Hamza KANDEMİR, Duygu YILDIRIM, Mehmet TEZCAN

İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Açık İnovasyona Etkisi: Bilişim Sektöründe Mavi Yaka Çalışanlar Üzerine Bir Araştırma

İnsan kaynakları yönetimi uygulamaları insanların bir örgüte girişinden o örgütten çıkışına kadar geçen süreç içerisinde verimli, etkin ve etkili çalışmasını sağlamak ve örgüte olan katkılarını en üst seviyelere taşıyabilmek için gerçekleştirilmektedir. İşletmelerin rekabetçiliği açısından yenilikçiliğin önemi anlaşıldığından bu yana çalışanların yönetilmesi ve yenilik kapasitelerini desteklemek için insan kaynakları yönetimi uygulamalarını anlamak ilgi duyulan konulardan biri olmuştur. Bu çalışmada bilişim sektörü işletmelerinde alt kademe (mavi yaka) olarak çalışan personelin üzerinde gerçekleştirilen insan kaynakları yönetimi uygulamalarının örgütün açık inovasyon iklimi üzerindeki etkisini belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaç doğrultusunda insan kaynakları yönetimi uygulamalarının (insan kaynakları planlaması, eğitim ve geliştirme, personel güçlendirme, performans değerlendirme, ücret yönetimi ve ödüllendirme sistemi, işe alım ve yerleştirme, işçi sağlığı ve güvenliği) açık yenilik iklimi boyutları (yenilik ve esneklik, dışa odaklanmak ve içgörülü olmak) üzerindeki etkisi istatistiksel olarak ortaya konulmuştur. Araştırma neticesinde insan kaynakları yönetimi uygulamalarından biri olan insan kaynakları planlamasının açık yenilik iklimi boyutlarının üçü üzerinde de etkili olduğu ve işçi sağlığı ve güvenliği uygulamasının ise, dışa odaklanma boyutu üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları, Açık Yenilik İklimi, Bilişim İşletmeleri, Mavi Yakalı Çalışanlar

The Effect of Human Resource Management Practices on Open Innovation: A Research on Blue Collar Employees in IT Business

Human resources management practices are carried out in order to ensure that people efficiently, effective and actively work and to maximize their contribution to the organization during the process from entering an organization to leaving that organization. Since the importance of innovation has been understood in terms of the competitiveness of businesses, it has been one of the topics of interest to manage employees and to understand human resource management practices to support their innovation capacities. This study, it has tried to determine the effect of human resources management practices carried out on the personnel working as a lower level (blue collar) in IT sector businesses on the open innovation climate of the organization. For this purpose, practices of human resource management including human resources planning, training and development, personnel empowerment, performance evaluation, wage management and reward system, recruitment and placement, worker health and safety have been revealed statistically impact on open innovation climate dimensions (innovation and flexibility, outward focus and insight). In conclusion, it has been determined to be effective human resources planning, which is one of the human resources management practices on all three of the open innovation climate dimensions. Also, the occupational health and safety practice has a positive effect on the external focus dimension.

Keywords:

Human Resources Management Practices, Open Innovation Climate, IT Businesses, Blue Collar Employees,

