Üniversitelerde Örgütsel Sessizliğin Olası Sonuçları

Bu çalışmada, Ankara ilinde bulunan üç devlet üniversitesinin Fen-Edebiyat, Eğitim ve Mühendislik fakültelerinde görev yapan öğretim elemanlarının, örgütsel sessizliğin olası sonuçlarına yönelik düşüncelerini belirlemeyi çalıştık. Bu amaçla, araştırmaya katılan öğretim elemanlarının sessizlik algılarını cinsiyet, unvan, idari görev, fakülte ve görev süresi değişkenlerine göre inceledik. Araştırmaya, tabakalı örnekleme yöntemi ile seçilen 349 kişi katıldı. Çalışmada, Çakıcı (2007) tarafından geliştirilmiş "Örgütsel Sessizlik Ölçeği" kullanıldı. Ölçekten elde edilen verilerin analizinde, betimsel istatistikler, t-testi ve ANOVA'dan yararlanıldı. Araştırmada; çalışmaya katılan öğretim elemanlarının örgütsel sessizliğin olası sonuçlarına yönelik algılarında cinsiyet, unvan, idari görev, çalışma süresi ve fakülte değişkenlerine yönelik istatistiki anlamda farklılıklar bulundu.

Results of organizational silence in universities

In this study, we aimed to determine the perception of organizational silence of the lecturers in the faculty of education, faculty of engineering and faculty of science and literature of the three state universities in Ankara. We examined the perception of the organizational silence of the faculty members according to the gender, academic title, administrative duty, faculty and the tenure of office. Three hundred and forty-nine faculty members were chosen by the stratified sampling method participated in the study. The data were collected through survey "Organizational Silence Scale" developed by Çakıcı (2007) and were analyzed by using descriptive statistics parameters, t-test and ANOVA. In the study, the results of faculty members' silence were found to change according to gender, academic title, administrative duty, faculty and the tenure of office in the organization.

___

  • Batmunkh, M. (2011) Liderlik tarzları ile örgütsel bağlılık ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki ve bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Mar- mara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Bayram, T. Y. (2010) Üniversitelerde örgütsel sessizlik. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Beer M., and Eisenstat R. A. (2000). The silent killers of strategy imple- mentation and learning. Sloan Management Review, 41(4), 29–40.
  • Berends, M. (2006). Survey methods in educational research. In J. L. Green, G. Camilli, and P. B. Elmore (Eds), Complementary methods in education research (pp. 623–640). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc.
  • Brinsfield, C. T. (2009). Employee silence: Investigation of dimensionality, devel- opment of measures, and examination of related factors dissertation. Unpublished doctoral dissertation, Ohio State University.
  • Chromy, J. (2006). Survey sampling. In J. L. Green, G. Camilli, and P. B. Elmore (Eds), Complementary methods in education research (pp. 641–654). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc.
  • Clapham, S. E., and Cooper, R. W. (2005). Factors of employees’ effective voice in corporate governance. Journal of Management and Governance, 9(3–4), 287–313.
  • Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde sessizlik: sessizliğin teorik temelleri ve dina- mikleri, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145–162.
  • Dyne, L. V., Ang, S., and Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1359–1392.
  • Ehtiyar, R., and Yanardağ, M. (2008). Organizational silence: A survey on employees working in chain hotel. Tourism and Hospitality Management, 14(1), 51–68.
  • Erenler, E. (2010). Çalışanlarda sessizlik davranışının bazı kişisel ve örgütsel özel- liklerle ilişkisi: Turizm sektöründe bir alan araştırması. Yayınlanmamış Dok- tora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Gamgam, H., ve Altunkaynak, B. (2008). Parametrik olmayan yöntemler. An- kara: Gazi Kitabevi.
  • Henriksen, K., and Dayton, E. (2006), Organizational silence threatens patient safety. National Council of Chief Clinical Consultants, CCC Corner, 5(1), 1–16.
  • Hirschman, A. O. (1971). Exit voice and loyalty: Responses to declines in firms, organizations and states. Cambridge: Harvard University Press.
  • Kutlay, Y. (2012). Araştırma görevlilerinin örgütsel adanmışlık ve öz-yeterli- liklerinin örgütsel sessizlikleri üzerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek li- sans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  • Milliken, F. J., and Morrison, E. W. (2003). Shades of silence: Emerging themes and future directions for research on silence in organizations. Journal of Management Studies, 40(6), 1564–1568.
  • Milliken, F. J., Morrison, E. W., and Hewlin, P. F. (2003). An explorato- ry study of employee silence: Issues that employees don’t communi- cate upward and why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453– 1476.
  • Morrison, E. W., and Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A bar- rier to change and development in a pluralistic world. The Academy of Management Review, 25(4), 706–725.
  • Nakane, I. (2006). Silence and politeness in intercultural communication in university seminars. Journal of Pragmatics, 38(11), 1811–1835.
  • Panteli, N., and Fineman S. (2005). The sound of silence: The case of vir- tual team organizing. Behaviour & Information Technology, 24(5), 347– 352.
  • Perlow, l. A., and Williams, S. (2003). Is silence killing your company? Harward Business Review, (May), 3–8.
  • Ruçlar, K. (2013). Örgüt kültürü ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki: Sakarya Üniversitesi örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sakarya Üniver- sitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
  • Tangirala, S., and Ramanujam, R. (2008). Employee silence on critical work issues: The cross level effects of procedural justice climate. Personnel Psychology, 61(1), 37–68.
  • Vakola, M., and Bouradas, D. (2005). Antecedents and consequences of organisational silence: An empirical investigation. Employee Relations, 27(5), 441–458.
  • YÖK (Yüksek Öğretim Kurulu). Yükseköğretim Kanunu. 22 Nisan 2014 tari- hinde adresinden erişildi.