Merkezi Kubbeli Mekân Kompozisyonu, yapılarda örtü sistemi olarak kullanılan kubbenin, yapıların merkezine hakim olacak biçimde gelişerek, mekân bütünlüğü sağlamak üzere kullanılmasını tanımlamaktadır. Kompozisyon, yapı tarihinde çok öncelere dayanmakta ve örneği, devasa ölçülerde bir mekân oluşumu ile İstanbul Ayasofya’da görülmektedir. Bu kavram, Anadolu Türk Mimarisi’nde başlayıp, Klâsik Osmanlı Mimarisi’nde gelişmiş ve XV. Yüzyılda, Mimar Sinan’ın camilerdeki uygulamalarıyla doruğa ulaşmıştır. Tek kubbe ile örtülü mekânlarda, örtü büyüklüğüne bağlı olarak taşıyıcıların artmaması için, kare, altıgen veya sekizgen planlı taşıyıcı sistem oluşturularak örtü taşıttırılmıştır. Sinan’ın, merkezi kubbe kompozisyonunu en etkin hale getirdiği ve ustalık dönemi eseri olarak ifade ettiği Edirne Selimiye Camii (1569-1575), Klâsik Osmanlı Mimarisi’nin en gözde eserlerinden olmuştur. Merkezi kubbeyle sağlanan mekân bütünlüğü, yapıya, merkezi yükselme ve anıtsallaşma getirmiş; içte de olgun bir kompozisyonla mekân birliğini sağlamıştır.

The Central Dome Space Composition, defines how the dome which is used as cover in buildings, has developted to dominate the central part of a building and secured uniformity of space. The composition goes back a long way in the history of construction. We see an example of it in İstanbul St. Sophia with the space of gigantic dimentions it created. This concept began during the Anatolian Turkish Architecture period, improved during the Ottoman Classic Architecture era and in the XV. century it reached its peak with Architect Sinan’s application of it in mosque construction. Where a space had to be covered by a single dome, so that it would not be necessary to increase the number of load bearing columns, square, hexagonal or octagonal load bearing systems were designed to carry the roof. Edirne Selimiye Mosque (1569-1575), which Sinan himself desribes as the masterpiece of his proficient period where he employed the Central Dome Composition in the most effective manner, has become one of the most favoured works of the Classical Ottoman Architecture. The unbroken space achieved by the Central Dome brought central altitude and monumental status to the structure.