DOĞRUDAN ÖĞRETİM MODELİNE DAYALI KONUŞMA EĞİTİMİNİN 5. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN KONUŞMA BECERİLERİNE VE KONUŞMA KAYGILARINA ETKİSİ

Bu araştırmada Doğrudan Öğretim Modeline dayalı konuşma eğitiminin 5. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına olan etkisi araştırılmıştır. Çalışma, 2015-2016 eğitim öğretim yılının güz yarıyılında Bartın İMKB Ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Bu okuldaki 5. sınıflardan biri deney biri kontrol grubu olarak seçilmiş ve her iki grupta da 21 öğrenci araştırmaya katılmıştır. Deney grubundaki dersler Doğrudan Öğretim Modeli temel alınarak hazırlanan ders programı ile kontrol grubundaki dersler ise Türkçe dersi öğretmen kılavuz kitabındaki konuşma etkinliklerine ait yönergelere uygun şekilde işlenmiştir. Araştırmada ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmış, 10 haftalık bir sürede gerçekleştirilen uygulamanın verileri araştırmacı tarafından geliştirilen "Konuşma Becerilerini Değerlendirme Formu" ve Demir ve Melanlıoğlu (2014) tarafından geliştirilen "Ortaokul Öğrencileri İçin Konuşma Kaygısı Ölçeği" ile toplanmıştır.Çalı?mada her iki gruba ön test ve son test uygulanmı?tır. Ara?tırmada veriler ara?tırmacı ve bir alan uzmanı tarafından değerlendirilmi?, sonuçlar SPSS 20.0 paket programı ile analiz edilmi?tir. Analizde öncelikle Kolmogorov-Smirnov normallik testi uygulanmı?, dağılımın normal olduğu veriler t testi, normal olmadığı veriler ise Mann Whitney U testi ile analiz edilmi?tir. Uygulama sonucunda deney grubundaki öğrencilerin hem konu?ma becerilerinde hem de konu?ma kaygılarında kontrol grubuna göre anlamlı bir farklılık ortaya çıktığı tespit edilmi?tir.

THE EFFECT OF SPEAKING EDUCATION BASED ON DIRECT INSTRUCTION TEACHING MODEL ON SPEAKING SKILLS AND SPEAKING ANXIETY OF 5TH GRADE STUDENTS

This research investigates the effect of speaking education based in direct instruction teaching model on speaking skills and speaking anxiety of 5th grade students. The study was conducted at Bartın İMKB Secondary School in 2015-2016 academic years. One of the 5th grades at the school was selected as control group and 21 students participated to the study from each group. Courses in the test group were taught through curriculum based on Direct Instruction Teaching Model while courses in the control group were taught based on the instructions given in speaking activities at teacher's guidebook of Turkish course. Semi-experimental design with pre-test and post-test control group was applied in this research. The study lasted for 10 weeks and the data were collected through “Evaluation Form of Speaking Skills” developed by the researcher and “Speaking Anxiety Scale for Secondary School Students” developed by Demir and Melanlıoğlu (2014)

