PSİKOLOJİK DANIŞMAN ADAYLARININ İLETİŞİM BECERİLERİ VE KENDİNİ AÇMA DÜZEYLERİ: GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMA YAŞANTISI

Bu çalışmada, grupla psikolojik danışma uygulamaları dersinin psikolojik danışman adaylarının iletişim becerileri ve kendini açma düzeyleri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu amaçla grupla danışma uygulaması dersini alan psikolojik danışma ve rehberlik son sınıf öğrencilerinden ders sürecinin başında ve sonunda iki ayrı ölçüm alınmıştır. Bu ölçümler yolu ile grupla psikolojik danışma uygulamalarının etkililiği sınanmış ve bu uygulamaların öğrencilerin kendini açma düzeyleri ve kişilerarası iletişim becerileri üzerindeki etkisi test edilmiştir. Çalışma grubunu, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında grupla psikolojik danışma uygulamaları dersini alan 79 lisans öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma grubu toplamda on oturum olarak planlanan ve grup içi etkileşime dayalı altı ayrı psikolojik danışma grubundan oluşturulmuştur. Çalışma verileri Kendini Açma Ölçeği ve İletişim Becerileri Envanteri ile toplanmıştır. Grupla psikolojik danışma uygulaması dersi sonunda öğrencilerin kendini açmanın alt boyutları olan niyet ve miktar puanlarında anlamlı bir artış gözlenmiştir. Ayrıca öğrencilerin iletişim becerilerinin tüm alt boyutlarında aldıkları puan da anlamlı bir şekilde artmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İletişim becerileri, Kendini açma, Grupla psikolojik danışma

COMMUNICATION SKILLS and SELF-DISCLOSURE LEVELS of COUNSELOR CANDIDATES: GROUP COUNSELING EXPERIENCE

In this study, the effect of group counseling practices on communication skills and self-disclosure levels of the candidates was examined. For this purpose, two separate measurements were taken from the last year students of Psychological Counseling and Guidance who took the group counseling course. The effectiveness of group counseling practices was tested through these measures and the effect of these practices on students' self-disclosure levels and interpersonal communication skills were tested. The study group consisted of 79 undergraduate students who took the Group Counseling Practices course in the 2017-2018 academic year. The research group consisted of three separate counseling groups which were planned as a total of ten sessions and based on intergroup interaction. The data of the study were collected by Self-Opening Scale and Communication Skills Inventory. At the end of the group counseling course, a significant increase was observed in students' intention and quantity scores, which are sub-dimensions of self-disclosure. In addition, students' scores in all sub-dimensions of communication skills increased significantly.

Keywords:

