STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ VE ÖRGÜTSEL PERFORMANS ARASINDAKİ İLİŞKİDE REKABET STRATEJİLERİNİN ARACI ETKİSİ: ANTALYA İLİ ÖRNEĞİ

Stratejik insan kaynakları, insan kaynakları uygulamalarını rekabet stratejisine bağlayan bir süreç olarak karşımıza çıkmakta ve insan kaynakları uygulamaları ile rekabet stratejileri arasındaki uyumu vurgulamaktadır. Rekabet stratejilerinin başarılı bir şekilde uygulanabilmesi için insan kaynakları uygulamalarının şirket stratejisi ile uyumlu olması gerekmektedir. Sürdürülebilir rekabet üstünlüğünü elde edebilmek için stratejik insan kaynakları yönetimine artan bir ilginin olduğu görülmektedir. Bu çalışma, Porter’ın jenerik stratejilerinin örgütsel performans üzerindeki etkilerini belirlemek ve stratejik insan kaynakları yönetimi, örgütsel performans ve rekabet stratejileri arasındaki ilişkileri araştırmak amacıyla yapılmıştır. Analiz sonucunda, stratejik insan kaynakları yönetimi ile örgütsel performans arasındaki ilişkide rekabet stratejilerinin aracılık etkisini savunan hipotez desteklenmemiştir.

Anahtar Kelimeler:

Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Rekabet Stratejileri, Örgütsel Performans

THE MEDIATION EFFECT OF COMPETITION STRATEGIES ON RELATIONSHIP BETWEEN STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT AND FINANCIAL PERFORMANCE: THE CASE STUDY IN ANTALYA

Strategic human resources emerge as a process linking human resource practices to the competition strategy and emphasize the harmony between human resource practices and competition strategies. In order for competitiveness strategies to be implemented successfully, human resource practices must be aligned with the company strategy. It appears that there is an increasing interest in strategic human resource management in order to achieve sustainable competitive advantage. This study was conducted to determine the effects of Porter's generic strategies on organizational performance and to explore the relationship between strategic human resource management, organizational performance and competition strategies. After the analysis, it was found that the hypothesis was not supported

Keywords:

Strategic Human Resources Management, Competition Strategy, Organizational Performance,

