MUTLU ÇALIŞANLAR İÇİN ÖNCELİKLİ YÖNETİCİ ERDEMLERİ: BİR SAHA ARAŞTIRMASI

Erdemler, bir tutumdan ziyade somut düzleme inen davranışlardır. Örgütsel düzlemdekiyöneticiler bağlamında da, yöneticilik rolleri ile alakalı, erdemli olan davranışlarınneler olduğunun bilimsel olarak gündeme gelmesi gerektiği düşünülmektedir.Yabancı literatürde yönetici erdemleri üzerine çok sayıda araştırma yapılıyor olsa daülkemizde yöneticilerin sahip olduğu/olması gereken erdemler üzerine yapılan araştırmalarçok daha az sayıdadır. Bu bağlamda örgütlerde özellikle çalışanların ruhhallerini ve morallerini en fazla yükselten yönetici erdemlirinin ortaya konulması veöncelikli yönetici erdemlerinin tespit edilmesi bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır.Araştırmanın amacı doğrultusunda bu çalışmada nitel ve nicel analiz yöntemleribir arada kullanılmıştır. Martin Seligman’ın üstün karakteristikler/karakterin güçlüyönleri olarak ifade ettiği 24 erdem çalışanlara bir liste olarak ölçek formu halindesunulmuştur. Katılımcılardan, yöneticiler bağlamında bu 24 erdemi önem düzeylerinegöre puanlandırmaları istenmiştir (1: en önemli…). Böylece Seligman’ın ifade ettiği24 alt erdemi kapsayan 6 temel erdem bağlamında hangi erdemin öncelikli olarakön plana çıktığı tespit edilmiştir. Açık uçlu soruda ise katılımcının kendisini mutlueden yönetici davranışının ne olduğuna dair cevaplar vermesi beklenmiştir. Böyleceaçık uçlu sorular ile kullanılan ölçeğe verilen cevapların tutarlılığı tespit edilmiştir.Katılımcıların bu açık uçlu soruya verdiği cevaplar bağlamında hem Doğu hem BatıFilozofları tarafından ifade edilen birçok erdem başlığı bağlamında, hangi temel erdemlerindaha sık ifade edildiği ortaya konmuştur. Yapılan frekans ve yüzde analizisonucunda elde edilen bulgulara göre çalışanlar tarafından en sık ifade edilen 6 temelyönetici erdemi; bilgelik (f=424), adalet (f=382), insaniyet (f=275), aşkınlık (f=260),ölçülülük (f=257) ve cesarettir (f=234).

A Field Research on Priority Managers Virtues for Happy Employee

Virtues are habits that descend into a concrete platform rather than attitudes. In the context of managers at the organizational level it is thought that the virtuous actions related to the managerial roles should be scientifically become a current issue. Although much research is being done on managerial virtues in foreign literature, there are fewer studies on the virtues of managers have or should have in our country. In this respect, the aim of this study is to reveal the managerial virtues that maximize the moods and morale of the employees and to determine managers’ virtues of top priority in the organizations. By the aim of this research both quantitative and qualitative analyses methods have been used. Martin Seligman’s 24 character strengths has been presented in the scale form as a list to the employees. Participants were asked to rate these 24 virtues according to their level of importance in the context of managers (1: The most important..) Thus, it was determined which of the 6 basic virtues covering 24 sub-virtues expressed by Seligman have been come into prominence. In the open-ended question, it was expected that the participants would give answers about the managers’ behaviour which makes them happy. So that the consistency of the scale was determined by the answers given to the open-ended questions. In the context of the answers given by the participants to this open-ended question, it has been revealed which basic virtues are more frequently expressed in the context of many virtues stated by both the Eastern and Western philosophers. According to the findings of the frequency and percentage analyses, the 6 basic most common managerial virtues expressed by employees are; wisdom (f = 424), justice (f = 382), humanity (f=275), transcendence (f=260), temperance (f=257) and courage (f =234)