PDF

___

AKTAŞ, Burak Nedim ve ÜLGEN, Beliz (2021), “Yenilikçi İnsan Kaynakları Yönetim Uygulamalarının Örgütsel Çeviklik Üzerindeki Etkisi: Savunma Sanayi İşletmelerinde Bir Araştırma”, Anadolu İktisat ve İşletme Dergisi, S.5(1), ss.49-73.
ALAYOĞLU, Nihat (2010), “Rekabet Üstünlüğü Sağlamada İnsan Kaynakları ve Rekabet Stratejileri Uyumunun Önemi”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.9(17), ss.27-49.
ASIKAINEN, Anna-Leena ve MANGIAROTTI, Giovanni (2016), “Open Innovation and growth in IT Sector”, Service Business, S.11(1), ss.45-68.
BEKTAŞ, Çetin (2019), “İşletmede İş Sağlığı ve Güvenliği Açısından Kalite Güvence Sistemlerinin Rolü”, Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, S.8(20), ss.135-157.
BEUGELSDIJK, Sjoerd (2008), “Strategic Human Resource Practices and Product Innovation”, European Group for Organizational Studies, S.29, ss.821-834.
CANO, Carmen Perez ve CANO, Pilar Quevedo (2006), “Human Resources Management and its Impact on Innovation Performance in Companies”, International Journal of Technology Management, S.35, ss.11-27.
CHEN, Chung-Jen ve HUANG, Jing-Wen (2009), “Strategic Human Resource Practices and Innovation Performance – The Mediating Role of Knowledge Management Capacity”, Journal of Business Research, S.62, ss.104-114.
CINEL, Mehmet Ozan, KARADEMIR, Devrim ve KANDEMIR, Hamza (2021), “Örgüt Kültüründe İş Güvenliğinin Çalışanların Motivasyonu Üzerine Etkisi: Mobilya İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma”, Eurasian Journal of Forest Science, S.9(1), ss.1-19.
DAFT, L. Richard (2012), New Era of Management, International Edition, South-Western (US).
DE CENZO, A. David, ROBBINS, P. Stephen ve VERHULST, L. Susan (2016), Fundamentals of Human Resources Management, Wiley & Sons Publisher, New Jersey (US), 12th Edition.
DESSLER, Gray (2011), Human Resource Management, Pearson Publisher, Boston (US), 12th Edition).
DİNÇER, Evren ve KART, Nükhet Müge (2021), “Örgüt Kültürünün Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisinde Yetenek Yönetiminin Aracılık Rolünün İncelenmesi”, Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, S.13(4), ss.21-42.
ENGELSBERGER, Aurelia, HALVORSEN, Beni, CAVANAGH, Jillian ve BARTRAM, Timothy (2022), “Human Resources Management and Open Innovation: The Role of Open Innovation Mindset”, Asia Pacific Journal of Human Resources, S.60(1), ss.194-215.
ERTÜRK, Mümin (2011), İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Basım Yayım AŞ, İstanbul.
ESMER, Yusuf, ULUSOY, Tolga ve DAYI, Faruk (2020), “Innovation in Participation Banks: A Review on Turkey”, Turkish Studies - Economy, S.15(1), ss.167-184.
ESMER, Yusuf ve DAYI, Faruk (2019), “Stratejik Performans Yönetiminde Finansal Performans Değerlemesi: BİST Otomotiv Sektöründe Bir Uygulama”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, S.22(2), ss.628-645.
FARNESE, Maria Luisa, FIDA, Roberta ve LIVI, Stefano (2015), “Reflexivity and Flexibility: Complementary Routes to Innovation?”, Journal of Management & Organization, S.21(6), ss.1-16.
GENTY, Kabiru Ishola (2021), “Green Human Resource Management Practices and Organisational Sustainability”, Human Resource Management Practices for Promoting Sustainability (Ed. Sulaiman Olusegun Atiku), IGI Global Publication, Hershey (US).
GUEST, A. David (1987), “Human Resource Management and Industrial Relations”, Journal of Management Studies, S.24(5), ss.503-521.
GUPTA, K. Ashok ve SINGHAL, Arvind (1993), “Managing Human Resources for Innovatıon and Creativity”, Research-Technology Management, S.36(3), ss.41-48.
