INVESTIGATION OF DEVELOPMENTAL LEVELS OF CHILDREN BETWEEN 0-6 YEARS AND THEIR MOTHER'S LIFE SATISFACTION IN TERMS OF VARIOUS VARIABLES

Especially the first years are of great importance when evaluated developmentally. In order to be able to talk about functional and healthy progress in all developmental areas, the necessity of proper structuring of the opportunities offered to the child in the pre-school period is a priority. One of the elements that will ensure that children's developmental levels are at the desired level is their parents' own personality patterns. The answer to this question is the extent to which life satisfaction can be explained in this pattern. In this context, the aim of this research is to examine the developmental levels of children between 0-6 years and their life satisfaction in terms of various socio-demographic variables. The study was designed using the quantitative methods of scanning and relational modeling and it is a sample of 201 children between 0-6 years of age and their mothers who are registered to Akçalar and Işıktepe Family Health Centers of Nilüfer District of Bursa. Data from the study were obtained from the 'Life Satisfaction Scale', 'Ankara Development Screening Inventory' and 'Denver II Developmental Screening Test'. The McNemar test, Friedman test, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis H test, Multi-eyed Chi-square test, 2x2 Chi-square test and Pearson Correlation coefficient were used in the analysis phase of data analysis. As a result of there search, it is seen that there is a relation between the life satisfaction and the monthly average income situation and the perception of the mothers' spouse's interest in their children and the life satisfaction of the mothers.

0 - 6 YAŞ ARASI ÇOCUKLARIN GELİŞİM DÜZEYLERİ İLE ANNELERİNİN YAŞAM DOYUMLARININ ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMES

Gelişimsel olarak değerlendirildiğinde özellikle ilk yıllar büyük önem taşımaktadır. Tüm gelişim alanlarında işlevsel ve sağlıklı bir ilerlemeden söz edebilmek için okul öncesi dönemde çocuğa sunulan olanakların doğru yapılandırılmasının gerekliliği ön plana çıkmaktadır. Çocukların gelişim düzeylerinin istenilen seviyede olmasını sağlayacak unsurlardan biri de ebeveynlerinin kendi kişilik örüntüleridir. Bu örüntünün içerisinde yaşam doyumunun ne düzeyde açıklanabilir ol duğu ise cevap aranabilecek sorular arasında yer almaktadır. Bu kapsamda bu araştırmanın amacı 0 - 6 yaş arası çocukların gelişim düzeyleri ile annelerinin yaşam doyumlarının çeşitli sosyo - demografik değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırma, nicel yön temlerden olan tarama modeli ve ilişkisel modelden yararlanılarak tasarlanmış olup, Bursa ili Nilüfer ilçesine bağlı Akçalar ve Işıktepe Aile Sağlığı Merkezlerine kayıtlı 0 - 6 yaş arasındaki 201 çocuk ve onların anneleri araştırmanın örneklemini oluşturmuşt ur. Araştırmanın verileri ‘Yaşam Doyumu Ölçeği’, ‘Ankara Gelişim Tarama Envanteri’ ve ‘Denver II Gelişimsel Tarama Testi’nden elde edilmiştir. Verilerin analizi aşamasında ilgili parametreler göz önünde bulundurularak McNemar Testi, Friedman Testi, Mann - Wh itney U Testi, Kruskal - Wallis H Testi, Çok Gözlü Ki - Kare Testi, 2x2 Ki - Kare Testi ve Pearson Korelasyon Katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, yaşam doyumu ile aylık ortalama gelir arasında yüksek gelire sahip anneler lehine; annelerin eşlerinin ço cukları ile ilgilenmelerine ilişkin algıları ile yaşam doyumları arasında ise eşlerinin daha fazla ilgilendiğini ifade eden anneler lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür.

PDF

___

Aasheim, V., Waldenström, U., Rasmussen, S., Espehaug, B., Schytt, E. (2014). “Satisfaction With Life During Pregnancy And Early Motherhood İn First-Time Mothers Of Advancedage: A Population- BasedLongitudinalStudy”. BMC Pregnancyand Childbirth, 14: 86-94.

Acar, M. (2009). Zihinsel Ve Fiziksel Özürlü Çocuğa Sahip Anne Ve Babaların Yaşam Doyumu Ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi.Yüksek Lisans Tezi,Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü,Konya.

Akandere, M., Acar, M., Baştuğ G. (2009). Zihinsel Ve Fiziksel Engelli Çocuğa Sahip Anne Ve Babaların Yaşam Doyumu Ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22 (1): 23-32.

Akarsu, Ö. (2014). Zihinsel Yetersiz Çocukların Aile Yükü, Özbakım Becerileri, Annelerinin Yaşam Doyumu Ve Etkileyen Faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Edirne.

Baker, BL.,Blacher, J., Olsson, MB. (2005). “Preschool Children With And Without Developmental Delay: Behavior Problems, Parents’ Optimism And Well-Being”. Journal of Intellectual Disability Research, 49(8); 575-590.