PDF

___

Acar, A. Z., & Zehir, C. (2010). The harmonized effects of generic strategies and business capabilities on business performance. Journal of Business Economics and Management, 11(4), 689-711.
Ağdelen, Z., & Erkut, H. (2010). İnsan kaynakları yönetiminin firma finansal performansı üzerindeki etkisi. İTÜDERGİSİ/d, 2(4).
Akbolat, M., & Işık, O. (2012). Hastanelerde rekabet stratejileri ve performans. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1).
Akdemir, B. (2005). Küresel rekabet ortamında insan kaynakları yönetiminin değişen rolü: Stratejik insan kaynakları yönetimi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49.
Akdoğan, A. A., & Cı̇ngöz, A. (2015). Stratejik insan kaynakları yönetiminin iç girişimcilik (girişimsel performans) üzerindeki etkileri: Kayseri İmalat Sanayinde bir araştırma. Öneri Dergisi, 11(43), 1-25.
Akman, G., Özkan, C., & Hatice, E. (2008). Strateji odaklılık ve firma stratejilerinin firma performansına etkisinin analizi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 7(13), 93-116.
Akyüz, K. C., Gedik, T., & Akyüz, İ. (2010). Trabzon Arsin OSB’de yer alan işletmelerin rekabet stratejileri ve kalite anlayışları. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 4.
Alayoğlu, N. (2010). Rekabet üstünlüğü sağlamada insan kaynakları ve rekabet stratejileri uyumunun önemi, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(17), 27-49.
Altuntuğ, N. (2009). Rekabet üstünlüğünün sürdürülmesinde yeteneklerin rolü: Yetenek yönetim yaklaşımı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(3).
Armstrong, M. (2006). Strategic human resource management: A guide to action, 3rd Edition, London: Kogan Page.
Barney, J. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of management, 17(1), 99-120.
Baron, R. M., & Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of personality and social psychology, 51(6), 1173.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Bayat, B. (2008). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik niteliği. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3), 1-25.
Becker, B., E., & Huselid, M., A. (1998). High performance work systems and firm performance: A synthesis of research and managerial implications, Research in Personnel and Human Resources Journal, 16(1), 53- 101.
Byungnam L., M., & Chee, Y. H. (1996). Business strategy, participative human resource management and organizational performance: The case of South Korea. Asia Pacific Journal of Human Resources, 34(1), 77-94.
Chang, W. J. A. & Huang, T. C. (2005). Relationship between strategic human resource management and firm performance: A contingency perspective. International Journal of Manpower, 26(5), 434-449.
Cianni, M., & Bussard, D. (1994). CEO beliefs, management development, and corporate strategy: An exploratory study. Group & Organization Management, 19(1), 51-66.
Çalışkan, E. N. (2010). The impact of strategic human resource management on organizational performance. Deniz Bilimleri ve Mühendisliği Dergisi, 6(2).
Delery, J. E., & Doty, D. H. (1996). Modes of theorizing in strategic human resource management: Tests of universalistic, contingency, and configurational performance predictions. Academy of management Journal, 39(4), 802-835.
Dess, G. G., & Davis, P. S. (1984). Porter's (1980) generic strategies as determinants of strategic group membership and organizational performance. Academy of Management Journal, 27(3), 467-488.
Dinçer, Ö. (2013). Stratejik yönetim ve işletme politikası, 9.baskı, İstanbul: Alfa Basım.
Dursun, B. (2003). İnsan kaynakları yönetimi, 5. Bası, İstanbul: Beta Basım AŞ.
Düren, Z., (2000). 2000’li yıllarda yönetim, 1. Baskı, İstanbul: Alfa Yayınları.
Düzgün, A. & Çetin, C. (2016). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişki üzerine iş tatmininin aracılık rolü: Trabzon ili örneği, Sosyal Bilimler Metinleri Dergisi ICOMEP Özel Sayısı.
Erdil, O., Alpkan, L. H., Biber, L. (2013). İnsan kaynakları uygulamalarıyla örgütsel performans arasındaki ilişkileri araştırmaya yönelik bir inceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(2).
Fey, C. F., & Björkman, I. (2001). The effect of human resource management practices on MNC subsidiary performance in Russia. Journal of İnternational Business Studies, 59-75.
Genç, K. Y. (2009). Stratejik insan kaynakları yönetimi–örgütsel performans ilişkisi ve türkiye’nin büyük işletmelerinde yapılan bir uygulama. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi SBE.
Gopalakrishna, P., & Subramanian, R. (2001). Revisiting the pure versus hybrid dilemma: Porter's generic strategies in a developing economy. Journal of Global Marketing, 15(2), 61-79.
Green, K. W., Wu, C., Whitten, D., & Medlin, B. (2006). The impact of strategic human resource management on firm performance and HR professionals' work attitude and work performance. The International Journal of Human Resource Management, 17(4), 559-579.
Harel, G. H., & Tzafrir, S. S. (1999). The effect of human resource management practices on the perceptions of organizational and market performance of the firm. Human resource management, 38(3), 185-199.
Haris, L. C., & Ogbonna, E. (2001). Strategic Human Resource Management, Market Orientation, and Organizational Performance. Journal of Business Research, 51(1), 157-166.
Hitt, M. A, Ireland, R. D., & Hoskisson, R. E. (2005). Strategic management: Competitiveness and globalization, Ohio, Thomson South-Western Publishing, 111.
Huselid, M. A., Jackson, S. E., & Schuler, R. S. (1997). Technical and strategic human resources management effectiveness as determinants of firm performance. Academy of Management Journal, 40(1), 171-188.
Huselid, M. A. (1995). The ımpact of human resource management practices on turnover, productivity, and corporate financial performance. Academy of Management Journal, 38(3), 635-672.
Jain, P. (2005). A comparative analysis of strategic human resource management iıssues in an organisational context. Library Review, 54(3), 166-179.
Kalaycı, S. (2008). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. 3. Baski. Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
Macduffie, J. P. (1995). Human resource bundles and manufacturing performance: Organizational logic and flexible production systems in the world auto ındustry. Industrial and Labor Relations Review, 48(2), 197- 221.
Martín-Alcázar, F., Romero-Fernandez, P. M., & Sánchez-Gardey, G. (2005). Strategic human resource management: integrating the universalistic, contingent, configurational and contextual perspectives. The International Journal of Human Resource Management, 16(5), 633-659.
Ozutku, H., & Çetinkaya, M. (2012). Stratejik ınsan kaynaklari yonetimi ve firma performansi arasindaki ıliskide ıcsel ve dissal uyumun moderator etkisi: Türk otomotiv sektorunde bir alan arastirmasi. Ege Academic Review, 12(3), 351-367.
Paauwe, J., & Boselie, P. (2003). Challenging ‘strategic HRM’and the relevance of the institutional setting. Human Resource Management Journal, 13(3), 56-70.
Porter, M. E. (1991). Towards a dynamic theory of strategy. Strategic Management Journal, 12(S2), 95-117.
Porter, M. E., & Advantage, C. (1985). Creating and sustaining superior performance.
Porter, M. E. (2000). Rekabet stratejisi, sektör ve rakip analizi teknikleri (Çeviri:Gülen Ulubilgen). 1. Basım, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Richard, O. C., & Johnson, N. B. (2001). Strategic human resource management effectiveness and firm performance. International Journal of Human Resource Management, 12(2), 299-310.
Saa-Perez, P. D., & Garcia-Falcon, J. M. (2002). A resource-based view of human resource management and organizational capabilities development. International Journal of Human Resource Management, 13(1), 123-140.
Singer, B. P., Bossink, B. A., & Vande Putte, H. J. (2007). Corporate real estate and competitive strategy. Journal of Corporate Real Estate, 9(1), 25-38.
Spillan, J. E., Parnell, J. A., & Virzi, N. (2011). Business strategy and performance: An assessment of retailers in Guatemala. Latin American Business Review, 12(1), 39-58.
Teeratansirikool, L., Siengthai, S., Badir, Y., & Charoenngam, C. (2013). Competitive strategies and firm performance: the mediating role of performance measurement. International Journal of Productivity and Performance Management, 62(2), 168-184.
Tzafrir, S. S. (2006). A universalistic perspective for explaining the relationship between HRM practices and firm performance at different points in time. Journal of Managerial Psychology, 21(2), 109-130.
Wright, P. M., & McMahan, G. C. (1992). Theoretical Perspectives for Strategic Human Resource Management. Journal of Management, 18, 295–320.
Yaşar, F. (2010). Competitive strategies and firm performance: Case study on Gaziantep carpeting sector/rekabet stratejileri ve firma performansi: Gaziantep hali sektörü üzerinde bir durum çalişmasi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(14).
Yavan, Ö. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı, Akademik Bakış Dergisi, 32.
Zhang, Q., & Doll, W. J. (2001). The fuzzy front end and success of new product development: A causal model. European Journal of Innovation Management, 4(2), 95-112.