PDF

___

AKDEMĠR-DOĞANAY, Ç. (2014). Görme Engelli Çocuklarda Öykü Anlama Becerilerini Kazanmada Doğrudan Öğretim Yöntemiyle Sunulan Hikâye Haritasının Etkililiği.
YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
AKYOL, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
ARHAN, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Eğitimi-Ankara İli Örneği. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
ARSLAN, A. (2012). Üniversite Öğrencilerinin “Topluluk KarĢısında KonuĢma” ile Ġlgili ÇeĢitli GörüĢleri (Ağrı Ġbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7 (3), 221- 231.
ARSLAN, F. (2010). Türkçe ve Sınıf Öğretmenlerinin Konuşma Eğitimi ve Konuşma Etkinlikleri Hakkındaki Görüşleri-Kırıkkale İli Örneği. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale: Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
AġILIOĞLU, B. ve ÖZKAN, E. (2013). Ortaokul Öğrencilerinin Yazma Kaygılarının Bazı DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi: Diyarbakır Örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, 6 (6), 83-111.
AYDIN, Ġ. S. (2012). KonuĢma Hazırlama. M. Kaçalin, E. Örgen ve K. Altun (Ed). Yazılı ve sözlü anlatım (s. 298-317). Ankara: Elhan Yayınları.
AYDIN, S. ve TAKKAÇ, M. (2007). Ġngilizceyi Ġkinci Dil Olarak Öğrenenlerde Sınav Kaygısının Cinsiyet ile ĠliĢkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (1), 259-266.
BASIC, L. (2011). Speaking Anxiety: An Obstacle to Second Language Learning? (Thesis).
Högskolan i Gävle, Akademin för Utbildning Och Ekonomi: Sweden.
BHATTACHARJEE, N. (2008). Developing Speaking Skill at Secondary and Higher Secondary Levels: Problems and Few Recommendations. Stamford Journal of English, 4, 15-29.
BOYLU, E. ve ÇANGAL, Ö. (2015). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Bosna-Hersekli Öğrencilerin KonuĢma Kaygılarının ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 4 (1), 349-368.
CLEMENTS, K. ve TURPIN, G. (1996). Physiological Effects of Public Speaking Assessed Using a Measure of Palmar Sweating. Journal of Psychophysiology, 10 (4), 283-290.
CRESWELL, J. W. (2014). Araştırma Deseni: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları (Çev. Ed. S. B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
ÇELĠK, S. (2007). Zihinsel Yetersizlik Gösteren Çocuklara Kavram Öğretiminde Doğrudan Öğretim ve Eşzamanlı İpucuyla Öğretimin Etkililik ve Verimliliklerin Karşılaştırılması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
ÇĠFTÇĠ, Ġ. ve SUCUOĞLU, B. (2004). Bilişsel Süreç Yaklaşımıyla Sosyal Beceri Öğretimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
DEMĠR, T. ve MELANLIOĞLU, D. (2014). Ortaokul Öğrencileri için KonuĢma Kaygısı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalıĢması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 47 (1), 103-124.
DOĞAN, Y. (2009). KonuĢma becerisinin GeliĢtirilmesine Yönelik Etkinlik Önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
DUMAN, N. (2006). Hikâye Haritası Yönteminin Eğitilebilir Zihinsel Engelli Öğrencilerin Okuduğunu Anlama Becerileri Üzerindeki Etkisi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Bolu: Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
EKERGĠL, Ġ. (2000). Zihin Engelli Çocuklara Zıtlık Kavramlarını Öğretmede Doğal Dille Uygulanan Doğrudan Öğretim Yönteminin Etkililiği. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
ER, O. ve DEMĠR, Ö. (2013). KonuĢma Becerisinin Türkçe Öğretmenleri Tarafından Kullanılabilirliğine ĠliĢkin Türkçe Öğretmeni Adaylarının GörüĢlerinin Ġncelenmesi. Turkish Studies, 8 (1), 1417-1436.
ER, S. (2015). Etkili ve Güzel Konuşma Sanatı. Ġstanbul: Hayat Yayınları. ERDEM, Ġ. (2013). KonuĢma Eğitimi: Kuram, Uygulama, Ölçme ve Değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed). Türkçe Öğretimi El Kitabı (s. 181-220). Ankara: Pegem Yyaınları.
ERGĠN, A. (2014). Eğitimde Etkili İletişim. Ankara: Anı Yayıncılık. GAIBANI, A. ve ELMENFI, F. (2014). The Role of Gender in Influencing Public Speaking Anxiety. International Journal of Gender and Women’s Studies 2 (2), 105-116.
GRUGEON, E., DAWES, L.,SMITH, C. ve HUBBART, L. (2005). Teaching, Speaking & Listening in the Primary School. London: David Fulton Publishers Ltd.