Communication skills, Self-disclosure, Group counseling,

PDF

___

Aladağ, M., Kağnıcı, D. Y., Çankaya, Z. C., Kocabaş, E. Ö., & Yaka, B. (2011). Psikolojik Danışman Eğitiminde Grupla Çalışma Yeterliğinin Kazandırılması: Ege Üniversitesi Örneği. Ege Eğitim Dergisi, 12(2), 21-43.
Bacanlı, H. (1997). Kendini ayarlamanın psikolojisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Bacanli, H. (1997). Sosyal İliskilerde Benlik: Kendini Ayarlamanin Psikolojisi. Istanbul: Milli Egitim Bakanligi Yayinlari.
Barker, L.L. (1990). Communication. New Jersey: Prentice Hall, Englewood Cliffs.
Blaker, K. E., & Samo, J. (1973). Communications games: A group counseling technique. School Counselor.
Bunting, K., & Hayes, S. C. (2008). Language and meaning: Acceptance and commitment therapy and the EI model. In K. J. Schneider (Ed.), Existential-integrative psychotherapy: Guideposts to the core of practice (pp. 217-234). New York, NY, US: Routledge/Taylor & Francis Group.
Burlingame, G. M., Fuhriman, A., & Johnson, J. E. (2004). Process and outcome in group counseling and psychotherapy. Handbook of group counseling and psychotherapy, 49-61.
Büyükgöze-Kavas, A. (2011). Bireysel ve Grupla Psikolojik Danışma Uygulamalarına Yönelik Bir Değerlendirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2), 411-431.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Cormier, S., Nurius, P. S., & Osborn, C. J. (2013). Interviewing and change strategies for helpers. Nelson Education.
Çakır, M. (2005). Bir mesleki grup rehberliği programının genel lise 1. Sınıf öğrencilerinin mesleki kararsızlık düzeylerine etkisi. S. Erkan & A. Kaya (Ed.), Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 297-338). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çetinkaya, B. (2011). Kendini açma. Ankara: Pegem A Akedemi.
Devito, J. (1989). The interpersonal communication book. New York: Harper & Row Publisher, Inc.
Duy, B. (2005).Yalnızlığın bilişsel-davranışçı yaklaşıma dayalı grupla psikolojik danışma yoluyla azaltılması. S. Erkan & A. Kaya (Ed.), Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 227-272). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Errek, H. K., & Randolph, D. L. (1982). Effects of discussion and role-play activities in the acquisition of consultant interview skills. Journal of Counseling Psychology, 29(3), 304.
Ersanlı, K., & Balcı, S. (2016). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(10), 7-12.
Froehle, T. C., Robinson, S. E., & Kurpius, W. J. (1983). Enhancing the effects of modeling through role‐play practice. Counselor Education and Supervision, 22(3), 197-206.
Gamble, T., & Gamble, M. (1990). Communication works. New York: Mc Graw Hill Publishing Company.
Hahlweg, K. (2004). Interactional coding system (ICS). In Kerig, P. & Baucom, D. (Eds.), Couple observational coding systems (pp. 127-142). London: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
Hahlweg, K., & Conrad, M. (1983). Interactional Coding System (ICS). Unpublised manuscript, University of California, Los Angeles.
Hazler, R. J., & Hipple, T. E. (1981). The effects of mental practice on counseling behaviors. Counselor Education and Supervision, 20(3), 211-218.
Ivey, A. E., & Gluckstern, N. B. (1976). Systematic video training for begining helpers. Amherst, MA: Addison-Wesley Publishers.
Jacobs, E. E., Masson, R. L., Harvill, R. L., & Schimmel, C. J. (2011). Group counseling: Strategies and skills. Cengage learning. USA: Brooks /Cole Cengage Learning.
Kaneshige, E. (1973). Cultural factors in group counseling and interaction. Personnel & Guidance Journal, 51(6), 407-412.
Kavas, A. B. (2006). Bireysel ve grupla psikolojik danışma uygulamalarına yönelik bir değerlendirme: Kazanılan beceriler, süreç ve öneriler. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Uygulamaları Kongresi’nde sözel bildiri olarak sunuldu, Mersin.
Koçak-Yazgı, A. (2007). Sosyal kaygıyla başaçıkma programının lise öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi. S. Erkan & A. Kaya (Ed.), Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 63-144). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Koydemir, S. (2018). Grubun doğası ve yapısı. A. Demir & S. Koydemir (Ed.), Grupla psikolojik danışma içinde (s. 1-23). Ankara: Pegem A Akedemi.
Leaman, D. R. (1983). Group counseling to improve communication skills of adolescents. Journal for Specialists in Group Work, 8(3), 144-150.
Mesleki Yeterlilik Kurumu (2017). Ulusal meslek standardı, psikolojik danışman.
O’Toole, W. (1979). Effects of practice and some methodological considerations in training counselling interviewing skills. Journal of Counseling Psychology, 26, 412-426.
Öksüz, E., Mersin, S., & Türker, T. (2017). Kendini Açma Ölçeğinin üniversite öğrencilerinde Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 18(6), 586-593.
Özabacı, N. (2011). Evlilik öncesi ilişkiler. H. Yavuzer (Ed.), Evlilik okulu içinde (s.48-60). Ankara: Remzi Kitabevi.
Pamukçu, B., & Kağnıcı, D. Y. (2017). Beceriye Dayalı Grupla Psikolojik Danışma Eğitimi’nin Grupla Psikolojik Danışma Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(61), 448-465.
Robinson, S. E., & Cabianca, W. A. (1985). Effects of counselor's ordinal position when involved in role play practice in triads. Counselor Education and Supervision, 24(4), 365-371.
Söylemez, S. (2007). Ergenlerde problem çözme becerisini geliştirmeye yönelik bir grup çalışması. S. Erkan & A. Kaya (Ed.), Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 201-250). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Sümbül, M., Saraç-Dengiz, A. & Togay, A. (2018). Psikolojik danışma ve rehberlik lisans eğitiminin psikolojik danışman adaylarının iletişim becerilerine etkisi: Boylamsal bir çalışma. II. Uluslararası Multidisipliner Çalışmaları Kongresi, Adana.
Şahin, F. Y. (2017). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. Pegem Atıf İndeksi, 1-69.
Tubbs, S. L., & Moss, S. (1991). Human communication. McGraw-Hill Humanities, Social Sciences & World Languages.
Wheeless LR, Grotz J. (1976). Conceptualization and measurement of reported self-disclosure. Humanity Communication Research, 2, 338-346.
Yalom, I. (1995). Grup psikoterapisinin teori ve pratiği. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Yüksel- Şahin, F. (2005). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. S. Erkan & A. Kaya (Ed.), Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 1-64). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Yüksel-Şahin, F. (1997). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Erişim tarihi: 27.05.2019.