GÜNEY, Salih (2014), İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayıncılık, Ankara.
HAIR, F. Joseph, HULT, G. M. Thomas, RINGLE, M. Christian ve SARSTEDT, Marko (2021), A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM), Sage Publications, California (US).
HARTER, James K., SCHMIDT, Frank L. ve HAYES, Theodore L. (2002), “Business-Unit-Level Relationship between Employee Satisfaction, Employee Engagement, and Business Outcomes: A Meta-Analysis”, Journal of Applied Psychology, S.87(2), s.268-279.
KALAYCI, Şeref (2005), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayın Dağıtım, İstanbul.
KAMIS, Arasinah, SAIBON, Ramdzan Ali, YUNUS, Faizal Amin, RAHIM, Mohd Bekri, HERRERA, Lazaro Moreno ve MONTENEGRO, Luis Pedro Yturria (2020), “The SmartPLS Analyzes Approach in Validity and Reliability of Graduate Marketability Instrument”, Social Psychology of Education, S.57(8), ss.987-1001.
KANDEMİR, Hamza (2016), “Ulusal Kültürün İş Tatminine Etkisinde, Örgüt Kültürünün Aracılık Etkisini Kısmi En Küçük Kareler Yol Analizi ile Ölçülmesi”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, S.4(32), ss.310-326.
KANDEMIR, Hamza ve ÖZDAŞLI, Kürşat (2019), “Olumlu İnformel İletişimin Personel Güçlendirme Araciliği ile İş Yeri Mutluluğuna Etkisi: Araştirma Görevlileri Üzerine Bir Araştirma”, Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, S.7(18), ss.242-258.
KARAGÖZ, Hüseyin (2022), “Dijital Çağda Yönetimde Yeni Bir Anlayış: Dijital İkiz Entegrasyonu”, Dijital Çağda Yönetim Üzerine Güncel Konular ve Araştırmalar (Ed. Sümeyra CEYHAN, Serkan ADA), Nobel Yayınevi, Ankara.
KARAKULLE, İsmail (2020), “The Impacts of Employees Perceptions on Human Resource Management Practices on Organizational Commitment and Job Satisfaction: An Application in the Service Sector”, Unpublished PhD Thesis, Karabuk University Graduate School of Education, Karabük.
KAYA, Uğur (2013), İnsan Kaynakları Muhasebesi, Beta Basım Yayım, İstanbul.
KINAŞ, Yasemin (2021), “Kısmi En Küçük Kareler Yapısal Eşitlik Modellemesiyle Aracılık ve Düzenleyicilik Etkilerinin Araştırılması ve Bir Uygulama”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
KURTULUŞ, Kemal (1989), İşletmelerde Araştırma Yöntem Bilimi, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayınları, İstanbul.
LEONARD-BARTON, Dorothy (1992), “Core Capabilities and Core Rigidities: A Paradox in Managing New Product Development”, Strategic Management Journal, S.11, ss.111–125.
LI, Yunjian, LI, Li ve WU, Zhaocong (2022), How to Benefit from Open Innovation? The Moderating Effect of Open Culture and Open Organization, IEEE Transactions on Engineering Management Publisher, US, ss.1-14.
LING, Tan Cheng ve NASURDIN, Aizzat Mohd. (2010), “Human Resource Management Practices and Organizational Innovation: An Empirical Study in Malaysia”, Journal of Applied Business Research, S.26(4), ss.105-116.
NAQSHBANDI, M. Muzamil, TABCHE, Ibrahim ve CHOUDHARY, Neetu (2018), “Managing Open Innovation: The Roles of Empowering Leadership and Employee Involvement Climate”, Management Decision, S.57(3), ss.703-723.
NI, Guodong, XU, Heng, CUI, Qingbin, QIAO, Yaning, ZHANG, Ziyao, LI, Huaikun ve HICKEY, Paul J. (2021), “Influence Mechanism of Organizational Flexibility on Enterprise Competitiveness: The Mediating Role of Organizational Innovation”, Sustainability, S.13(1), ss.176(1-23).
OGINK, Ruben H.A.J., GOOSSEN, Martin C., ROMME, A. Goerges L. ve AKKERMANS, Henk (2023), “Mechanisms in open innovation: A review and synthesis of the literature”. Technovation, S.119, ss.102621(1-15).