Balkanlı, N. (2008). Otistik Çocuğu Olan ve Olmayan Annelerde Yaşam, Kalitesi, Yaşam Doyumu Ve Umutsuzluk Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Barajsa-Zganec, A., Hanzek, I. (2014). “Social Development Of Preschool Children İn Croatia: Contributions Of Child Temperament, Maternal Life Satisfaction And Earing Practices”. Journal of Child andFamily Studies, 23: 105-117.

Bayram, N., Sam, N., Aytaç, S., Aytaç, M. (2010).“Yaşam Tatmini Ve Sosyal Dışlanma”. "İş, Güç" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 12(4): 79-92.

Büyüköztürk. Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, ÖE., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.

Chow, H. (2005). “Life Satisfaction Among University Students in A CanadianPrairiecity: A Multivariate Analysis”. Social Indicators Research, 70: 139–150.

Clair, A. (2012). “The Relationship Between Parent’s Subjective well-Being and the Life Satisfaction Of Their Children in Britain”. Child Indicators Research, 5: 631-650.

Çattık, M. (2015). Gelişimsel Yetersizliği Olan Çocukların Ebeveynlerinin Sosyal Destek Ve Öz Yeterlik Düzeyleri İle Yaşam Doyum Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Demirel, S., Canat, S. (2004). “Ankara’daki Beş Eğitim Kurumunda Kendini Yaralama Davranışı Üzerine Bir Çalışma”. Kriz Dergisi, 12(3): 1-9.

Diener, E., Emmons, R., Larsen, E., Griffin, S. (1985). “The Satisfaction With Life Scale”. Journal of Personality Assessment, 49 (1): 71-75.

Frey, BS., Stutzer, A. (2000). “Happiness, Economy And Institutions”. The Economic Journal, 110: 918-938.

Genç, H. (2015). Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Anne Ve Babaların Yaşam Doyumlarının Ve Aleksitimik Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Tokat.

Gülaldı, D. (2010). Erken Çocuklukta SerebralPalsiliVe Otistik Çocuk Annelerinin Ebeveyn Stres Düzeylerinin Yasam Doyumları İle İlişkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Gümüş, H. (2015). Evli Bireylerin Algılanan Sosyal Destek Düzeyi Ve Yaşam Doyumları İle Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi,Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,Yalova.

Headey, B., Muffels, R., Wagner, G. (2014). “Parents Transmit Happiness Along With Associated Values And Behaviors To Their Children: A Life Long Happiness Divid End?”. Social Indicators Research Series, 116: 909-933.

Herbst, C. ve Tekin, E. (2012). “Child CareSubsidies, MaternalWell-Being, And Child-Parent interactions: Evidence From Three Nationally Representative Datasets”. Nber Working Paper Series, 17774:1-49. Heubner, ES. (2004). “Research on Assessment Of Life Satisfaction Of Children And Adolescents”. Social Indicators Research, 66 (1-2): 3-33.

Hoy, BD.,Suldo, SM., Mendez, LR. (2013). “Links BetweenParents’ And Children’sLevels Of Gratitude, Life Satisfaction, AndHope”. Journal of Happiness Studies, 14: 1343–1361.

Howard, KS., Beckmann, KA., Brooks-Gunn, J. (2010).“Parent Support In Early Childhood; Approaches And Outcomes”. Early Childhood Education and Care Provision.

Huang, P.,Chang, M., Chi, L., Lai, FC. (2014). “Health-related Quality Of Life in Fathers Of Children With Or Without Developmental Disability: TheMediating Effect Of Parental Stress”. Qual Life Res, 23: 175–183.

Israel, GD. (1992). Determiningsample size [Internet]. [Erişim Tarihi 25 Ocak 2016]. Erişim adresi:http://www.sut.ac.th/im/data/read6.pdf.

İyilikçi, N. (2015). Boşanma Aşamasındaki Bireylerin Yaşam Doyum Düzeylerini Yordayan Bazı Değişkenlerin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. J an, M.,Masood, T. (2008). “An Assessment Of Life Satisfaction Among Women”. Studies on Home and Community Science, 2(1): 33-42.

Kaner, S. (2004). Engelli Çocukları Olan Ana Babaların Algıladıkları Stres, Sosyal Destek Ve Yaşam Doyumlarının İncelenmesi: Bilimsel Araştırma Projesi Kesin Raporu. Ankara: Ankara Üniversitesi; Rapor No: 2001- 0901-007.

Kara, DÖ. (2016). Gelişimsel Yetersizlik Ve Normal Gelişim Gösteren Çocukların Annelerinin Aile Yaşam Kalitesi, Evlilik Uyumu Ve Öznel İyi Oluşlarının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Karasar, N. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 18. baskı. Ankara: Nobel Yayınları.

Kodan, S. (2013). Evli Bireylerin Evlilik Kalitesi Toplumsal Cinsiyet Rollerine İlişkin Tutumları Ve Yaşam Doyumları Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Köker, S. (1991). Normal Ve Sorunlu Ergenlerin Yasam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi,Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,Ankara.

