OTO GALERİCİLERİN KARAR ALMA SÜREÇLERİNİN ARAŞTIRILMASI: ARABA SATIN ALMA İÇİN BİR MODEL TASARIMI

Karar, karar verme süreci sonucunda ulaşılan son durumdur. İnsanlar, karar verme sürecinde, elindeki imkânları değerlendirir. Bu süreçte birçok içsel ve dışsal etkenler karar verme sürecinde etkin rol oynarlar. İnsanlar, karar verme sürecinde, bulunduğu işletmenin yapısı, bulunduğu bölgenin kültürü ve politikaları, yaşadığı yerin fiziksel yapısı vb. unsurlardan da etkilenir. Bu makalede oto galericilerin ikinci el araba satın alırken ve satarken nasıl karar aldıklarına yönelik bir çalışma yapılmıştır. Çalışmanın evreni, Van ilindeki galericiler, örneklem ise bu ildeki 40 galericidir. Nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak, elde edilen veriler içerik analizi yapılarak ikinci el araba alımında galericilerin hangi kriterlere göre karar aldıkları incelenmiştir. Bu sonuçlar ile kriterleri ve kriter ağırlıkları belirlenmiş, ikinci el araba satın alma için bir model tasarımı yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Karar, KArar Analizi, Oto Galericiler

PDF

___

Aliprantis, C. D. ve Chakrabarti, S. K. (2000). Games And Decision Making. New York: Oxford University Press. 88-92
Bağırkan, S. (1983). Karar Verme, İstanbul: Der Yayınları. 3-15. Beach, L. R., ve Mitchell, T. R. (1978). A Contingency model for the selection of decision strategies. Academy of Management Review, 3, 439–449.
Clemen, R. T. ve Reilly, T. (2001). Making Hard Decisions with Decision Tools, USA: Duxbury Press.
Driver, M. J., K. R. Brousseau, P. L. Hunsaker. (1990). The Dynamic Decisionmaker Five Decision Styles for Executive and Business Success. Harper & Row: New York.
Ersever, H. Ö.(1996). Karar Verme Becerileri Kazandırma Programının ve Etkileşim Grubu Deneyiminin Üniversite Öğrencilerinin Karar Verme Stilleri Üzerindeki Etkileri, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Harrison, E. F. (1992). Interdiciplinary Models of Decision Making. Management Decision, Vol. 31, No. 8, 27-33.Kvale, S. (2007). Interviews. An Introduction to Qualitative Research Interviewing [Elektronik Sürüm]. Thousand Oaks: Sage Publications.
Nas, S. (2006). Gemi Operasyonlarının yönetiminde Kaptanın bireysel karar verme süreci Analizi ve Bütünleşik bir model uygulaması (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Sosyal Bilimler Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Nezu, A. M. (1985). Differences in psychological distress between effective and ineffective problem solvers. Journal of Counseling Psychology, 32(1), 135.
Noone, J. (2002). Concept Analysis of Decision Making. Nusing Forum, Volume 37, No. 3:21-32.
Payne, J. W., Bettman, J. R., & Johnson, E. J. (1993). The adaptive decision maker. Cambridge University Press. Newyork, ss. 330.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods [Elektronik Sürüm]. Sage Publications Inc. Phillips, S. D., Pazienza, N. J., & Ferrin, H. H. (1984). Decisionmaking styles and problem-solving appraisal. Journal of Counseling Psychology, 497-502.
Raiffa, H. (1970). Decision Analysis Introductory Lectures on Choices Under Uncertainty. USA: Addision-Wesley Publishing Company, Inc., 7-8
Schofield, J. W. (2002). "Increasing the generalizability of qualitative research". The qualitative researcher's companion , 171-203.
Thompson, G. E. (1982). Management Science: An Introduction to Modern Quantitative Analysis and Decision Making. Florida: Robert E. Krieger Publishing Company,3-26.
Thunholm, P. (2004). Decision-Making Style: Habit, Style or Both? Personality and Individual Differences, 931–944.
Türnüklü, A. (2000). "Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel biraraştırma tekniği: Görüşme". Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi , 6 (4), 543-559.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.