PALUMBO, Rocco, MANESH, Mohammad Fakhar, PELLEGRINI, Massimiliano Matteo ve FLAMINI, Giulia (2022), “Setting the Conditions for Open Innovation in the Food Industry: Unravelling the Human Dimension of Open Innovation”, British Food Journal, S.124(6), ss.1786-1809.
PANACEK, E. Edward ve THOMPSON, Cheryl Bagley (2007), “Sampling Methods: Selecting Your Subjects”, Air Medical Journal, S.26(2), ss.75-78.
PATTERSON, G. Malcolm, WEST, A. Michael, SHACKLETON, J. Viv, DAWSON, F. Jeremy, LAWTHOM, Rebecca, MAITLIS, Sally, ROBINSON, L. David ve WALLACE, M. Alison (2005), “Validating the Organizational Climate Measure: Links to Managerial Practices, Productivity, and Innovation”, Journal of Organizational Behavior, S.26(4), ss.379-408.
PELENK, Saadet Ela (2020), “İnovatif (Yenilikçi) İnsan Kaynakları Uygulamalarının Yenilik Kültürüne Etkisi”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.19, ss.237-261.
REMNELAND‐WIKHAMN, Björn ve WIKHAMN, Wajda (2011), “Open Innovation Climate Measure: The Introduction of a Validated Scale”, Creativity and Innovation Management, S.20(4), ss.284-295.
RINGLE, M. Christian, DA SILVA, Dirceu ve BIDO, Diógenes (2014), “Structural Equation Modeling with the SmartPLS”, Brazilian Journal of Marketing, S.13(2), ss.56-73.
SABUNCUOĞLU, Zeyyat (2013), Uygulama Örnekleriyle İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
SADULLAH, Ömer (2013), “İnsan Kaynakları Yönetimine Giriş: İnsan Kaynakları Yönetiminin Tanımı, Önemi ve Çevresel Faktörler”, İnsan Kaynakları Yönetimi (Ed. Ömer Sadullah), Beta Yayınları, İstanbul.
SCARBROUGH, Harry (2003), “Knowledge Management, HRM, and the Innovation Process”, International Journal of Manpower, S.24(5), ss.501-516.
SZYMURA-TYC, Maja (2021), “Learning by Outward and Inward Internationalization and the Outward/Inward Innovativeness of Firms in Poland”, International Journal of Management and Economics, S.57(1), ss.44-68.
STEWARD, L. Greg ve BROWN, G. Kenneth (2009), Human Resources Mangement (Linking Strategy and Practice), Wiley & Sons Publisher, New Jersey (US).
STOREY, John (1995), Human Resource Management: A Critical Text, Routledge Publisher, London (UK).
SCHIPPERS, C. Michaéla, WEST, A. Michael ve DAWSON, F. Jeremy (2015), “Team Reflexivity and Innovation: Themoderating Role of Team Context”, Journal of Management, S.41(3), ss.769-788.
TEKİN, Ömer Akgün ve ÇIDEM, Gamze (2015), “Turizm Öğrencilerinin Mutfak Departmanına Yönelik Tutumları Ölçeği: Bir Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”, Journal of International Social Research, S.8(39), ss.975-986.
TOKMAK, Mahmut, KANDEMİR, Hamza, KARACA, Metin ve AYDOĞAN, Serdar (2022), “Sosyal Sermayenin Akademik Başarıya Etkisi: Gelendost Meslek Yüksekokulu Örneği”, Premium E-Journal of Social Science, S.6(20), ss.160-176.
WAHEED, Abdul, MIAO, Xiaoming, WAHEED, Salma, AHMAD, Naveed ve MAJEED, Abdul (2019), “How New HRM Practices, Organizational Innovation, and Innovative Climate Affect the Innovation Performance in the IT Industry: A Moderated-Mediation Analysis”, Sustainability, S.11(621), ss.1-21.
WONG, Ken Kwong-Kay (2013), “Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM) Techniques using SmartPLS”, Marketing Bulletin, S.24(1), ss.1-32.
WONG, Ken Kwong-Kay (2016), “Mediation Analysis, Categorical Moderation Analysis, and Higher-Order Constructs Modeling in Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM): A B2B Example using SmartPLS”, Marketing Bulletin, S.26(1), ss.1-22.