma, A. (2008). Finance reform in japanes higher education. Higher Education, 43, 109-126.
Berger, M.C. and Kostal, T. (2002). Financial resources, regulation and enrollment in us public higher education. Economics of Education Review, 21(2), 101-110.
Brinkman, P. T. (2000). The economics of higher education: focus on cost. New Directions for Institutional Research, (106), 5-14.
Calero, J. (1998). Quasi-market reforms and equity in the financing of higher education. Europen Journal of Education, 33(1), 11-27.
Chapman, B. and Ryan, C. (2006). The access implication: lessons from Australia. Economics of Education Review, 24, 491-512.
Chevaillier, T. and Eicher, J. (2008). Higher education funding: a decade of changes. Higher Education in Europe, 27(1-2), 89-99.
DİE (2002). Hane Halkı Gelir ve Tüketim Harcamaları Anketi Verileri. 5 Mayıs 2004 tarihinde adresinden erişildi.
Fethke, A. (2005). Strategic determination of higher education subsidies and tuitions. Economics of Education Review, 24, 601-609.
Gölpek, F. (2008), Adalet ve etkinlik amaçları bakımından yükseköğretim- de finansman politikası: Türkiye örneği. Yayınlanmamış doktora tezi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Hans, W. (2007). Internationalization of higher education in Argentina. USA: World Bank.
Honushek, E. (1989). Expenditure, efficiency and equity in education the federal gowernment’s role. American Economic Rewiev, 79(2), 46-51.
Kjellström, C. and Regner, H. (2003). The effects of geographical distance on the decision to enrol in universty education. Scandinavian Journal of Education Research, 43(4), 335-347.
Le Grand, J. and Robinson, R. (1984). The economics of social problems. In M. Blaug (Ed), The economical value of education (pp. 222-240). London: Edward Elgar Press.
Levin, H. (1989). Economics of ınvestment in educationally disavantaged student. American Economic Rewiev, 79(2), 52.
Lott, J. (1992). Why is education publicly provided?: a critical survey. In M. Blaug (Ed), The economical value of education (Chapter 27). London: Edward Elgar Press.
Marcos, F. (2008). Privatising higher education in Spain. European Business Organization Law Review, 4, 541-552.
MEB (2010). 2009 Yılı Bütçe Raporu. Strateji Geliştirme Başkanlığı. 12 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
Mora, J. G. and Garcia, A. (2007). Private costs of higher education in Spain. European Journal of Education, 34(1), 95-110.
Noorbakhsh, A. and Culp, D. (2006). The demand for higher education: pennsylvania’s nonresident tution experience. Economics of Education Review, 21, 277-286.
OECD (2004). Education at a glance. 12 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
OECD (2009). Education at a glance. 12 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
OECD (2010). Education at a glance. 12 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
Oliveria, T. and Pereira, P. (2009). Who pays the bill? Study cost and stu- dents income in Portuguese higher education. European Journal of Education, 24(1), 111-121.
ÖSYM (2010). Yükseköğretim istatiskleri. Ankara: YÖK. 24 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
Psacharopoulos, G. and Woodhall, M. (1985). Education for development: an analysis of investment choices. Oxford: Oxford University Press.
Resmi Gazete (2009). 2008-2009 Dönemi Ödenecek Öğrenci Katkı Payları. Ankara. 23 Mart 2010 tarihinde adresinden erişildi.
Rozada, M. G. and Menendez, A. (2002). Public university in Argentina: subsidizing the rich? Economics of Education Review, 21, 341-351.
Saxton, J. (2000). Investment in education: private and public returns. Joint Economic Committee United States Congress. 21 Ekim 2005 tari- hinde adresinden erişildi.
Siphambe, H. K. (2006). Rates of return to education in Bostwana. Economics of Education Review, 19(3), 291-300.
Stiglitz, J. E. (1994). Kamu kesimi ekonomisi (Ö. F. Batırel, Çev.) İstanbul: Marmara Ünv. Yayınları No: 549.
TED (2005). Türkiye’de üniversiteye giriş sisteminin aileye ve topluma maliyeti araştırması ve çözüm önerileri. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları.
Usher, D. (1997). Education as a deterrent to crime. Canadian Journal of Economics, 30(2), 367-384.
Wolfe, B. and Scrivner, S. (2003). Providing universal preschool for four- year olds. Washington, DC: Brookings Institution Press.
Yonezawa, A., Nakatsui, I., and Kobayashi, T. (2002). University rankings in Japan. Higher Education in Europe, 27(4), 373-382.
YÖK (1997). Üniversite öğrencileri aile gelirleri, eğitim harcamaları, mali yardım ve iş beklentileri araştırması. 2 Ocak 2006 tarihinde adresinden erişildi.
Ziderman, A. (2002). Financing student loans in Thailand: revolving funds or openended commitment? Economics of Education Review, 21(2), 367.