Lee, GK.,Lopata, C., Volker, MA., Thomeer, ML., Nida, RE., Toomey, JA. (2009). “Health-RelatedQuality of Life of Parents of Children With High-Functioning Autism Spectrum Disorders”. Focus on Autismand Other Developmental Disabilities, 24(4): 227-239.

Levin, K.,Currie, C. (2010).“Family Structure, Mother-Child Communication, Father-Child Communication, And Adolescent Life Satisfaction: A Cross-Sectional Multi Level Analysis”. Health Education, 110 (3): 152-168.

McCullough, J.,Zick, C. (1992). “The Roles Of Role Strain, Economic Resources And Time Demands İn Explaining Mothers' Life Satisfaction”. Journalof Family And Economic Issues, 13 (1): 23-44.

Milgram, N A., Atzil, M. (1988). “Parenting Stress in Raising Autistic Children”. Journal of Autismand Developmental Disorders, 18 (3): 415-424.

Moller, V. (1996). “Life Satisfaction And Expectations For The Future İn A Sample Of University Students: A Research Note”. South African Journal of Sociology, 27 (1): 16.

Onaylı, S. (2010). The Relation Between Mother-Daughter Relationship And Daughter’s Well-Being. Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özbek, M. (2016). Evli Bireylerde Yaşam Doyumu ve Psikolojik İyi Oluşlarının Çeşitli Değişkenlerle İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi,Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,İstanbul.

Pozo, P., Sarriá, E., Brioso, A. (2014). “Family Quality Of Life And Psychological Well-Being in Parents Of Children With Autism Spectrum Disorders: A Double ABCX Model”. Journal of Intellectual Disability Research, 58 (5): 442–458.

Proctor, CL.,Linley, PA., Maltby, J. (2009). “Youth Life Satisfaction: A Review Of The Literatüre”. Journal Happiness Stud, 10: 583–630.

Rask, K., Astedt-Kurki, P., Laippala, P. (2002). “Adolescent Subjective Well-Being And Realized Values”. Journal of Advanced Nursing, 38 (3): 254–263.

Renne, K. S. (1970). “Correlates of Dissatisfaction in Marriage”. Journal of Marriageand Family, 32 (1): 54-67.

Savaşır, I., Sezgin, N., Erol, N. (1998). Ankara Gelişim Tarama Envanteri el kitabı.2. Basım. Ankara: Rekmay.

Singer, L. T., Davillier, M., Bruening, P., Hawkins, S., Yamashita, TS. (1996). “Social Support, Psychological Distress, And Parenting Strains in Mothers Of Very Low Birth Weight infants”. Fam Relat, 45(3): 343– 350.

Şeker, B. D., Sirkeci, İ. (2014). “Birleşik Krallık’daki Türkiye Kökenli Kadınlarda Yaşam Doyumu: Kimlik, Kültürleşme Ve Ayrımcılık”. Türk Psikoloji Yazıları, 17 (34): 69-81.

Tuzgöl-Dost, M. (2007). “Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Doyumunun Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (2): 132-143.

Tuzgöl-Dost, M. (2010). “Güney Afrika Ve Türkiye’deki Üniversite Öğrencilerinin Bazı Değişkenlere Göre Öznel İyi Oluş Ve Yaşam Doyumlarının İncelenmesi”. Eğitim ve Bilim, 35 (158): 75-89.

Ünüvar, P., Tagay, Ö. (2015). “Çalışan Evli Kadınların Toplumsal Cinsiyet Rolleri, Yaşam, İş Doyumu Ve Evlilik Uyumlarının İncelenmesi”. Kadın/Woman 2000, 16(1): 21-44.

Vitterso, J., Biswas-Diener, R., Diener, E. (2005). “The Divergent Meanings Of Life Satisfaction: İtem Response Modeling Of The Satisfaction With Life Scale in Greenland And Norway”. Social Indicators Research, 74: 327–348.

Wang, M., Turnbull, AP., Summers, JA., Little, TD., Poston, DJ., Mannan, H., Turnbull, R. (2004). “Severity Of Disability And Income As Predictors Of Parents' Satisfaction With Their Family Quality Of Life During Early Childhood Years”. Research & Practice For Persons With Severe Disabilities, 29 (2): 82-94.

Winkelmann, R. (2004). “SubjectiveWell-BeingAndTheFamily: ResultsFrom An OrderedProbit Model With Multipler And Om Effects”. University of Zurichand IZA Bonn. IZA Discussion Paper No. 1016.

Yalaz, K., Anlar, BU., Bayoğlu, B. (2016). Denver II Gelişimsel Tarama Testi. 2. Basım. Ankara: Gelişimsel Çocuk Nörolojisi Derneği.

Yetim, Ü. (1991). Kişisel Projelerin Organizasyonu Ve Örüntüsü Açısından Yaşam Doyumu. Doktora Tezi,Ege Üniversitesi, İzmir.

Yıldız, C. (2015). Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Ebeveynlerin Yaşam Doyumları Ve Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi,Toros Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,Mersin.