Amaç: Bu çalışma, Covid-19 salgını sırasında hemşirelik öğrencilerinin klinik uygulamaya ilişkin kaygı düzeyleri ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel tasarımda yapılmıştır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini, 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Türkiye’de hemşirelik eğitimi lisans programlarında öğrenim gören 304 hemşirelik son sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Etik kurul, kurum izni alınan çalışmada veriler, Tanıtıcı Özellikler Formu ve Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri kullanılarak çevrimiçi ortamda toplanmıştır. Verilerin analizinde Tanımlayıcı istatistikler, Shapiro-Wilk normallik testi ve Q-Q grafiği, Kruskal Wallis testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Mann Whitney U testi, Bağımsız İki Örneklem t testi kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamaları sırasıyla 42.30±11.60, 44.78±8.84’tür. Pandemi döneminde klinik uygulamaya çıkmada kaygı yaşayanların, aile bireylerine koronavirüs bulaştırma kaygısı yaşayanların, klinik uygulamada kendisine koronavirüs enfeksiyonu bulaşma ve bakım verdiği hastalarına bulaştırma olasılığı nedeniyle kaygı yaşayanların, klinik uygulama sırasında koronavirüsten korunmak için aldığı önlemlerin ve kullandığı ekipmanın yeterli olmadığını düşünenlerin ve kendini mesleki açıdan yeterli bulmayanların durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamalarının daha yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Hemşire öğrencilerin Covid-19 pandemisi sırasında klinik uygulamaya ilişkin kaygı düzeylerinin orta düzeyde olduğu ve bazı değişkenlerin öğrencilerin kaygı düzeylerini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.