TÜRKMEN TÜRKÇESİNDE OVNUK BÖLEKLER

Yazıda Türkçedeki enklitikler üzerine yapılan çalışmalar ve ileri sürülen görüşler doğrultusunda Türkmen Türkçesindeki bazı dil birliklerinin kullanım ve işlevleri incelenmiştir. Farklı görüşler de değerlendirilerek bu yapıların enklitik olup olmadıkları gözden geçirilmiş ve sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır.Anahtar Sözcükler: Türkçe, ovnuk bölek, enklitik, Türkmen Türkçesi, pekiştirme.

Anahtar Kelimeler:

Türkçe, ovnuk bölek, enklitik, Türkmen Türkçesi, pekiştirme

-

In this article, the studies and views on Turkmen Turkish some construct of languages are examined in terms of use and fuction. Also are evaluated different opinions, these structures is reviewed, whether they are enclitic. Eventually tried to be reach the conclusion

Keywords:

Turkish, clitic, enclitics, Turkmen Turkish, emphatic,

PDF

___

A. M. Gorkıy Adındakı Türkmen Dövlet Universiteti Türkmen Dili Kafedrası (1962). Häzirki Zaman Türkmen Dili – Sintaksis, Aşgabat. (HZTD-S)
AXMEDOV A. (1961). “-mi yüklemesi ve uning kullanişige dair”, “Uzbek tili ve adabiyeti meseleleri”, Taşkent, N 3, s. 45–49.
AMANGELDİN I. (2014). Hekayalar Toplumı, (http://www.ertir.com e-tarih 02. 2015) (HT)
AŞIROV Ç. (1986). Göreş, Aşgabat: Türkmenistan Neşiryatı (G)
AZIMOV P., AKBABAYEV A., ATANIYAZOV S., ÇARIYEV M., VEYİSOV B. (2008). Türkmen Dili - Okuv Kitabı, Aşgabat. (TD)
BARUTÇU ÖZÖNDER, F. Sema (2001) “Türkçe Enklitik Edatlar Üzerine: çI / çU”, Kök Araştırmalar, Cilt III, sayı: 2, Güz, s. 75–86.
BAYLIYEV H. (1960). Häzirki Türkmen diliniñ grammatikasınıñ gısga kursı. I. Bölüm, Aşgabat, 1948, s. 17–19; Häzirki zaman Türkmen dili, Aşgabat, s. 448–452.
BİRAY N. (2008). “Kazak Türkçesinde Sınırlandırma İşlevli Dil Birlikleri Üzerine gana, qana, tek, -aq”, Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, c.5, s. 4 (Aralık), s.48–83.
____________ (2009). “Kazak Türkçesinde Modal Söz (Kelimenin Dokuzuncu Türü mü?)”, Turkish Studies, Volume 4/3 Sring, s.338–361.
CLAUSON Sir G. (1972). An Etymological Dictionary of Pree-Thirteenth-Century Turkish, Oxford.
CRYSTAL D. (1994). A Diztionary of Linguistics and Phonetics, Blackwell, Oxford.
ÇAĞATAY S. (1978a) “Türkçede ki < erki”. Türk Lehçeleri Üzerine Denemeler, AÜ DTCF Yay. Ankara, s.266–271.
_________________ (1978b) “Kazan Lehçesinde Bazı Te’kitler”, Türk Lehçeleri Üzerine Denemeler, AÜ DTCF Yay. Ankara, s.168–175.
DEMİR İ. (2014). “Güneybatı Anadolu Ağızlarındaki Pekiştirme Ekleri Üzerine”, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7/2, s. 106 – 124.
DERYAYEV H., Ikbal (http://talyplar.com/read.php?bid=18841 e-tarihi 01. 2015).
DERYAYEV H. (?) Eserler Yıgındısı, I. Tom, Ikbal – Roman. (HD)
ERCİLASUN A. B. (Editör) (2007) Türk Lehçeleri Grameri, Ankara: Akçağ Yay.
_________________ (2008) “La Enklitiği ve Türkçede Bir Pekiştirme Enklitiği Teorisi”, Dil Araştırmaları, S.2-Bahar, Ankara, 35–56.
ERDAL M. (1991) Old Turkic Word Formation, C. I,II. Wiesbaden.
_____________ (2000). “Clitics in Turkish”, Studies on Turkish and Turkic Languages, Proceedings of the Ninth International Conference on Turkish Linguistics, Lincoln College, Oxford, August 12–14, 1998. (Edited by Aslı Göksel and Celia Kerslake), Wiesbaden, s. 41–48.
ERGİN M. (1988). Türk Dil Bilgisi, İstanbul.
