Metaforlar, şiirde dile getirilen anlamın örtük bir şekilde okura ulaşmasına yol açarlar. Bu bağlamda, bir şiirin anlamının açığa çıkarılması, şiirde kullanılan metaforların niteliğinin incelenmesi ile olanaklıdır. Sözü edilen çerçevede bu yazıda temel olarak Hilmi Yavuz’un “doğu 1310” adlı şiirinin metaforik dizgesinin ortaya konulması amaçlanmaktadır. Şiirde kullanıldığı belirlenen metaforik dizgeyle şiirde açıktan anlatılmayan tarihsel olaylar, şairin geleneksel edebiyatla kurduğu ilişki, bu edebiyatı şiirinde nasıl tekrarladığı ya da dönüştürdüğü açıklık kazanacaktır. Örneğin, şiirde doğaya ait unsurlarla askerliğe ve akrabalığa ait unsurlar arasında metaforik açıdan paralellik kurulması doğu toplumunun akrabalık ve askerlik merkezinde bir araya gelmesine gönderme yapar. Ayrıca gül ve dağ gibi metaforlar da Osmanlı toplumuna atıfta bulunur

Metaphors help the poems’ meaning implicitly get through to the reader. Thus, uncovering the meaning of a poem consists necessarily in the analysis of the nature of metaphors used. In this manner, this text aims at revealing the metaphorical system of “doğu 1310” (east 1310), a poem by Hilmi Yavuz. The historical events to which the poem implicitly refers, the relation that the poet maintains with tradition and how this tradition is reproduced or transformed in the poem will be made clear through the explication of this metaphorical system. The metaphorical parallels drawn between the elements of nature and those of soldiery and kinship, for example, refers to the members of the eastern society’s gathering around soldiery and kinship. Likewise, metaphors such as rose and mountain refer to the Ottoman society