PDF

___

Adorno, T. E. (1973). The jargon of authenticity, K. Tarkowski, I. Will (Trans.), Evanston, IL: Northwestern University Press.
Alparslan, Ali M., Yastıoğlu, S. & Taş, M. A. (2017, Kasım). İşgörenleri mutlu eden yönetici davranışlarını belirlemeye yönelik bir araştırmas. 5. Örgütsel Davranış Kongresi, Antalya.
Alparslan, Ali M., Yastıoğlu, S. (2017, Eylül). İşgörenleri mutlu eden geribildirim özelliklerini belirlemeye yönelik bir saha araştırması. International Congress on Management Economics and Business, Zonguldak.
Bennis W. G., Thomas, R. J., (2002). Crucibles of Leadership. Harvard Business Review, p. 152.
Bennis, W., Nanus, B. (2007). Leaders: Strategies for taking charge (2nd ed.). New York: Harper-Collins.
Caldwell, C., Bischoff, S.J., Karri, R. (2002). The four umpires: a paradigm for ethical leadership. Journal of Business Ethics, Vol. 36, No. 12, p. 53-163.
Caldwell, C., Hasan, Z., Smith, S. (2015). Virtuous leadership–insights for the 21st century. Journal of Management Development, Vol. 34, No. 9, p. 1181-1200.
Caldwell, C., Hayes, L.A., Karri, R., Bernal, P. (2008). Ethical stewardship: implications for leadership and trust. Journal of Business Ethics, Vol. 78 No. 1/2, p. 153-164.
Cameron, K. (2011). Responsible leadership as virtuous leadership. Journal of Business Ethics, Vol. 98, No. 1, p. 25-35.
Carr, A. (2016). Pozitif psikoloji (Çev. Ü. Şendilek ). İstanbul: Kaknüs Yayıncılık.
Cevizci, A. (2002). Etiğe giriş. İstanbul: Paradigma Yayınları.
Choi, Y., Mai-Dalton, R. R. (1999). The model of followers’ responses to self-sacrificial leadership: An empirical test. The Leadership Quarterly, Vol. 10, No. 3, p. 397-421.
Covey, S.R., Merrill, A.R., Merrill, R.R. (1999). First things first: To live, to love, to learn, and to leave a legacy. New York: Simon & Schuster.
Durak, N. (2009). Platon ve Fârâbî felsefesinde erdem kavramı. Isparta: Fakülte Yayınevi.
Gini, A., Green, R. M. (2013). 10 Virtues of Outstanding Leaders: Leadership and Character (Vol. 5). John Wiley & Sons.
Hackett, R. D., Wang, G. (2012). Virtues and leadership: An integrating conceptual framework founded in Aristotelian and Confucian perspectives on virtues. Management Decision, Vol. 50, No. 5, p. 868-899.
Hernandez, M. (2008). Promoting stewardship behavior in rganizations: a leadership model. Journal of Business Ethics, Vol. 1, p. 121-128
Kaufmann, E. (2016). The Four Virtues of a Leader: Navigating the Hero’s Journey Through Risk to Results. Colorado: Sounds True.
Lord, R. G., Foti, R. J. (1986). Schema theories, information processing, and organizational behavior. The thinking organization, p 20-48.
Miskeveyh, İ. (1983). Ahlakı olgunlaştırma. çev. Abdulkadir Şener-İsmet Kayaoğlu-Cihad Tunç. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Paine, L. S. (2003). Value shift: Why companies must shift social and financial ımperatives to achieve superior performance. New York: McGraw-Hill.
Pearce, C. L., Waldman, D. A., Csikszentmihalyi, M. (2006). Virtuous leadership: A theoretical model and research agenda. In The Virtuous Organization: Insights from Some of the World’s Leading Management Thinkers, p. 211-230.
Peterson, C., Seligman, M. E. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification. Oxford University Press.
Pink, D. H. (2006). A whole new mind: Why right-brainers will rule the future. Penguin.
Riggio, R. E., Zhu, W., Reina, C.,Maroosis, J. A. (2010). Virtue-based measurement of ethical leadership: The Leadership Virtues Questionnaire. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, Vol. 62, No. 4, p. 235.
Sarıcı, D. (2015). Öğretmenlerin iş doyumu ile pozitif psikolojik sermaye düzeylerine yönelik görüşleri (İzmir-Foça ilçesi örneği). Yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. (415910).
Seligman, M. E. (2007). Coaching and positive psychology. Australian Psychologist, Vol. 42, No. 4, p. 266-267.
Senge, P. (2006). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. New York: Doubleday.
Sexton, T. (2007). Review of Research Literature on Authentic Leadership. England, Creative Edge Consulting Limited.
Sheldon, K. M., King, L. (2001). Why positive psychology is necessary. American psychologist, 56(3), 216.
Verbraak, K. Transformational leadership and employee well-being: The rol of trust in leader, Tilburg University, http://arno.uvt.nl/show.cgi?fid=135244.
Yorges, S. L., Weiss, H. M., Strickland, O. J. (1999). The effect of leader outcomes on influence, attributions, and perceptions of charisma. Journal of Applied Psychology, Vol. 84, No. 3, p. 428.