11 Eylül saldırılan sonrası ulusal ve uluslararası güvenlik politikalarında yaşanan değişim sadece ABD değil, aynı zamanda AB politikalannda da kendini göstermiştir. Polis ve adli işbirliğini aktif hale getirerek ulusal mevzuatlannda uyumlaştırmaya giden AB, bir yandan alınan önlemler bakımından entegrasyonun hızlanmasına katkı sağlarken öte yandan da güvenlik alanında Atlantik ötesi bağlannı da sıkılaştırma yolunu seçmiştir. Ancak küresel terörle mücadelede işbirliği ve alman önlemler güvenlik algılamasında getirdiği değişimlerin yanı sıra sivil hak ve özgürlüklerin korunması açısından da AB'yi önemli bir ikilem içerisinde bırakmıştır. Güvenlik ihtiyacı ve sivil hak ve özgürlükleri arasında kurulması gereken denge, özellikle transatlantik işbirliği çerçevesinde alman önlemler bakımından, AB çok sık tartışılan konulardan biri haline gelmiştir. Bu çalışma da AB'nin terörle mücadele politikalannda içine düştüğü açmaz ve kurması gereken güvenlik-sivil hak ve özgürlükler dengesini, PNR davası örneğinden yola çıkarak ele almaktadır.

The change in national and international security policies after 9/11 finds a ground not only in US policies but also those of the EU. The EU has chosen the way of harmonizing national legislation through activation of police and judicial cooperation whereby it has tried to contribute the integration. On the other hand, the EU is on the way of increasing its transatlantic ties. However, cooperation in fight against global terror and measures led to make the EU find itself in a dilemma as well as causing change in security perception. The required balance in between security need and civil liberties, particularly in terms of transatlantic cooperation, became the one of the most debatable issues in the EU. This study deals with the dilemma which the EU has experienced for in terms of counter-terrorism policies and with the balance between security and civil liberties, through the sample of PNR Case.