GÜNEġ, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayıncılık.
GÜZEL, R. (1998). Alt Özel Sınıflardaki Öğrencilerin Sesli Okudukları Öyküyü Anlatma Becerisini Kazanmalarında Doğrudan Öğretim Yöntemiyle Sunulan Bireyselleştirilmiş Okuduğunu Anlama Materyalinin Etkililiği. YayımlanmamıĢ doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
HOLLINGGSWORTH, J. ve YBARAA, S. (2009). Explicit Direct İnstruction: The Power Of The Well-Crafted, Well-Taught Lesson. California: Corwin Press.
ĠLĠK, ġ. ġ. (2009). Hafif Düzeyde Öğrenme Güçlüğüne Sahip Öğrencilerde Doğrudan Öğretim Yönteminin Fen ve Teknoloji Dersine İlişkin Kavramların Öğretiminde Etkililiğinin Değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KAHYAOĞLU, F. (2010). Zihin Engelli Bireylere İkişerli ve Üçerli Atlayarak Sayma Becerisinin Öğretiminde Doğrudan Öğretim Yönteminin Etkililiği. YayımlanmamıĢ yüksek Lisans Tezi, Bolu: Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KARAKOÇ-ÖZTÜRK, B. ve ALTUNTAġ, Ġ. (2012). Ġlköğretim Ġkinci Kademede KonuĢma Eğitimine Yönelik Öğretmen GörüĢleri: Nitel bir çalıĢma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1 (2), 342-356.
KATRANCI, M. ve KUġDEMĠR, Y. (2015). Öğretmen Adaylarının KonuĢma Kaygılarının Ġncelenmesi: Sözlü Anlatım Dersine Yönelik Bir Uygulama. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 415-445.
KAVRUK, H. ve DENĠZ, H. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin KonuĢma Kaygıları (Samsun Ġli Örneği). Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 15, 63-89.
MEB. (2006). Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları.
MELANLIOĞLU, D. ve DEMĠR, T. (2013). Türkçe Öğrenen Yabancilar Için KonuĢma Kaygisi Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik ÇaliĢmasi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6 (3), 389-404.
MOORE, D. J. (2007). Direct Instruction: Targeted Strategies for Student Success. http://insideng.com/profdev/guides/Moore_Instruction.pdf adresinden eriĢilmiĢtir.
NALINCI, A. N. (2000). Avrupa Birliği’ne Tam Üyelik Yolunda Başarının Anahtarı: Yeniden Yapılanma. Ankara: Ümit Yayınları.
ÖZDEMĠR, E. ve GÜR, H. (2011). Matematik Kaygısı-EndiĢesi Ölçeğinin (MKEÖ) Geçerlik ve Güvenirlik ÇalıĢması. Eğitim ve Bilim, 36 (161), 39-50.
ÖZMEN, H. (2015). Deneysel AraĢtırma Yöntemi. M. Metin (Ed.), Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri içinde (ss. 47-76). Ankara: Pegem Yayınları.
PERKINS, D. N. (1992). Smart schools: Better Thinking and Learning for Every Child. New York: The Free Press.
SALAWAY, J. L. (2008). Effıcacy of a Direct İnstruction Approach to Promote Early Learning (Master’s thesis). Duquesne University, USA.
SEVĠM, O. (2012). Öğretmen Adaylarına Yönelik KonuĢma Kaygısı Ölçeği: Bir Geçerlik ve Güvenirlik ÇalıĢması, Turkish Studies, 7 (2), 927-937.
STEIN, M., CARNINE, D. ve DIXON, R. (1998). Direct instruction: Integrating Curriculum Design and Effective Teaching Practice. Interventıon in School And Clinic, 33 (4), 227- 234.
TEMĠZ, E. (2015). Pedagojik Formasyon Alan Öğretmen Adaylarının KonuĢma Kaygıları. Turkish Studies, 10 (3), 985-992.
TEMĠZKAN, M. (2013). KonuĢma Becerisi. Konuşma eğitimi-Sözlü Anlatım içinde (s. 199- 238). Ankara: Pegem Yayınları.
TOGUN, Z. (2011). Direct Instruction and African American Middle School Students (Master’s thesis). Gonzaga University: USA.
TUNÇEL, H. (2015). Yabancı Dil Olarak Türkçe KonuĢma Kaygısının ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Yabancı Dil Olarak Türkçe Araştırmaları Dergisi, 2, 107-135.
VAYĠÇ, ġ. (2008). Zihinsel Yetersizlikten Etkilenmiş Öğrencilere Hayat Bilgisi Öğretiminde Doğrudan Öğretim Yöntemi Ve Şematik Düzenleyiciyle Öğretimin Karşılaştırılması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
WALLACE, T., STARIHA, W. E. ve WALBERG, H.W. (2004). Teaching Speaking, Listening and Writing Wallace. International Academy of Education.
WATKINS, C.L. ve SLOCUM, T. A. (2003). The Components of Direct Instruction, Journal of Direct Instruction, 3, (2), 75-110.
YILDIZ, B. G. (2011). Kaygının Dikkat Süreçleri Üzerindeki Etkisinin Olaya İlişkin Potansiyeller ile Değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul: Ġstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.