EZİZOV G. (1995). Saylanan Eserler, Bereket-Bina. (GESE)
GABAİN A.von. (Çev. M. AKALIN) (1988). Eski Türkçenin Grameri, Ankara: TDK Yay.
GOLİ A. (2012). Göroglı Eposı, Türkmeni Halkınıñ Medeni-Sıyası Ocagı, Sweden. (GE) GURBANNEPESOV K. (1995). Oylanma Bayrı, Aşgabat. (KG)
HACIEMİNOĞLU N. (1992) Türk Dilinde Edatlar, İstanbul: MEB Yay.
İPEK, B. (2009). “Divanü Lugati’t-Türk’te Geçen Enklitik Edatları”, Turkish Studies, Volume 4/3 Sring, s. 1199–1212.
KARAAĞAÇ G. (2009). “Edat Üzerine Düşünceler”, Gazi Türkiyat, Güz, sayı:5, s. 157–169.
KARAHAN L. (2009) “Vurgulama İşlevli Dil Birimleri Üzerine”, İstanbul Kültür Üniversitesi Uluslar arası Türk Dili ve Edebiyatı Kongresi. (27–28 Ağustos 2007), C.I, İstanbul, s.313–322.
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Grameri-I, Fiil – Basit Çekim (2006), Ankara: TDK Yay.
KAŞGARLI S. Mahmut (2004). “Uygur Türkçesinde la Edatı Üzerine”, V. Uluslar arası Türk Dili Kurultayı Bildirileri II, Ankara, s.1731–1735.
KOCASAVAŞ Y. (2003). “Çağatay Metinlerinde Görülen LA Hakkında”, Türk Dünyası Araştırmaları, sayı: 242, Şubat, s. 183–188.
KOÇ A. (2010). “Kelime Sonunda Ünsüz Türemesi”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 28, s. 47–67.
KORKMAZ Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara.
________________ (1995–1). “Türkçede ok/ök Pekiştirme (İntensivum) Edatı Üzerine”, Türk Dili Üzerine Araştırmalar. I, TDK Yay. Ankara, s. 98–109.
_________________ (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), Ankara.
LESSİNG Ferdinand D. (1995). Mongolisch – English Dictionary, Bloomington- İndiana, 1995. (Türkçe çev.: G. KARAAĞAÇ (2003), Moğolca-Türkçe Sözlük, TDK Yay., Ankara.).
NALBANT, M. Vefa (2004). “Türkçe Enklitik Edatı “LA””, V. Uluslar arası Türk Dili Kurultayı Bildirileri II, (20–26. 09. 2004). TDK Yay. Ankara, s. 2157–2174.
NALBANT ÖZKAN, B. (2005). “Ne Kelimesinin Farklı Bir Kullanışı Üzerine” Türkoloji Dergisi, XVI. Cilt, Dil ve Edebiyat Araştırmaları Derneği Yayınları:4, s. 73–86.
NASKALİ GÜRSOY, E. (1997). Türk Dünyası Gramer Terimleri Kılavuzu, Ankara: TDK Yay.
NURMAHANOVA Ä. N. (1971). Türki Tilderiniñ Salıstırmalı Grammatikası, Almatı. (TTSG)
ÖNER M. (1999). “Türkçede Edatlı İsim Çekimi”, Türk Dili, Ocak, s.565.
_____________ (1999). “Edatların 'Karşılaştırma' ve 'Sınırlandırma' Bağlantıları”, TDAY-Belleten, 1999/I-II, Ankara, s. 147–157.
ÖNLER; Z. (1996). “Türkçede LA Zarf Eki”. Uluslar arası Türk Dili Kongresi, 1992, Bildiriler, Ankara: TDK Yay.
RAMSTEDT Vvedeniye v altayskoe yazıkavaniye (russkiy perevod), M., 1957, s. 78.
RÄSÄNEN M. (1957). Materialen zur Morphologie der Türksprachen Sprachen, Helsinki.
SALAN E. (2011). “Türkmen Türkçesi ile Türkiye Türkçesinde “hem” Sözcüğünün İşlev Bakımından Karşılaştırılması”, Turkish Studies, Volume 6/11 Winter, s. 1670–1686.
ŞAHİN E. (2009). “Tatar Türkçesinde uk/ük Kuvvetlendirme Edatı”, Türk Dünyası Araştırmaları, sayı:180, s.203–215.
TEMİR A. (1946). “Uygurca Ançulayu ve Altay Dillerinde Ançu Sözü Hakkında”, Türk Dili-Belleten, seri: III, sayı. 6–7 (Mart), s. 569–585.